Gry edukacyjne

Similo - malutka gra, która mnie niesamowicie zaskoczyła. Kiedy przeczytałam instrukcję i zobaczyłam karty (nawiasem mówiąc śliczne) zaświtało mi w głowie niedowierzanie - to nie ma prawa działać. A potem się okazało, że nie tylko działa, ale śmiga i wymiata :)

Poprosiłam o Boso przez świat do recenzji z pobudek zawodowych - przeczuwałam olbrzymi potencjał edukacyjny a staram się przybliżać studentom pedagogiki gry planszowe ów potencjał posiadające w stopniu ponad przeciętnym (bo w przeciętnym to każda planszówka jest edukacyjna - pokaż mi planszówkę, a ja powiem ci jaką umiejętność rozwija;)). I nie pomyliłam się, rzeczywiście aspekt edukacyjny jest spory, czego w dalszej części nie omieszkam wykazać - a przynajmniej będę próbować. Jeśli zaś chodzi o mechanikę - cóż, nie spodziewałam się niczego dobrego. I w tym miejscu gra mnie zaskoczyła

Gra wydana przez instytucję promującą jakąś ideę. Ojjj… Od razu zapala mi się w takich sytuacjach czerwona lampka. Z drugiej strony nazwiska autorów (Karol Madaj i Łukasz Pogoda, czyli weterani projektowania planszówek w Polsce) do czegoś zobowiązują, więc może tak źle nie będzie? Zobaczmy. Zanim jednak przystąpię do właściwego recenzowania, krótki disclaimer:

Duże, ciężkie pudło. Nie spodziewałam się tego. Ale po otwarciu wszystko stało się jasne. Dużo kart dość pokaźnych rozmiarów i grubości papieru. Żle? Absolutnie nie! bardzo dobrze. Trud dźwigania tej pozycji wynagradza przyjemność obcowania z kartami i ich czytelność. Ale może przejdźmy do meritum sprawy, czyli jak grać i czy warto?

Przyczółki kręcą twista, czyli kolejna udana wariacja memory ;)

Rok 2019 jest rokiem Stanisława Moniuszki. Kompozytor obchodzi bowiem swoje 200. urodziny, a więc jest to świetny pretekst, aby przypomnieć o jego twórczości oraz zapoznać z nią młode pokolenia. Z tej okazji Teatr Wielki – Opera Narodowa wydał aż dwie gry o ojcu polskiej opery. O pierwszej – grze muzycznej skierowanej do młodszego odbiorcy – mogliście przeczytać na łamach GF już jakiś czas temu. Dziś chcę zaprezentować drugą pozycję, tym razem dla nieco starszych dzieci oraz młodzieży.

Śpiewnik domowy to stanowczo jedna z bardziej niestandardowych gier planszowych. Przede wszystkim dlatego, że to gra muzyczna. Wydana została z okazji roku Stanisława Moniuszki w 200. rocznicę jego urodzin. Z doświadczenia wiem, że z grami typowo edukacyjnymi bywa różnie – często misja niesienia kaganka oświaty przysłania mechaniczne niuanse i powstają gry, którym wiele można byłoby zarzucić. Czy tym razem udało się stworzyć grę tyleż interesującą, co edukacyjną? Jak wypadła konfrontacja Śpiewnika domowego z surowym jury w postaci grupy przedszkolaków?

…a potem smok pił i pił, i pił, i pił wodę z Wisły, aż pękł! Zapraszam do recenzji kolejnej gry z serii Legendy Polskie od Granny. Nie może przecież zabraknąć – a jakże – Smoka Wawelskiego :).

„Dawno, dawno temu, kiedy nad Wisłą żyli Wiślanie, nad Bugiem – Bużanie, a nad Gopłem – Goplanie, a każde plemię miało swoich bogów, panował okrutny Popiel, którego zjadły myszy…” Tak zaczyna się Stara Baśń wg scenariusza filmowego Jerzego Hoffmana. Właśnie ta opowieść o okrutnym królu, który po zamordowaniu swoich wujów kończy swój żywot rozszarpany przez drobne i pozornie niegroźne myszy, została tematem kolejnej gry z serii Legendy Polskie od wydawnictwa Granna.

Rok 2019 został ogłoszony Rokiem Stanisława Moniuszki w 200 rocznicę jego urodzin. Komitet obchodów, wśród wielu różnych działań, zdecydował o wydaniu gier planszowych popularyzujących twórczość i postać ojca polskiej opery narodowej. Niedawno premierę miała pierwsza z gier Śpiewnik domowy. Gra korzysta z aplikacji co czyni ją grą w pełni multimedialną.