Gry karciane

Otóż to. Jak w temacie. Jest to gra w całości oparta na mechanice deckbuildingu i to mocno zaawansowanego. Ideą jest rozbudowa swojej talii aby za jej pomocą zdobywać punkty zwycięstwa poprzez atak na budynki innych graczy, obronę własnych budynków oraz wykonywanie misji. Przy czym od razu należy zaznaczyć, że ów atak jest elementem niezbędnym – bez niego trudno mówić o jakiejkolwiek szansie na zwycięstwo. Co ciekawe – zaatakowani niewiele tracą (może poza pewną liczbą surowców – ale też tylko od czasu do czasu) więc mimo silnej interakcji nie jest ona bardzo bolesna.

Łasica, to gra karciana wydana przez firmę Octigo, zajmującą się prowadzeniem szkoleń i studiów z zakresu zarządzania. Nic więc dziwnego, że tematyka gry nawiązuje do blasków i cieni życia w korporacji.

Odkąd pamiętam to zawsze w naszej kulturze lansowany był typ dobrego bohatera. Dzieci chcą być rycerzami, którzy ratują księżniczki, policjantami łapiącymi bandytów lub kontrolerami skarbowymi, którzy aresztują oszustów podatkowych. Ale co z tą grupą, która chciałaby stanąć po drugiej stronie barykady? Co z tymi, którzy nie chcą zbawiać świata i wolą szerzyć zło? Dla nich właśnie został stworzony Boss Monster.

Gdy jako fan TTA widzi się na pudełku napis stylizowany na Poprzez Wieki, a do tego w opisie wzmiankę o grze cywilizacyjnej, to się po taką grę sięga. Proste, nieprawdaż? A potem karciana gra o rozwoju i podboju, od rumaka po rakiety kosmiczne, sprowadza cię na ziemię. Okazuje się, że dobór czcionki to czysty przypadek (?), a słowo „cywilizacyjna” to spory chochlik drukarski.

Bar sushi, fontanna, park linowy, obserwatorium – wiedzieliście, że to wszystko (i wiele więcej) da się upchnąć w jednym domku na drzewie? Gdyby za czasów dzieciństwa moja liściasta baza była choć w połowie tak wypasiona, prawdopodobnie byłabym najszczęśliwszym dzieckiem na świecie. Domek na drzewie to gra autorstwa Scotta Almesa, autora znanego m.in. z Wielkiej wystawy dinozaurów i serii Tiny Epic. W Polsce ukazała się nakładem wydawnictwa Nasza Księgarnia. Jest przeznaczona dla 2 do 4 graczy w wieku powyżej 8 lat.

Do jednego worka wrzuć dinozaura i wojownika ninja. Mocno potrząśnij. Otwórz worek i wyciągnij to, co powstało z połączenia tych dwóch elementów. Dinozaur Ninja! Epicko! Wyobrażasz to sobie? A teraz weź zielonego, archetypicznego kosmitę z pistoletem laserowym w ręku i wetrzyj mocno w czarodzieja. Takiego maga w szpiczastym kapeluszu. Szybko zauważysz, że Kosmiczny Czarodziej lub Czarodziejski Kosmita, to postać, która ma potencjał, żeby opanować świat.

O serii Kieszonkowiec pisała już na naszych łamach Joasia w niedawnym tekście o częściach serii traktujących o matematyce i logice. Ja dziś przedstawię Wam te, które uczą nas języka angielskiego. A dokładniej – trzy części. Bo tych o języku królowej Elżbiety jest jeszcze kilka, ale nie miałam okazji ich sprawdzić.

Któż z Was nie chciałby mieć 10-ciu miliardów dolarów? Ja chciałbym. A jakbym miał już taką kasę to mógłbym sobie kupić dosłownie wszystko. Jakie więc wtedy miałbym pragnienia? Zapewne marzyłbym o tym, co jest nieosiągalne, co wyróżniłoby mnie spośród innych podobnych mi miliarderów. Na przykład … róg jednorożca czy legendarny Święty Graal. A co, jeżeli te rzeczy okazałyby się bardziej osiągalne niż mi się wydawało? Cóż, z pewnością starałbym się je zdobyć.

Kosmopolis zostało po raz pierwszy wydane w 2016 roku pod nazwą Capital Lux, a w Polsce pojawiło się rok później za sprawą wydawnictwa Granna. Jest to gra karciana, w której zarządzamy kartami na ręce w taki sposób, aby uzyskać z nich jak najwięcej punktów, a jednocześnie nie przekroczyć pewnych ustalonych wartości. Pudełko obiecuje zabawę w gronie od 2 do 4 graczy powyżej 10 lat, trwającą około 20-30 minut.

Przyznana po raz pierwszy w tym roku nagroda w kategorii Najlepszy Debiut przypadła w udziale Klemensowi Kalickiemu za stworzenie rewelacyjnego Domku. Rok 2017 dopiero w połowie, ale już wiadomo, że jednym z kandydatów do laurów w przyszłorocznej edycji konkursu będzie Rafał Pabierowski, który właśnie zadebiutował grą Wojowoce.