Gry imprezowe

Trzeba dbać o zęby. Wiedzą to wszyscy dorośli (mam nadzieję), dzieci oraz … smoki. Te ostatnie postanowiły o higienę jamy ustnej zadbać w nietypowy (a może i typowy dla smoków) sposób. Postanowiły, pod groźba spalenia okolicznych osad, zmusić ich mieszkańców do czyszczenia swoich zębów. Nam więc nie pozostało nic innego, jak wcielić się w wodzów tychże wiosek i wysłać najdzielniejszych wojów do tej jakże brudnej roboty.

iGranie z GRUZEM jest to pierwsza gra wydana w ramach „Gry o Pomysł”, który jest wspólnym projektem wydawnictwa Black Monk Games i portalu PolakPotrafi.pl. Autorką gry jest Ilona, Kobieta Ślimak twórczyni komiksu Chata Wuja Freda. Dla osób nie śledzących komiksu od razu wyjaśniam, że GRUZ jest metaforą życia.

Swoistą kategorią gier planszowych są gry quizowe. Mają one zagorzałych fanów i nieprzejednanych przeciwników. Mnie jednak zawsze fascynuje pomysłowość autorów takich gier, którzy znajdują nowe, oryginalne koncepty jak zachęcić uczestników zabawy do popisania się swoją (nie)wiedzą. Przy okazji, często mamy do czynienia ze sporym walorem edukacyjnym. Grając mimowolnie zdobywamy mniej lub bardziej przydatne informacje. Cardline to seria kilku gier oferujących właśnie taką oryginalną formą sprawdzania swojej bazy informacji o otaczającym nas świecie oraz nienachalnie uzupełniającym luki w naszych danych.

TM Toys ma w swojej ofercie szeroką gamę prostych gier planszowych wydawnictwa Ravensburger. W zapowiedziach są bardziej złożone tytuły, ale przecież jednym z aspektów zabawy jest odprężenie. Ta naturalna ludzka potrzeba może być zaspokojona podczas zabawy z elektronicznym karaluchem.

Zaczęło się niewinnie. Zbliżające się Święta i jak to u mnie w każde święta – rodzinne świętowanie. Akurat w gronie miłośników Jengi. Więc wiele się nie namyślając wzięłam grę do recenzji – będzie radości co nie miara….

Ginet: No, proszę. Pierwszy mój miesiąc w Redakcji nie minął, a już przyszło mi spór toczyć. Na szczęście taki niegroźny, merytoryczny i to na temat gry. Otóż mnie i Joasi przyszło przetestować Demoludy, a testy te doprowadziły nas do rożnych wniosków. W moim gronie gra się spodobała, wśród znajomych Joasi już niekoniecznie.

Niedawno obchodziłem urodziny. Wśród fajnych i fajniejszych prezentów, które dostałem znalazłem niewielkie, kwadratowe pudełeczko z uśmiechniętymi twarzami bohaterów znanych mi z czasów dzieciństwa (dobrze, przyznaję młodości i dorosłości również) za sprawą twórczości Rene Gościnnego. A że kilka dni później Redakcja GF zrobiła mi dodatkowy, niespodziewany prezent, przyjmując mnie do grona współpracowników, postanowiłem na początek przybliżyć Czytelnikom właśnie grę Asteriks i spółka.

Są gry, które więcej satysfakcji dają w czasie rozgrywki niż podczas końcowego podliczenia punktów. Większość tej grupy stanowią gry imprezowe, których naczelnym zadaniem jest wprowadzenie pozytywnej energii do grającej (a często również przyglądającej się) ekipy. Najprostsze pomysły związane są z różnymi formami kalamburów, czyli przekazywaniem wskazówek dotyczących hasła dla innych graczy. Wydawać by się mogło, że już wszystko zostało w tej dziedzinie wymyślone, ale Roberto Fraga (znany z nadzwyczaj niekonwencjonalnych konceptów) po raz kolejny wykazał, że ludzka kreatywność (a Jego osobiście szczególnie) nie ma granic.

Lacerta przyzwyczaiła graczy do oferowania gier złożonych, skomplikowanych, trudnych. Za to dających ogromną satysfakcję po rozegraniu partii, jeśli ktoś lubi ten specyficzny rodzaj zmęczenia umysłu. W tym roku swoją ofertę wrocławskie wydawnictwo poszerzyło o lżejsze tytuły. O Pięciu ogórkach pisałem w okresie wakacji, a dziś o jeszcze bardziej imprezowym tytule jakim jest piracka gra Hook! A skąd ten jeleń olbrzymi w tytule? Wyjaśni się pod koniec recenzji…

Obrodziło latoś szpiegami. Biegają po mieście w ciemnych okularach, z superczułym mikrofonem i tym przebiegłym uśmieszkiem na twarzy. Mogą być wszędzie: siedzieć obok ciebie w pociągu, pracować na sąsiednim stanowisku, bawić się przy tym samym stoliku w kasynie. Zawsze udają przyjaciół, albo co najmniej szczerych współpracowników. Nigdy nie wiesz, czy gość obok nie jest pod koszulą okablowany podsłuchem i czy właśnie nie robi ci zdjęcia mikroaparatem umieszczonym w krawacie. Tak, świat jest pełen szpiegów. Tylko jak ich rozpoznać?