Gry logiczne

Zdarza mi się zainteresować jakąś grą na podstawie szczegółu… może to być fragment mechaniki, ale dużo częściej powodem jest interesujący wygląd. Opisywany niedawno przeze mnie Inside zaintrygował mnie na tyle, że musiałem go poznać. Z bohaterem dzisiejszej recenzji sprawa wyglądała wręcz przeciwnie.

Graczy można podzielić na dwie kategorie: zwykłych – niedzielnych, których nie interesuje autor, wydawnictwo stojące za danym tytułem i geeków – czubków (świrów), którzy potrafią nie tylko wymienić gry danego autora, wydawnictwa, ale także czekają na kolejne tytuły które mają się pojawić.

Przyszła w końcu pora, żeby jasno sobie odpowiedzieć na to pytanie – lubisz blefować, czy nie lubisz? Gdy pierwszy raz czytałem opis gry Xe Queo!, porwał mnie i zachwycił. Gra zbudowana wyłącznie na blefie – to dopiero oryginalne zjawisko. Wprawdzie mój zapał lekko osłabł gdy zauważyłem że to gra tylko dla dwóch osób, ale intrygująca mechanika została gdzieś w głowie i czekała na swój moment. Czekała, czekała i doczekała się.

Wraz z renesansem gier planszowych daje się zauważyć także renesans różnej maści łamigłówek. Nie chodzi mi tylko o świetnie prosperujący Łamiblog pana Marka Penszko, ale raczej o łamigłówki, które możemy kupić w sklepach i się nimi bawić. Będą wśród nich wszelkie wydawnictwa poświęcone odmianom Sudoku, opisywane niegdyś na GamesFanatic łamigłówki Thinkfun (1, 2), łamigłówki Cast Puzzle recenzowane w Świecie Gier Planszowych, śliczne i pomysłowe łamigłówki wydane przez Grannę oraz wiele innych przyjemnych pretekstów do intensywnego myślenia. Bardzo dociekliwy poszukiwacz intelektualnych przygód dostrzeże wśród tej oferty także łamigłówkę wydaną przez znakomite wydawnictwo Gigamic. Będzie nią kolorowe, drewniane cudo opatrzone tytułem Katamino.

Od niedawna lubię gry logiczne. Wcześniej jakoś nie miałem okazji pograć, poza tym jakoś wyliczyłem, że trzeba umieć, więc grać długo, by się nauczyć i w efekcie grać dobrze. Po „Blokusie” i turnieju na Pionku, gdzie zająłem najgorsze (bo 4, tuż za podium) miejsce – zupełnie zmieniłem zdanie. Z doświadczeniem byłem na bakier, a od sław nie tak wiele (bo ledwie 15 punktów od zwycięzcy) mnie dzieliło.

Gry Johna Yanniego wydawane przez Gen 42 Games charakteryzują się tym, że przeznaczone są dla dwóch osób oraz tym, że można w nie grać wszędzie. Zarówno Rój jak i Żabki polegają na ustawianiu i przestawianiu wykonanych z imitacji bakelitu pionów. Tworzona z nich „plansza” jest w ciągłym ruchu. Najnowsza gra Yanniego, której premiera miała miejsce na tegorocznych targach gier w Essen to także dwuosobówka, która również zawiera quasibakelitowe piony, tworzące zmieniającą się stale „planszę”. Nowością jest to, że do wygranej w Logan Stones nie wystarczy najlepsza nawet strategia.

Był czas gdy Szymona nie było na świecie, tak samo jak CD nie mówiąc o DVD. W Polsce pojawiały się pierwsze odtwarzacze VHS i Beta. Beta się nie przyjęły – mimo lepszych parametrów – a w miastach zaczęły jak grzyby po deszczu pojawiać się wypożyczalnie filmów i magnetowidów. W tych zamierzchłych czasach królowały filmy akcji – klasy Z – a wśród nich filmy tzw. karate. Wtedy też po raz spotkałem się z tajemniczymi wojownikami Ninja. Każdy z nas, chłopców, jak w starym kawale, chciał być Brucem Lee, a przynajmniej wojownikiem Ninja.

Żegnajcie pieczone robale, witaj chłodne sushi Pewnie już wielu z was miało styczność z Polowaniem na Robale, grą wydaną na polskim rynku przez wydawnictwo Egmont. Prosta gra, z bakelitowymi kostkami a la domino, oraz mechaniką opartą o rzutach kostką. Lekka, wesoła, prawie imprezowa pozycja, w którą mogą się bawić zarówno dorośli i dzieci. Autorem Polowania na Robale jest sam słynny Reiner Knizia, a całość została wydana w charakterystycznym uniwersum Chicken World (Hühnerwelt). 

Dziki Zachód to temat, który niemal nikogo nie pozostawi obojętnym. Dobry western (byle nie włoski albo – o zgrozo – czeski) zawsze spodoba się wielu telewidzom. Książki Karola Maya rozbudzają wyobraźnię czytelników odkąd powstały. Muzyka country cały czas ma szerokie grono zwolenników, choć być może nie wszyscy potrafią to zrozumieć. Kto jednak był na koncercie country pewnie przyzna, że można się tam dobrze bawić. Skoro to temat tak nośny i popularny, musiał trafić także do jakiejś gry planszowej. No i oczywiście trafił nie raz, choćby w tak znanych tytułach jak Bang!, Wyatt Earp czy Lost Valley. Na zeszłorocznych targach w ...

Przedmowa :-) W poniższym tekście zakładam że wiecie co to Carrom. Jeśli nie, polecam Planszostację 12, albo w co graliśmy w marcu.