Gry karciane

Na Star Realms miałam chrapkę już od dawna. Dwa lata temu opisywałam Cthulhu Światy, które są ich reimplementacją. Dziś dane mi było zmierzyć się z oryginalną, kultową grą.

Kiedy usłyszałam o nowej grze Marca Andre, twórcy Splendoru, miałam mieszane uczucia. Splendor bardzo mi się przejadł, do tego stopnia że kiedy znajomi chcą w to zagrać, ja wychodzę z pokoju i daję im święty spokój. Niech grają, ale beze mnie. Postanowiłam jednak sprawdzić Majestat i dać mu szansę.

Czasem zdarzają się gry, które bardzo dużo obiecują a oferują dużo mniej. Kiedy indziej trafiamy na tytuły, które na pierwszy rzut oka nie wydają się niczym specjalnym a okazują się czymś dużo dużo więcej… Taki właśnie jest Star Relams.

Tematy gier planszowych bywają naprawdę różne, autorzy potrafią czerpać inspiracje praktycznie ze wszystkiego. Pojawiły się gry w oparciu o dzieła literackie, jak choćby serie gier na podstawie książek Terry’go Pratchetta, czy Kena Folletta. Nic więc dziwnego, że niektóre gry komputerowe doczekały się swoich planszówkowych odpowiedników. Tym razem na tapecie znalazła się gra karciana Bloodborne stworzona przez Erica Langa (autora m.in. Chaosu w Starym Świecie i Blood Rage), czerpiąca inspiracje z hitu o tym samym tytule, wydanego w 2015 roku na konsolę PS4.

Ładne pudełko zawsze przyciąga moją uwagę, choć znane jest mi powiedzenie „Nie oceniaj po okładce”. Kilka razy dałam się nabrać na piękną grafikę, a w zamian otrzymałam przeciętną, lub nawet nieciekawą fabułę czy mechanikę. Z Muse na szczęście było inaczej, bo śliczne obrazki grają tu główną rolę i tworzą klimat. Trochę jak w Dixicie, do którego zresztą gra Muse jest bardzo podobna!

Sen to szybka, prosta i przyjemna karcianka z pięknymi ilustracjami na kartach. Od pierwszego wejrzenia można zachwycić się pudełkiem, które także w środku ma grafikę, a nie białe ścianki, jak w większości innych gier. Wielkość kart (aż 12 centymetrów!) pozwala cieszyć się jej pięknem jeszcze bardziej. Sen to polskie wydanie gry Rat-a-Tat Cat ze zmienionymi grafikami. I bardzo dobrze, bo te w oryginalne do pięknych nie należą, a w Śnie dzięki nim odczuwamy niesamowity klimat przejmującego snu na jawie.

Nie jest chyba tajemnicą, że uwielbiam Tash-Kalara. A skoro uwielbiam jakąś karciankę, to chcę mieć wszystkie karty. W przypadku tej cudownej gry fabularno-logicznej mistrza Chvatila oznacza to kolekcjonowanie kolejnych talii do walki na legendarnej arenie. W tym roku dostaliśmy do rąk szkołę Etherweave, czyli grupę eterycznych istot, które splatają linie czasu według własnego uznania. Standardowo 18 nowych kart, w tym 6 istot zwykłych i 12 heroicznych. Jak wiemy, każda szkoła, która pojawia się w ramach dodatku, posiada jednak jakąś zdolność specjalną.

Big Fat Burger to gra, przy której będziecie mieli tłuste paluchy, bo w końcu trzeba szybko obsłużyć klientów i przygotować odpowiednią ilość burgerów w krótkim czasie! Ale uważajcie – nie grajcie w nią, jeśli macie puste brzuchy, bo po rozgrywce popędzicie na drugi koniec miasta po największego burgera, jakiego uda wam się znaleźć (true story…). I wiecie co? Recenzji też lepiej nie czytajcie na głodniaka, bo ślinotok macie gwarantowany.

Pyramid of the sun to mała gra, która zainteresowała mnie swoją mechaniką – budową piramidy z kart. Swoją premierę miała na tegorocznych targach w Essen. Grać w nią można od 2 do 5 osób, a rozgrywka trwa około 15-20 minut. Mimo że jest to szybki i prosty tytuł, to musiałam zagrać co najmniej kilka partii, bo po pierwszej rozgrywce ciężko było cokolwiek o nim powiedzieć.

Niezłe Ziółka pojawiły się w Polsce nakładem wydawnictwa Granna w serii Małe jest piękne. Jest to gra karciana polegająca na zbieraniu odpowiednich zestawów kart przedstawiających rozmaite zioła, w taki sposób, aby pozyskać z nich jak najwięcej punktów. W Ziółka może grać jednocześnie od jednej do czterech osób (tak, jest dostępny wariant solo!) i przeznaczone są dla graczy powyżej ośmiu lat.