Gry dwuosobowe

Jak podaje Wikipedia – określeń na tę grę jest ponad 200. Najpopularniejsze to mankala (Afryka Północna i kraje arabskie), wari (Afryka Zachodnia) oraz kalaha (Afryka Południowa). Jest to w zasadzie grupa gier, które różnią się liczbą dołków, początkową liczbą kamieni w dołkach, obecnością (lub nie) baz oraz zasadami zbijania pionów. Ale główna mechanika jest jedna: bierzemy wszystkie kamienie z naszego dołka (czyli tego, który leży po naszej stronie) i rozsiewamy je

Jeśli zastanawiam się nad zakupem dodatku do jednej z posiadanych w kolekcji gier, to nie myślę raczej o abstrakcyjnych strategiach. W końcu gra logiczna powinna być zamkniętą, działającą jak szwajcarski zegarek całością – każdy jej element jest absolutnie konieczny, a dodanie lub ujęcie choćby najmniejszego drobiazgu sprawia, że cały mechanizm zaczyna się sypać. Czy ktoś wyobraża sobie dodatkowe figury w szachach? Albo dodatki do gier z serii GIPF? No właśnie.

Droga na szczyt zakończona sukcesem. Kiedy zaczęłam opisywać projekt GIPF wspominałam o jego autorze, jako zagorzałym alpiniście. O tym, że inspiracją do tworzenia gier była wspinaczka wysokogórska. Teraz można powiedzieć, że cel został osiągnięty. Szczyt zdobyty. Projekt zakończony. LYNGK jest ostatnią grą z serii GIPF. Tak naprawdę nie powinno jej tu być. GIPF miał być początkowo kompletem 6 gier, ale … zrobiło się ich 7 (albo nawet 8 jeśli nieformalnie doliczyć TAMSK, który został zastąpiony przez TZAAR). Co szczególnego jest w LYNGK?

Do jednego worka wrzuć dinozaura i wojownika ninja. Mocno potrząśnij. Otwórz worek i wyciągnij to, co powstało z połączenia tych dwóch elementów. Dinozaur Ninja! Epicko! Wyobrażasz to sobie? A teraz weź zielonego, archetypicznego kosmitę z pistoletem laserowym w ręku i wetrzyj mocno w czarodzieja. Takiego maga w szpiczastym kapeluszu. Szybko zauważysz, że Kosmiczny Czarodziej lub Czarodziejski Kosmita, to postać, która ma potencjał, żeby opanować świat.

Sześciokątna plansza z dziwnymi dziurkami oraz brak dobrze znanych z poprzednich gier okrągłych pionów. Pünct to najciekawsza, najtrudniejsza i zarazem chyba najmniej pasująca do całego projektu pozycja.

Przenieśmy się na chwilę do Kioto, do dzielnicy Gion. Wychodząc na popołudniowy spacer około godziny siedemnastej możemy na jej ulicach - a zwłaszcza na ulicy Hanamikoji - spotkać gejsze. O tej porze dnia udają się one do pracy ...

Kiedy usłyszałem, że Rebel wydaje planszówkę Master of Orion to aż mi się cała gęba ucieszyła. Kiedyś spędziłem dużo czasu przy tej klasycznej strategii komputerowej i samo brzmienie tytułu uruchomiło u mnie odruch Pawłowa. Wiecie, ślinienie się i inne takie. Szybko grę zaklepałem ale później przytłoczony rzeczywistością o niej zapomniałem.

Czwarta gra z serii GIPF, autorstwa Krisa Burma, oczywiście jak wszystkie gry tego projektu – dwuosobowa. Tym razem zaskoczyła mnie plansza. Nie brakująca, jak w Zertz, ale podłużna… GIPF zdążył mnie już bowiem przyzwyczaić do sześciokąta foremnego. Zdziwienie jednak ustąpiło, gdy zapoznałam się z zasadami.

W Bąbelsach zakochałam się jak jeszcze nazywały się Bubblee Pop i można było w nie pograć u tych nielicznych zapaleńców, co to je przywieźli z Essen.

Od czasu do czasu zdarza mi się taka sytuacja, że dostaję powiadomienie od kuriera o oczekującej na mnie paczce. Jeśli po rachunku sumienia nie przypominam sobie żadnych zamówień, to mogę być prawie pewien, że przyszła do mnie jedna z wcześniej zamówionych gier do recenzji. Wtedy odczuwam coś w rodzaju radości z gwiazdkowego prezentu, bo nigdy nie wiem, co jest w środku. Ostatnio tak właśnie zdarzyło się z Królestwami Wikingów, które ostatecznie okazały się prezentem całkiem trafionym.