Gry karciane

Gloom to gra dosyć nietypowa, ponieważ karty są przezroczyste, a w trakcie rozgrywki nakładamy je na siebie, zmieniając tym samym punkty, które przynoszą nam postacie. To był główny powód mojego zainteresowania tym tytułem, choć elementy czarnego humoru też do mnie mocno przemówiły. Bo choć na co dzień wolę raczej gry euro, to raz na jakiś czas chętnie sięgnę na przykład po takiego Munchkina. Czy Gloom wpisał się na moją listę gier do moich niecodziennych rozgrywek? Sprawdźcie sami!

Wirus!, to mała, sprytna i pełna negatywnej interakcji karcianka z serii Trefl Joker Line, przeznaczona dla grupy od dwóch do sześciu graczy. Wcielamy się w naukowców, którzy starają się powstrzymać epidemię wirusa. Jako, że w grę wchodzą gigantyczne pieniądze (zwycięzca otrzyma kasę na badania) wszystkie chwyty są dozwolone, zapomnijcie o etyce – uwaga będzie wrednie!

Gry powstające na potrzeby programu edukacyjnego zawsze wzbudzają moją nieufność. Czy proporcje będą właściwe? Czy gra będzie przynosiła radochę? Czy nie będzie zbyt trywialna? Czy zastosowano łopatologię, czy może jednak ciekawszą formę wkładania wiedzy  do głowy? Yedzo już na wstępie zaskakuje tytułem. Gra apetyczno-strategiczna, pisana przez „Y”, z dziwną końcówką – brzmi młodzieżowo, brzmi nowomodnie, brzmi… ciekawie? Tylko pudełko jakby z lekka nie przystaje. Jest skromne, przytłumione i wygląda na pobrudzone.

Głodostwory to karciana gra imprezowa, w której gracze wspólnymi siłami (kooperacja) starają się nakarmić głodne potwory (klimat) gustujące w potrawach jakże popularnych (głównie fast food) za pomocą kart dań i akcji (mechanika). A wszystko w ograniczonym czasie (klepsydra) i pod pierzynką sporej dawki losowości (dawkowanie dla dzieci poniżej 12 lat).

Kwiatki to dwuosobowa gra karciana autorstwa Przemysława Fornala, Kajetana Kusina, Mateusza Pitulskiego oraz Kamila Rogowskiego. Powstała podczas cyklicznych warsztatów – Laboratorium Gier, które organizuje Rebel, a następnie została wydana przez to wydawnictwo.  

Łowcy Kryształów (wtedy jeszcze pod angielską nazwą Cave In) zwrócili moją uwagę już w momencie pojawienia się na Kickstarterze. Było to dość dziwne bo zarówno mechanika deck building nie jest moją ulubioną, jak i tematyka kosmicznych wydobywców nie bardzo mi pasowała. Trzeba jednak przyznać, że gra kusiła oprawą graficzną i mechaniką, która wydawała się nieść powiew świeżości. Gdy Łowcy Kryształów pojawili się w Polsce za sprawą wydawnictwa FoxGames musiałam sprawdzić, co kryje się w środku.

Nazwisko Filipa Miłuńskiego (Capital, CV, Vampire Empire) widniejące na pudełku zawsze powoduje moje zaciekawienie danym tytułem. A, jeżeli obok niego widzę jeszcze nazwisko Jana Zalewskiego znanego np. z CVlizacji czy Andromedy to już nabieram dużego podejrzenie, że mam do czynienia z bardzo dobrą grą rodzinną. Tym razem pochodzi ona ze stajni Fox Games i traktuje o wydobywaniu kryształów z kopalni.

Moda na ekologię już od jakiegoś czasu zawładnęła naszym życiem. Na sklepowych półkach roi się od produktów bio i eko. Szeroko pojęta tematyka ekologiczna nie omija również świata gier planszowych.  Świetnym przykładem jest Photosynthesis, które zachwyciło graczy swoim urokiem, piękną oprawą graficzną i właśnie owym nietuzinkowym tematem. Dziś natomiast przedstawiam grę nieco inną, choć też z Essen i też o drzewach, a właściwie o jednym drzewie – L’Arbre.

Artefakty Obcych to gra z nutką przygody. Takie twierdzenie jest uprawnione, jeżeli weźmie się pod uwagę perypetie towarzyszące jej wydaniu. Początkowo za jej pojawienie się miał odpowiadać podobno Trefl, ja widziałem ją swego czasu w planach wydawniczych G3, w końcu za projekt zabrał się Portal. I oto po latach tej kosmicznej podróży tytuł wylądował w końcu na półkach sklepowych. Zanim to się jednak stało, Artefakty były przez długi czas ulepszane, testowane, poddawane liftingowi. Mi nie było dane w testach uczestniczyć, więc nie powiem na ile i jak gra się zmieniała. Zagrałem jednak dwie dwuosobowe (i pół czteroosobowej) partie w finalny ...

Filip Miłuński popełnił już jedną grę o życiu - CV, ale CV pocket nie ma z nim wiele wspólnego. Coś jednak ma...