Gry dwuosobowe

Któż nie chciał kiedyś zostać ninją – zamaskowanym super-wojownikiem z mieczem ostrym jak brzytwa? Gra Ninja versus Ninja to właśnie dwuosobowa przygoda w świecie azjatyckich mistrzów miecza. W kwadrans możemy zdobyć dojo przeciwnika i wykazać się męstwem, które spotka się z uznaniem naszego sensei. 

Gry Johna Yanniego wydawane przez Gen 42 Games charakteryzują się tym, że przeznaczone są dla dwóch osób oraz tym, że można w nie grać wszędzie. Zarówno Rój jak i Żabki polegają na ustawianiu i przestawianiu wykonanych z imitacji bakelitu pionów. Tworzona z nich „plansza” jest w ciągłym ruchu. Najnowsza gra Yanniego, której premiera miała miejsce na tegorocznych targach gier w Essen to także dwuosobówka, która również zawiera quasibakelitowe piony, tworzące zmieniającą się stale „planszę”. Nowością jest to, że do wygranej w Logan Stones nie wystarczy najlepsza nawet strategia.

Pośród nominacji do nagrody Tric Trac d’Or pojawił się jeden nieznany mi tytuł.  Postanowiłem poszukać o nim informacji, a szczegółami mojego śledztwa podzielić się z czytelnikami GF. Kahmaté jest pierwszą, wydaną własnymi siłami grą Igora Davina.  2-osobowa rozgrywka toczona na prostokątnej planszy o wymiarach 11×8 ma imitować mecz rugby. Każdy z przeciwników jako kapitan drużyny dysponuje 6 zawodnikami: dwoma Zwykłymi Rugbystami, Siłaczem, Twardzielem, Sprinterem i Spryciarzem.

Neuroshima Hex zrobiła sporą karierę na świecie. Pewnie największą jaką od czasów szachów heksagonalnych udało się zrobić jakiejkolwiej grze wymyślonej w Polsce. Spotkała się z żywym przyjęciem i zainteresowaniem ze strony wielu osób opowiadających się po różnych stronach planszówkowej barykady – zarówno ameritrashowców, jak i eurograczy. Ponury, postapokaliptyczny klimat, mechanika powodująca wzrastanie napięcia i budowę emocji aż do gwałtownego, pełnego przemocy rozstrzygnięcia, po którym trzeba zaczynać od począku – to wszystko stanowiło w znacznym stopniu nową wartość wśród gier planszowych i przykuło uwagę recenzentów i serwisów planszówkowych ze świata. Ponieważ była to pierwsza gra Michała Oracza, nic dziwnego że fani ...

Tak, wiem, że czekacie na kolejne teksty o grach debiutujących w Essen. Wybaczcie – wyłamię się z tego post-essenowego trendu. Mało tego – zamiast streszczać się, zgodnie z formułą bloga, to się rozpisałem. O ja niedobry. No ale cóż. Cold War:CIA vs KGB zrobił na mnie spore wrażenie, i to będzie w tej…hm… próbie recenzji… mocno zauważalne.

Był czas gdy Szymona nie było na świecie, tak samo jak CD nie mówiąc o DVD. W Polsce pojawiały się pierwsze odtwarzacze VHS i Beta. Beta się nie przyjęły – mimo lepszych parametrów – a w miastach zaczęły jak grzyby po deszczu pojawiać się wypożyczalnie filmów i magnetowidów. W tych zamierzchłych czasach królowały filmy akcji – klasy Z – a wśród nich filmy tzw. karate. Wtedy też po raz spotkałem się z tajemniczymi wojownikami Ninja. Każdy z nas, chłopców, jak w starym kawale, chciał być Brucem Lee, a przynajmniej wojownikiem Ninja.

Ubongo oraz Ubongo Extrem wywarły na mnie tak duże wrażenie i zapewniły tak wiele dobrej zabawy, że czym prędzej postanowiłem poznać dalsze gry należące do cyklu stworzonego przez Grzegorza Rejchtmana. Poniżej pozwolę sobie przybliżyć wam resztę gier z tej serii skupiając się na różnicach w stosunku do wersji pierwotnej. Jeżeli nie znacie oryginalnych zasad lub już ich nie pamiętacie zachęcam do przeczytania poprzedniej recenzji.

Pewnie wielu z was, miłośników planszówek, to ludzie dorośli, mieszkający pod jednym dachem z waszą drugą połową. Razem spędzacie dużo czasu i razem chcecie też oddać się rozrywce. Naturalnym jest, że gry planszowe są tu jednym z najlepszych wyborów, a w szczególności gry dwuosobowe. Stąd właśnie się bierze ich nieustająca popularność.

Kupferkessel Co. (czyli właśnie tytułowy miedziany kociołek), to szybka i lekka gra dla dwóch osób. Pudełko jest utrzymane w dość ciemnych, zielono-czarnych barwach, a w środku mamy 56 kart magicznych ingrediencji, 4 karty z narożnikami planszy, 2 ściągi dla graczy, 2 wielkie drewniane pionki, instrukcję i 13 kart z magicznymi preskrypcjami (używane jako wariant rozgrywki).

Kilka lat temu zrezygnowaliśmy z kablówki. Niestety 99% tego co było serwowane, nie nadawało się do oglądania… a płacić trzeba było za wszystko. Były jednak programy, które lubiłem bardziej… dokumentalne: przyrodnicze, naukowe, historyczne… i Eurosport. Ten ostatni dlatego, że mogłem oglądać coś niepokazywanego w normalnej tv min Sumo.