Gry dwuosobowe

Są gry, o których fajnie się opowiada i fajnie się w nie gra. Są też gry, o których fajnie się opowiada, ale kiedy się do nich zasiada, to jakoś tak… przestaje się chcieć w nie grać. Są też gry, o których się nie opowiada, tylko wyciąga na stół i gra. I tak to jest w przypadku… – Halo, może już dość tego wstępniaka?! Dziś oddajesz nam głos. – Właśnie, właśnie!

Gry Ignacego Trzewiczka, naszego swojskiego rozpoznawalnego w świecie nazwiska, przeszły z czasem pewną metamorfozę. Od zaangażowanych gier dla geeków, przez nadal skomplikowane, ale łagodniejsze w klimacie i dla szarych komórek gry przygodowe, po gry projektowane już nie przez gracza, ale przez wydawcę. Oznacza to ni mniej ni więcej, jak zmianę tzw. targetu. No cóż, zmienił się cel, zmieniły się i gry. Pamiętam jedno zdanie z książki Ignacego, które dotyczyło właśnie projektowania Strongholda (1. edycji). Brzmiało ono mniej więcej tak: „Jeśli nie jesteś przekonany, że tworzysz właśnie najlepszą grę na świecie, nie rób jej w ogóle”. W kontekście ostatnich zabiegów wydawniczych ...

Star Realms to gra, która zadebiutowała bardzo niedawno, bo w 2014. Pozycja ta jest owocem pracy dwóch „emerytowanych” już zawodników PRO Magic The Gathering, której raczej nikomu przedstawiać tutaj nie trzeba. Gra ogromnym przebojem wdarła się do rankingu gier BGG i zajmuje na niej aktualnie 63. lokatę. To idealnie pokazuje, jak szybko i skutecznie zawładnęła graczami z całego świata. Dziś recenzowana będzie jej wersja nie karciana, a odmiana na komputery/urządzenia mobilne.

Jak taki człowiek jak pan Rosenberg tworzy planszówkę, to zawsze budzi to wśród graczy wiele spekulacji i wielkie nadzieje. Jeżeli planszówka zawiedzie oczekiwania fanów to później te wielkie nadzieje zmieniają się w jeszcze większe rozczarowanie. No ale komu jak komu ale twórcy takich hitów jak Kawerna, Agricola czy Patchwork wpadki się przecież nie trafiają. Czy jednak aby na pewno?

Lipiec 2015: Dwuosobowa Kaleva wydana. Strategia, blef i mitologia fińska. Połączenie tradycji z nowoczesnością. Trzeba się tym zainteresować, koniecznie. Szybkie spojrzenie na BGG – nic o niej nie wiadomo.  Pobieżne przepatrywanie internetu w poszukiwaniu instrukcji – bez rezultatu. No trudno. Wygląda tak fantastycznie i brzmi tak zachęcająco, że biorę w ciemno. Czekam cierpliwie aż przyjdzie…

Mimo że zima nominalnie niedawno dopiero się rozpoczęła, to zapewne wiele osób tęskni do wiosny. A bardzo wiosenna nazwa recenzowanej dziś gry dodaje jej specjalnego uroku. Dwuosobowa gra logiczna nawiązująca do rywalizacji ogrodników na cesarskim dworze w pięknym wydaniu zachęca do rozgrywki.

Na  ostatnich targach w Essen miała swoją premierę kolejna talia do gry Vlaady Chvatila Tash – Kalar. Jest to druga dodatkowa (po Wiecznym mrozie) i szósta w ogóle szkoła walki. Nosi nazwę Nethervoid, co w kontekście gry można odnieść do piekielnych czeluści. Mamy więc ostry kontrast w stosunku do śnieżnobiałej talii poprzedniczki i nowy mechanizm, którego nie posiada żadna wcześniejsza szkoła – BRAMĘ. W recenzji poprzedniego dodatku wyraziłam nadzieję na jakąś rewolucyjną zmianę, więc moje nadzieje, chyba się urzeczywistniły…

Tides of Time – ta dwuosobowa gra wydana w Polsce przez Portal tytułem rodzimym nawiązuje do Sam-Wiesz-Jakiej jedynie słusznej gry cywilizacyjnej. Nie ma jednak z nią nic wspólnego. To niewielka karcianka, która opiera się na mechanice draftu i zbierania kolekcji.

Trzy lata po wydaniu małej karcianej i raczej niedocenianej gry Konwój doczekaliśmy się jej drugiej wersji. Neuroshima: Konwój to drugie wcielenie walki Molocha z Posterunkiem w drodze do Nowego Jorku, którą to walkę opisywałam TUTAJ. Znamienny był wtedy wpis w jednym z komentarzy, który brzmiał: „Szczerze – obawiam się zakupu bo za chwilę może wyjść New Conwój albo Konwój 2.0 :)”. Słowo stało się ciałem, ale czy było się czego „obawiać”?

Mission: Combat to ostatni tytuł, który przywędrował do mnie z tegorocznego Essen. Dwuosobowa, na poły niesymetryczna nawalanka opowiadająca o zmaganiach ludzkich Marines z obcą rasą Portalists. Fajny temat, chociaż trochę schodzony. Ale czy sama gra może się spodobać, a jeżeli tak, to czy wszystkim, czy tylko niektórym? W mojej opinii wygląda to następująco.