Gry karciane

Całkiem niedawno przyszło mi recenzować Krwawą Oberżę, zupełnie przyzwoitą grę o zupełnie nieprzyzwoitych oberżystach. Dziś znów wkraczam na ścieżkę zbrodni, tym razem zamiast spragnionych snu gości łupiąc przepełnione wszelakimi dobrami pociągi. Witajcie na Dzikim Zachodzie, gdzie Wasze życie jest warte tyle, ile sugeruje plakat „POSZUKIWANY/POSZUKIWANA” wywieszony obok Biura Szeryfa!

Dziś będzie o trzech małych grach, które zmieszczą się w plecaku i coś w sobie mają. Coś ciekawego i coś na co można pomarudzić, ale summa summarum warto sprawdzić.

Niedawno przypomniałam Wam Sen. Dziś czas na kolejną karciankę z onirycznej serii Naszej Księgarni. W grze Smoki znów przeniesiemy się do królestwa Morfeusza, ale poza nieodłącznymi krukami w podróży tej będą nam towarzyszyć tytułowe skrzydlate stworzenia. Podobnie jak poprzednio, naszym zadaniem będzie wyśnienie najprzyjemniejszej mary, pozbawionej budzących grozę czarnych ptaszysk. Czy i tym razem zatracimy się bez reszty w sennych wizjach? Sprawdźmy!

Premierowa redakcyjna rozgrywka w polską wersję Mystic Vale za nami. Zanim jednak przyjdzie czas na szersze recenzje kilka moich wrażeń z pierwszej (dwuosobowej) partii.

W ostatnich miesiącach wydawnictwa planszówkowe dbają o to, by nie zabrakło nam nowych, interesujących gier. Sięgając po nowości, warto jednak czasem spojrzeć wstecz i przypomnieć sobie o znanych nam już, sprawdzonych pozycjach. Jedną z nich jest Sen Wydawnictwa Nasza Księgarnia. Niewielka karcianka jest w moim domu “pewniakiem”. Nie znam osoby, która jej nie lubi, zresztą sama też podzielam to zdanie i zawsze chętnie sięgam po pierwszą z trzech “sennych” karcianek.

Małe karcianki mają tę przewagę nad większymi tytułami, że można je włożyć do kieszeni lub plecaka i zabrać w podroż lub na spotkanie ze znajomymi. Jedną z nich jest gra 6. bierze!, która obchodziła niedawno swoje 25. urodziny. Natomiast za niedługo roku swoje ćwierćwiecze świętować będzie jej młodsza siostra, która dopiero w tym roku pojawiła się w polskim wydaniu, a powstała w 1998 roku. Czy 5. bierze! jest lepsze od swojego pierwowzoru? 

Po kilku latach recenzowania, nagrywania gameplay’ów i cyklu Gra Miesiąca Piotrek Piechowiak postanowił samemu zabrać się za tworzenie gier. Jego debiutancki projekt – Nanaki – recenzowała już na etapie prototypu Agnieszka, mi dzisiaj przyjdzie się zmierzyć z ostateczną, sklepową wersją tej gry.

Jest takie miejsce, w które uciekam, gdy przytłacza mnie szaro-burość otaczającego świata. Literatura fantastyczna – moje “szczęśliwe miejsce”. Nie ma znaczenia, że mam już swoje lata i dawno porzuciłam złudzenia, że mogłabym rzucić to wszystko, by jak moi ulubieni bohaterowie wyruszyć na epicką przygodę… Nadal uwielbiam zagłębiać się w światy pełne smoków, magii, krasnali, elfów i tym podobnych stałych elementów powieści z mojego ulubionego gatunku literackiego. No tak, ale książka, choćby najlepsza to zawsze odczytywanie czyjejś historii… A gdyby tak stać się bohaterem epickiej opowieści i samemu decydować o tym jak potoczą się moje losy? Taką właśnie możliwość zapowiada w ...

Gier o piratach na rynku jest całkiem sporo, jednak tytuły o kosmicznych piratach zdarzają się chyba dość rzadko (na tyle rzadko do tej pory nie miałem okazji zagrać w ani jeden tytuł osadzony w takim settingu). I tu naprzeciw oczekiwaniom graczy lubiącym uniwersa pirackie i SF wyszli panowie Michael Loyko i Denis Plastinin, autorzy deck-buildingowej gry Tortuga 2199, którego polskie wydanie zaproponował nam Phalanx.

O zaletach gier bez prądu nikogo z czytelników GF przekonywać nie trzeba. Cięższe tytuły potrafią rozprostować zwoje mózgowe nawet doświadczonym graczom, lżejsze pomagają im ćwiczyć np. spostrzegawczość i kreatywność, często dostarczając przy tym sporej dawki emocji. I do tej właśnie kategorii należy Imago Family, stworzona z myślą o najmłodszych gra Wydawnictwa Rebel.