Gry imprezowe

Muszę się przyznać, że jestem wyjątkowo nudną osobą i nie przepadam za grami imprezowymi. Przepadam za to za grami z aspektem psychologicznym. Ca$h&Gun$ niewątpliwie grą imprezową jest. Na szczęście w jeszcze większym stopniu jest grą o psychologicznym podejściu przeciwnika. To, co w innych grach pomaga – przewidywanie ruchów innych graczy, odgadywanie ich zamysłów – tutaj ma kluczowe znaczenie. Jest rdzeniem ubranym w wesołą, acz nieco kontrowersyjną formę.

Dawno, dawno temu (gdzieś, w odległej galaktyce), w czasach, kiedy nikt jeszcze nie słyszał o „Agricoli”, „Through the Ages” czy „Race for the Galaxy”, a konkretnie w roku 2004, Nataniel opisał na łamach portalu grę „Light Speed”. Innowacyjna pozycja imprezowa znalazła w jego oczach uznanie i zasłużyła na solidną rekomendację. Minęło pół dekady, a dla gier planszowych w Polsce to prawdziwy szmat czasu. Gracze przywykli do dziesiątek premier rocznie, poznali wiele doskonałych tytułów, wyrobili sobie gusta i upodobania. W takich to okolicznościach Wydawnictwo Portal podjęło decyzję o wprowadzeniu na rynek rodzimej edycji gry, pod polskim tytułem „Kosmiczna eskadra”. Choć wydanie ...

Aby znowu nie obrazić Susła, Alicja zapytała bardzo ostrożnie: – A jak długo rysowały one ten syrop w studni? – Sama odpowiedziałaś sobie przecież na to pytanie – rzekł Kapelusznik. – Od stu dni – rzecz jasna. – Nie musiało im tam być przyjemnie – zauważyła Alicja. – Głupiaś – rzekł nagle Suseł, spoglądając z pogardą na Alicję. – Było im wprost s ł o d k o. Lewis Carroll „Alicja w Krainie Czarów” Debiutanckiemu dziełu francuskiego autora Jean-Louis Roubira udała się rzecz wyjątkowa. Z całkowicie nieznanej pozycji (kiedy propozycja rozgrywki kwitowana była krótkim „Di.. co?”) w ekspresowo krótkim czasie ...

Nie przepadam za karciankami, dla mnie to taki gorszy brat prawdziwej gry planszowej. Prawda jest jednak taka, że kilka gier tego typu zaskoczyło mnie bardzo pozytywnie. Uwielbiam grać w 6 bierze, Land Unter, Flix Mix, Fasolki, Coloretto i w wiele innych, ale za każdym razem ponownie muszę przekonywać się do tej grupy gier. Ostatnio, trochę mimochodem, wpadła mi w oczy gra karciana o nazwie Cliffhanger… w pewnym sensie przypomniała mi Land Unter – którą, jak wspomniałem bardzo lubię – ilustracje są równie świetne, a bohaterami miast owieczek stały się kozice.

Powoli staję się specjalistą od gier gangsterskich (recenzowałem “Chicago Poker”), a dużo szybciej – od produkcji Franka Czarnetzky’ego i cacek wydanych przez LudoArt (recenzowałem “Fragile”).

Karczma „Pod Czerwonym Smokiem” to zwrot rodem z gier RPG lub książek fantasy. Taki tytuł nosi także gra planszowa (lub jak kto woli karciana) wydana w 2007 roku przez małe wydawnictwo Slugfest Games. Konotacje ze wspomnianym gatunkiem fantasy są jak najbardziej uzasadnione, bo klimat gry przenosi nas właśnie w rejony wojowników i wszędobylskiej magii. Jednak tym razem nie będziemy wyruszać drużyną w mroczne podziemia, toczyć potyczek z potworami i zdobywać niezliczone kosztowności. O, co to, to nie. W The Red Dragon Inn nasza niezmordowana drużyna ląduje po męczącym dniu w tytułowej oberży, gdzie bronią stają się alkoholowe trunki, a amunicją ...

Ubongo oraz Ubongo Extrem wywarły na mnie tak duże wrażenie i zapewniły tak wiele dobrej zabawy, że czym prędzej postanowiłem poznać dalsze gry należące do cyklu stworzonego przez Grzegorza Rejchtmana. Poniżej pozwolę sobie przybliżyć wam resztę gier z tej serii skupiając się na różnicach w stosunku do wersji pierwotnej. Jeżeli nie znacie oryginalnych zasad lub już ich nie pamiętacie zachęcam do przeczytania poprzedniej recenzji.

Lubię „Blef”. Lubię blefowanie. Lubię kłamać w żywe oczy i iść na całość. Dlatego czułem, że „Chicago poker” – produkcja dwóch Brunonów: Cathali i Faiduttiego – trafi w mój gust idealnie. Fabuła gry zakłada rozgrywkę między bossami mafijnymi, którzy starają się zdobyć przewagę w różnych gałęziach rozrywkowych Chicago w latach 20. poprzedniego wieku. Robią to, rekrutując lub wysyłając swoich ludzi w odpowiednie dzielnice. Praktycznie rozgrywka przypomina pokera o nieco zmodyfikowanych zasadach.

Robaki są paskudne i obrzydliwe. Owady siadają na tobie, włażą ci pod ubranie, biegają szybko po ścianach i roznoszą zarazki. Kryją się po kątach i szczelinach, wyskakują, kiedy najmniej się ich spodziewasz. Muchy brzęczą bezustannie i namiętnie, kiedy właśnie potrzebujesz się skupić. Co więcej, te bezczelne stworzenia mogą nawet spróbować bezpośredniego ataku, czy to na twoje pożywienie, czy, o zgrozo, na ciebie samego, stosując straszliwe żądła i nie mniej przerażające jady. Owady są złe.

Wydarzenia sceny politycznej były już obiektem żartów autorów gier towarzyskich. Powstała swego czasu karcianka nie zagościła jednak na długo na stołach graczy. Teraz na naszym planszówkowym rynku pojawiła się kolejna gra, której bohaterami są politycy. „Inwigilacja” to pozycja bardzo na czasie, aż dziw bierze, źe nie ma na pudełku znaczka „POLECANE PRZEZ KOALICJĘ”. Wprawdzie Trybunał Konstytucyjny oddalił ustawę lustracyjną, ale gra teczkami trwa nadal. Warto więc potrenować na sucho, nigdy nie wiadomo kiedy w IV RP przyjdzie nam się do niej włączyć ;)