Gry imprezowe

Każdy oglądał film „Szczęki”. Dave Chalker też, i najwyraźniej zdecydowanie stał po stronie rekina. Swoje sympatie przekuł w krwawą i brutalną grę dla prawdziwych psycholi-sadystów – walka z ludojadem, amputacje kończyn, pożeranie najsłabszych – festiwal najbardziej zwyrodniałych i obrzydliwych pomysłów. Rewelacja!

Dziewięć kostek, na każdej z nich sześć obrazków… Brzmi niepozornie, ale okazuje się, że ten zestaw daje mnóstwo wspaniałej zabawy – zabawy w opowiadanie.

Creationary to kolejna propozycja z serii gier LEGO. Jak sugeruje nazwa gra ma związek z tworzeniem, budowaniem, ćwiczeniem wyobraźni. Dzieci budować zwykle lubią, wyobraźni im nie brakuje, więc pomysł na grę wydaje się trafiony w dziesiątkę. Czy tak jest w rzeczywistości? Przekonajmy się. W testowaniu gry pomogło mi sześcioro dzieci w wieku od 5 do 10 lat (3 dziewczynki i 3 chłopców).

Moje dziecko zaczęło swoją prawdziwą przygodę z dźwiękiem, gdy w wieku około 9 miesięcy zaniosłam je na zajęcia umuzykalniające do miejscowej „Zakręcalni”. Tam właśnie, pod nadzorem specjalistki zaczęłyśmy (sic!) się uczyć muzyki. Choć w zabawie z muzyką to ja byłam bardziej stroną czynną niż mój maluszek, to i tak obie bardzo dużo zyskałyśmy. Znając wartość muzyki w edukacji dziecka, od razu wpadła mi w oko gra wydana niedawno przez wydawnictwo Granna. Planszówki i muzyka? To chyba niemożliwe! A jednak.

Każda sztuka jest bezużyteczna. Oscar Wilde, Portret Doriana Graya (1890) Gry imprezowe to specyficzna kategoria planszowej zabawy. Zwykle w cieniu bardziej skomplikowanych braci, brane na doczepkę, upychane w zakamarkach toreb, czekają na swój czas. Ale gdy ten nadchodzi są niezastąpione. Na luźnych spotkaniach, na imprezach, podczas rodzinnych zjazdów błyszczą i oferują rozrywkę w swej najbardziej radosnej i nieskrępowanej formie. I o ile grę z tego gatunku znajdziemy w kolekcji niemal każdego gracza, to w związku z deficytem wolnego miejsca, zwykle będzie to jeden lub dwa starannie wyselekcjonowane tytuły. Każda nowa propozycja musi stanąć w szranki z dotychczasowymi mieszkańcami półki. Czy ...

W rozwiązywaniu tego typu problemów najważniejszą umiejętnością jest „rozumowanie wstecz”. To wyjątkowo przydatna zdolność, a przy tym niezwykle prosta, lecz obecnie ludzie bardzo mało poświęcają temu uwagi. W codziennych sprawach przewijających się w naszym życiu o wiele przydatniejsze jest „rozumowanie do przodu”, ten drugi sposób jest zaniedbywany. Sir Arthur Conan Doyle „Sherlock Holmes: Studium w szkarłacie” Wydana w Niemczech, Kanadzie, Francji, USA, Czechach, Grecji, Włoszech, Hiszpani, Holandii i na Słowacji. Od momentu wydania, to jest od 2004 roku sprzedano w samych Niemczech przeszło 700 tysięcy egzemplarzy. Można w nią grać w domu i na dworze, siedząc, chodząc i jadąc… przy ...

W komentarzach do grudniowej Planszostacji – podsumowania roku – pojawił się zarzut, że nie został wspomniany przedświąteczny hit sprzedażowy „Kocham Cię, Polsko” wydawnictwa Granna. Jak pisał Michał Stajszczak, gra sprzedała się w bardzo dużym nakładzie i warto o niej wspomnieć – tymczasem chyba nikt z redakcji GamesFanatic przed audycją nie miał nawet pojęcia o jej istnieniu :)

Jako zagorzały fan Cywilizacji, oczywiście z wypiekami na twarzy śledzę każdy ruch Vlaady Chvatila – człowieka, który stworzył moją ulubioną grę planszową. Dodatkowo, jestem miłośnikiem gier imprezowych – Jungle Speed czy Jenga są bardzo wysoko na mojej liście najciekawszych tytułów, więc informacja o Bunny bunny, moose moose musiała wzbudzić moje zainteresowanie. Od początku jednak byłem trochę sceptyczny – tak jak od Camerona nie oczekuję reżyserii głupiutkiej komedii, tak nie do końca widziałem Chvatila roli twórcy party-game.

„Jesteś pewien swojej wiedzy – stawiaj na siebie, wierzysz w mądrość innych – stawiaj na nich”. Takie zdanie rzuca nam się w oczy gdy bierzemy do rąk pudełko z grą Gambit 7. Trzeba przyznać że idealnie oddaje ono sens i smak tej gry. Spróbuję w tym wstępie do recenzji być równie enigmatyczny i „w pigułce” jak wydawca. „Szukasz gry quizowej w której wiedza to nie wszystko, a zagrać możesz nawet w 21 osób? Jeśli tak – czytaj dalej, bo Gambit 7 może być grą dla ciebie.”

Listopad 2008 Wraz z grupką znajomych spędzamy długi listopadowy weekend w Istebnej. Większość czasu oczywiście gramy. Wieczorem schodząc do jadalni – która zamieniała się w gralnię – dochodzą mnie dziwne odgłosy… pum, pum, plask; pum, pum, plask… wybijane w rytm znanego utworu We Will Rock You zespołu Queen. Gdy wszedłem do sali nie mogłem uwierzyć oczom, starzy wyjadacze – czytaj: bazik, mst, uiek, wc – robią do siebie dziwne gesty, stroją miny… a wraz z nimi bawią się dzieci; bawią to mało powiedziane, uśmiech mają dosłownie od ucha do ucha :-)