Gry logiczne

Wolfgang wrył spienionego rumaka na zamkowym dziedzińcu i z ulgą zeskoczył na ziemię. Stajenny natychmiast zaopiekował się koniem. Rycerz oddał też służbie tarczę i płaszcz podróżny. Jak zawsze po powrocie z wojennej wyprawy marzył jedynie o gorącej kąpieli i odpoczynku. Ale przyjemności musiały poczekać. Należało natychmiast stawić się przed obliczem Króla. Bracia niemłodego już księcia z pewnością tam byli i dyskutowali o przyszłości królestwa po wygranej wojnie. Dyskutowali, to za dużo powiedziane – Król jak zwykle sam zdecyduje o dalszych krokach i narzuci wszystkim swoją decyzję.

Ta gra zaciekawiła mnie przypadkiem już niemal dwa lata temu. Przyjrzałem jej się i uznałem, że warto by ją mieć – ot przeczucie, nic więcej. Mam do swoich przeczuć zaufanie, rzadko kiedy mnie zawiodły. Recenzja Toma Vasela była entuzjastyczna, ale Vasel jest generalnie bardzo łagodny w swoich recenzjach – większość gier mu się podoba (tak samo jak mi zresztą). Jednak mi bardzo pasował klimat i grafiki Feudo, wszyscy chwalili jakość wydania.

Za grę Skybridge „wziąłem się” zaintrygowany dotychczas poznanymi tytułami wydawnictwa Gigamic. Pylos i Quoridor to moim zdaniem absolutna czołówka gier abstrakcyjnych, proste i lekkie pomysły w połączeniu z głęboką rozgrywką, różnymi możliwościami taktycznymi i strategicznymi. Quarto i Quixo to również dobre gry, które nie zachwyciły mnie od pierwszego wejrzenia, ale widzę w nich spory potencjał. Gdybym poświęcił im nieco więcej czasu, mogłyby się okazać równie dobre jak dwie pierwsze. Tak więc miałem wielką ochotę spróbować Skybridge, aby przekonać się czy to skarb tego samego gatunku, co pozostałe znane mi pozycje z tego wydawnictwa.

Jednym z najczęściej filmowanych zwierząt przez twórców programów przyrodniczych jest bez wątpienia pingwin. Zabawnie chodzi, śmiesznie wygląda, zręcznie pruje po śliskiej krze i żywi się rybami. Czy to dziecko czy dorosły, widok pigwina na ekranie TV wywołuje u niego uśmiech na twarzy. Bez dwóch zdań atrakcyjny koleś żeby zrobić z niego bohatera gry planszowej.

Hive to gra logiczna dla dwóch osób w wieku od lat 8 lat brytyjskiego wydawnictwa Gen Four Two. Jej autorem jest John Yianni, a pierwsze wydanie ukazało się w 2001 r.

Kris Burm to autor około 20 gier planszowych. Niestety, nie jest on w Polsce zbyt dobrze znany. Powodem jest pewnie fakt, że gry jakie tworzy to gry logiczne, a te są ogólnie mniej popularne. To wielka szkoda, gry logiczne to esencja planszówek. Mechanika obdarta z całej „niepotrzebnej” oprawy. Przeciętny gracz zapytany o ten temat, wymieni kilka klasyków: szachy, warcaby, go, othello… może kilka produktów GIGAMICA i… czasami wspomni o projekcie GIPF. To właśnie za niego odpowiedzialny jest Kris Burm. To, jak sam mówi, jego trzecie dziecko. Dzisiaj chciałem przyjrzeć się bliżej trzeciej grze projektu – ZERTZ.

Reiner Knizia to jeden z najbardziej płodnych twórców gier planszowych. Jego gry są przykładem klasycznego stylu niemieckiego: interesującej mechaniki, szybkiej rozgrywki. Niestety to, co mu się zarzuca, to brak klimatu. W ubiegłym roku na rynku gier pojawiła się kolejna pozycja pana Knizia, Beowulf. Gra, która z założenia miała oddawać klimat przygód legendarnego rycerza, która pod względem graficznym została przygotowana przez jednego z bardziej znanych ilustratorów fantasy – Johna Howe.

„Jako przywódca religijny Mahomet zawdzięczał sukces przede wszystkim gruntownemu zrozumieniu charakterów swoich ziomków. […] W dodatku był niepospolicie zręcznym politykiem. Dzięki zespoleniu tych przymiotów w ciągu dziesięciu lat zbudował od podstaw państwo, które mogło pokusić się o podbój świata. […] W roku swej śmierci, 632, był nie tylko absolutnym panem Arabii, ale przywódcą armii, która przekraczała granice państw sąsiednich. […] Siła islamu leżała bowiem w jego prostocie. Istniał jeden Bóg w niebie, jeden przywódca wiernych na ziemi i jedno prawo, Koran, wedle którego ów przywódca miał obowiązek rządzić. W przeciwieństwie do chrześcijaństwa, które głosiło pokój, ale nigdy go nie osiągnęło, ...

Co to jest Sudoku, skąd się wywozi, gdzie został wypromowany? W poniższej recenzji nie będę opowiadał na te pytania. Bum na Sudoku na świecie trwa od dłuższego czasu, dotarł również do nas. W Polsce istnieją liczne kluby tej gry, w internecie możemy znaleźć wiele stron poświęconych tej jakże ciekawej zagadce.