Gry przygodowe

Bright Future to druga gra (po Metro 2033) wydawnictwa Ogry Games, które z racji swojej nazwy bardziej kojarzy się z grami osadzonymi w świecie fantasy, niźli w pyle postapokaliptycznego świata pełnego mutantów i oczywiście ocalałych ludzkich niedobitków. Trzymając pudełko w dłoni, rozpoczynamy klimatyczną wyprawę ponownie w podziemnej plątaninie tuneli, w których szybko rozprzestrzenia się epidemia śmiertelnej choroby. Osobiście miałam dotychczas przyjemność rozegrać tylko jeden z trzech zaproponowanych trybów, tj. Podziemna gorączka. Jest to tryb kooperacyjny, który można przejść solo, nawet jeśli nie jest to wprost napisane w instrukcji (a nie jest). I o tej właśnie pierwszej partii chcę Wam dzisiaj opowiedzieć…

Nie ma to, jak hiszpańskie filmy grozy. Celowo nie używam słowa „horror”, bo ten termin zmasakrowany został piłą ręczną i mechaniczną przez Amerykanów. Hiszpańscy producenci potrafią wytworzyć prawdziwą grozę, taką w starym, dobrym, dziewiętnastowiecznym stylu. Znakomity REC, inne, lecz też świetne: Labirynt Fauna, potem Sierociniec i wreszcie Mama. Z ciekawością podchodziłem zatem do „The Possession” – planszowego survival horroru wydanego przez hiszpańskie wydawnictwo Gen X Games (znane m.in. z udanego 2 de Mayo). No, bo skoro filmowcy hiszpańscy tworzą doskonałe filmy grozy, to może i hiszpańscy autorzy planszówek osiągnęli podobny poziom w przypadku Possession, co nie? Ano nie.

Mój pierwszy egzemplarz Labiryntu zdobyłam w moim pierwszym MatHandlu dokładnie dwa lata temu. Byłam przejęta i szczęśliwa jak mało kto. I przyznać muszę, że spełnił on moje oczekiwania – dzieci się w nim zakochały, a w znajomych odkryłam idealnych kompanów do negatywnej interakcji. Teraz ogrywam drugą edycję – i muszę przyznać, że – chociaż patrzę na grę już inaczej (przede wszystkim przez pryzmat dzieci, które zrobiły się o wiele bardziej wymagające) – Labirynt w dalszym ciągu wyzwala we mnie pozytywne odczucia. Nie oznacza to jednak, że nie będę się czepiała przedstawiając Wam tę swoistą analizę porównawczą obu edycji :)

iGranie z GRUZEM jest to pierwsza gra wydana w ramach „Gry o Pomysł”, który jest wspólnym projektem wydawnictwa Black Monk Games i portalu PolakPotrafi.pl. Autorką gry jest Ilona, Kobieta Ślimak twórczyni komiksu Chata Wuja Freda. Dla osób nie śledzących komiksu od razu wyjaśniam, że GRUZ jest metaforą życia.

Jakiś czas temu umawiałem się z kolegami wojennikami na piątkowe granie. Nagle padła propozycja od Roberta Sypka – “Czy ktoś zagra testowo w moją Stawkę”. Myślę sobie… Stawka. Znaczy sztab główny Armii Czerwonej podczas Drugiej Wojny Światowej. Znaczy się front wschodni, zapewne w dużej skali – armijnej. Prawdopodobnie próba symulacji całego konfliktu od ‘41 do ‘45. A co tam, mogę zobaczyć jak to wygląda! Więc się zgłosiłem na ochotnika. Szybko okazało się, że z jedną rzeczą trafiłem – to faktycznie była DWS i miało coś wspólnego z frontem wschodnim. Ale reszta… Pamiętacie ten dowcip o tym, że w Moskwie na ...

Czas Pogardy Niełatwo mierzyć się z wygórowanymi oczekiwaniami. Po pierwsze – powieści i opowiadania z uniwersum „Wiedźmina” to w Polsce bardzo ważne książki, które mają oddane rzesze fanów, a nie będzie przesadą stwierdzić, że niemało osób swoje pierwsze kroki w fandomie i swoje fantastyczne wychowanie odbierało właśnie na tych dziełach. To ludzie, którzy każdej adaptacji będą przyglądać się przez lupę i porównywać ją ze swoimi wyobrażeniami, szukać w niej nieścisłości czy niezgodności z duchem oryginału. Co gorsza – „Wiedźmin” ma już bardzo wysoko ocenianą adaptację na inne medium (mówię oczywiście o grze komputerowej Witcher, bo jak powszechnie wiadomo film i ...

Chyba każdy lubi ten moment tuż przed otwarciem pudełka niespodzianki, drzwi tajemniczego pomieszczenia czy widoku za zakrętem nieznanej ścieżki. Stąd wypływa popularność labiryntów, gier typu dungeons and dragons oraz horrorów. Większość ludzi lubi się bezpiecznie bać. Pomysły twórców filmów i gier muszą sięgać w coraz to inne, niezbadane jeszcze obszary, aby owo zaskoczenie, element chwilowego przestrachu dało się wykorzystać. Film Cube (dość naiwny moim zdaniem) trzyma widzów w napięciu właśnie przez nieznane. Nieznane wynikające z konieczności poznania planu budynku pełnego śmiertelnie niebezpiecznych pułapek. Gra Pokój 25 w pewnym stopniu nawiązuje do klimatu tego (i kilku innych) filmów. Czy udanie?

Jak większość ludzi, którzy mieli przyjemność  zagrać i zrecenzować tytuł „Magia i myszy”, tak i ja dałam się porwać wichurze emocji  związanej z zapowiedziami baśniowej przygody, jeszcze zanim Cube Factory uraczył nas wersją gry w rodzimym języku. Gdy tylko rozeszła się wieść o  polskim wydaniu, myszy wraz z całą magią ich świata wystrzeliły jak z katapulty, lądując na jednej z   czołowych pozycji w kategorii gier „must have”. To kooperacyjna gratka dla wielbicieli RPG, traktujących grę jako portal do innej rzeczywistości, w której wcielą się w różnorodne postaci, by stawić czoła epickim wyzwaniom. Tutaj wszelkie cnoty uosabiające rycerską odwagę, męstwo, spryt, ...

„Assault on Doomrock” to gra ufundowana tego lata na portalu crowdfundingowym Indiegogo. Ufundowana ze sporą nadwyżką względem wymaganej kwoty, co dowodzi, że zainteresowanie projektem było niemałe. Autorem gry jest Polak, Tom(asz) Stasiak, ale projekt wydany jest w całości po angielsku i, według słów autora, perspektywa wydania w naszym języku, choć istnieje, jednak jest dość odległa. „Assault on Doomrock” to gra bardzo specyficzna. To przygodówka składająca się niemalże wyłącznie z kart, ale z taktyczną walką a’la gra bitewna. To gra w pełni kooperacyjna, która już na pudełku ostrzega dwuipółgodzinną rozgrywką, a ma potencjał na więcej. To planszówka, w której element losowy ...

Dawno, dawno temu istniało cudowne królestwo, w którym panował pokój i dobrobyt. Król rządził nim łagodnie i mądrze, bo wiedział jak korzystać z energii, która płynęła z głębi czarodziejskich studni rozproszonych po jego królestwie. Królestwo zaś zamieszkiwało sześć możnych rodów rządzonych przez baronów, którzy cieszyli się przychylnością władcy. Król, chcąc okazać poddanym swą miłość zapieczętował wielkie ilości energii w sześciu czarodziejskich kulach, które podarował baronom. Baronowie jednak – rozpuszczeni dostatnim życiem i łatwym bogactwem – stawali się coraz bardziej chciwi aż postanowili użyć energii z tych kul przeciwko królowi i sięgnąć tym samym po najwyższą władzę.