Gry imprezowe

Dzisiejsze party-game prześcigają się w szaleństwie. Czym bardziej dziwaczna, zwariowana i oryginalna jest mechanika oraz podejście do tematu tym lepiej. W czasach gdy planszówki muszą rywalizować z rozrywką elektroniczną, analogowe party-game muszą walczyć z cyfrowymi grami pokroju Singstara czy Eyetoya. Na szczęcie w przypadku wielu gier rywalizacja staje się zażarta i wiele planszówkowych party-game nie jest od razu na straconej pozycji.

Od dłuższego czasu w relacjach z warszawskich spotkań planszówkowych na Smolnej zwracały moją uwagę opinie na temat prostej i ciekawej karcianki Thor. Gracze twierdzili, że Thor jest banalnie prosty, ale mimo to trzeba ruszyć głową. Ponieważ autorem jest mój ulubiony Reiner Knizia, postanowiłem się zaopatrzyć w tę pozycję. Postanowiłem także być sprytny i kupić tańsze Loco! – to w końcu ta sama gra, a ja szczerze nie cierpię gdy proste logiczno-losowe gierki udają super tematyczne gry fantasy.

Wpadłem wczoraj do Błonia, żeby choć na chwilkę przyłączyć się do sylwestrowego grania, o którym wspominał Pancho. Wycieczka była bardzo udana (choć krótka), zagrałem w Princes of Florence, Tichu i Nottingham właśnie. Dwie rozgrywki w Nottingham natchnęły mnie do napisania jeszcze dzisiaj niniejszego tekstu.

Wiele gier czasu rzeczywistego przypomina teleturnieje. Patrząc na nie z boku wydają się proste i trywialne. „Jak ten gość nie mógł na to odpowiedzieć! Gdybym ja był na jego miejscu na pewno bym wygrał”. Punkt widzenia zmienia się diametralnie gdy faktycznie staniemy się uczestnikiem zabawy. Wtedy nie jest to już wszystko takie proste. Zaczynamy rozumieć dlaczego poprzedni gracz miał takie problemy.

Ostatnio wpadła mi w ręce imprezowa produkcja – gra Cash’n Guns. Swego czasu zachwycał się nią Trzewik w Gwiezdnym Piracie, również pozytywne opinie dochodziły z gdańskiego klubu Puerto, choć trochę mniej entuzjastyczne.

– To co? Zagracie? – Niestety, mamy autobus za piętnaście minut. Nie zdążymy w nic zagrać… – Chyba sobie żartujesz. * * * – Będzie nas sześcioro, hałas, niewielkie stoliki, pełno browaru. Pub to nie miejsce na granie. – Nawet nie wiesz jak bardzo się mylisz.

Autor: Borys Romanko (Halfling) Wszystkie spadamy. I walczymy. Wygra ten, kto uderzy o ziemię jako ostatni. Może to nie jest najlepsze możliwe zwycięstwo, ale tylko takie można wymyślić lecąc w dół.

W studiu telewizyjnym spotykają się politycy, by na oczach milionów widzów dyskutować o problemach kraju. Trwa ostatni tydzień przedwyborczego wyścigu. Liczą się inwencja i planowanie. To właśnie satyryczno-polityczna gra towarzyska „Zostań Prezydentem” – najnowsza produkcja Krakowskiej Grupy Kreatywnej.

Autor: Adam Waśkiewicz (Adam_Waskiewicz) W kosmosie nikt nie usłyszy jak krzyczysz – mogliśmy się dowiedzieć z reklam jednego z filmów z serii opowiadającej o zmaganiach dzielnej Hellen R. ze straszliwymi ksenomorfami; wedle hasła z innej serii, kosmos miałby być ostateczną granicą – jednak ani potworni obcy, ani czarne dziury i roje meteorytów, ani inne niebezpieczeństwa nie mogą równać się z największym zagrożeniem, na jakie natknąć się mogą śmiałkowie przemierzający międzygwiezdne szlaki…

6 nimmt! to kolejna z prostych, abstrakcyjnych karcianek firmy Amigo. Autorem gry jest Wolfgang Kramer, znany między innymi z takich tytułów jak: „Tikal”, „El Grande”, „Maharaja”, „Princes of Florence”, „Torres”, „Tycoon” czy „W 80 dni dookoła świata”. Powyższe tytuły dają spore nadzieje, że również 6 nimmt! będzie dobrą grą.