Gry dla wielu graczy

Obok wybrania Polaka na papieża, przeskoczenia płotu przez Lecha Wałęsę, przełomu tysiąclecia i wejścia Polski do Unii, datą, którą zapamiętam na zawsze jest 8 września 2009 roku… To właśnie w tamten dzień popełniłam swoją pierwszą recenzję gry planszowej. Miało to miejsce oczywiście na łamach Games Fanatica, a opisywana przeze mnie grą (z zasobów własnych) było Ca$h ’n Guns.

Nie odkryję Ameryki, jeśli stwierdzę, że Rebel wydaje rewelacyjne gry imprezowe! Moja szafa pełna jest rebelowych imprezówek, a jedna lepsza od drugiej. Dobble, Dixit, Imago, Tajniacy… przykłady można mnożyć. A zatem nic dziwnego, że kiedy dowiedziałam się o nowości Nie do pary, wzięłam to za pewnik. Pomyślałam sobie, że to będzie kolejna świetna gra i niestety po raz pierwszy się zawiodłam… Ale od początku.

Bardzo lubię gry na szybkość i spostrzegawczość. Ci, którzy od czasu do czasu czytają moje recenzje, z pewnością już zdążyli to zauważyć. Dziś zaprezentuję Wam kolejny tytuł, który dołączył do mojej kolekcji gier postdobblowskich (czyli takich, które odkryłam po zakochaniu się w Dobble). Przed Państwem Gobbit: Angry Birds.

Gdzieś na pograniczu naszego hobby, tam, gdzie spotkać można szalone imprezówki, gry czasu rzeczywistego czy wszelkie odmiany gier quizowych, trafiamy też od czasu do czasu na pozycje zręcznościowe. Czy słusznym jest zaliczanie ich do szerokiego spektrum gier planszowych, czy też nie, nie jest tematem na dziś, szczególnie gdy konsensus w tej kwestii będzie raczej trudno osiągnąć i wobec braku jednoznacznej definicji dyskusja rozbiłaby się prawdopodobnie o indywidualne poglądy poszczególnych osób. Tak czy inaczej istnieje taka grupa gier, nie będących zabawkami dla dzieci, którą zaliczamy (choćby przez skategoryzowanie w sklepach z planszówkami) do naszego spektrum zainteresowań. W niej również możemy zidentyfikować ...

Jest taka grupa gier, którą ja osobiście bardzo cenię z racji humanistycznego zacięcia i polonistycznego wykształcenia, a są to wszelkie gry słowne, kalamburowe, skojarzeniowe i na wyobraźnię. Nieodłączne elementy każdej imprezy to Dixit, Taboo, od niedawna Tajniacy, a teraz do tego zacnego grona dołączyła kolejna gra, o której chcę dziś opowiedzieć. Przedstawiam nowość od Rebela: Imago!

Wakacje w pełni, więc zapraszam na wycieczkę po safari! Skupienie, koncentracja, szybkość, spostrzegawczość… i może uda nam się upolować jakieś bongo! Przed Państwem mała gra autorstwa Bruno Faiduttiego – Bongo!

Kiedy otrzymałem propozycję zrecenzowania nowego „Munchkina”, nie wiedziałem zbyt dużo o tej grze. To znaczy, sam tytuł był mi znany, ale wiedziałem tylko tyle, że to karcianka. Zanim się zgodziłem, poczytałem więc trochę na temat samej rozgrywki. Nie do końca mogłem uwierzyć, że da się zrobić porządnego dungeon crawlera, wykorzystując tylko karty. No i rozgrywka, która trwa jedynie godzinę? Uznałem, że to tak bardzo niemożliwe, że aż muszę to sprawdzić.

W dzisiejszych czasach jesteśmy zalewani nowymi grami. Co rusz pojawiają się nowe, coraz bardziej odkrywcze mechaniki, a każdy rok przynosi coraz wyższy poziom edytorski i wydawniczy… Czy jest wśród Was ktoś, kto chciałby zagrać w grę wydaną 33 lata temu? Bynajmniej nie chodzi mi o Monopoly! Czy gra sprzed ponad trzydziestu lat, może znaleźć swoje miejsce na współczesnym rynku? Warto to sprawdzić.