Gry dla wielu graczy

Pogromcy Potworów to pierwsza i na razie jedyna gra autorstwa Theo K. Mavraganisa, z ilustracjami niezastąpionego Tomasza Larka. To zręcznościówka z przepięknymi grafikami, od 2 do osób. Zdawać by się mogło, że w temacie gier zręczościowych lub tych na spostrzegawczość wymyślono już wszystko, aż w końcu znajduje się tytuł, który w końcu nie jest podobny do wszystkich tych gier, które już stworzono. Jak jest z Pogromcami Potworów? Sprawdźcie sami.

Decrypto to gra imprezowa dla 3 do 8 osób. Na ten tytuł nie zwróciłam większej uwagi, choć imprezówki uwielbiam. Nie mam pojęcia, jakim cudem taka perełka przeszła mi obojętnie obok nosa. Na szczęście wydawnictwo Portal zorganizowało na Pyrkonie turniej drużynowy w tę grę i właśnie w taki sposób ją poznałam. Zajmując przy okazji pierwsze miejsce, bo okazało się, że to gra stworzona dla mnie!

Star Realms od Roberta Dougherty’ego i Darwina Kastle’a wdarło się przebojem na polski rynek i szybko zdobyło grono fanów. Ja ominęłam je szerokim łukiem – deckbuildingi lubię ale muszą mieć interesującą dla mnie tematykę. Statki i stacje kosmiczne, cała otoczka sci-fi to zupełnie nie moja bajka. Na szczęście pojawiło się Hero Realms od tych samych autorów i okazało się, że ma bardzo podobne zasady przy jednoczesnej zmianie klimatu na fantasy: smoki, złodzieje, demony, jak dla mnie od razu lepiej.

Polska, gola! to gra, którą raczej (ups…) nigdy w życiu bym się nie zainteresowała, gdyby nie fakt, że jej autorem jest Reiner Stockhausen, autor takich gier jak Orlean czy Altiplano. Nie zainteresowałabym się, bo temat piłki nożnej wręcz mnie odpycha, może kiedyś zagrałabym na jakimś konwencie, ale podchodząc do tego z dystansem. Ależ popełniłabym ogromny błąd! W przypadku Polska, gola! sprawdza się powiedzenie „Nie oceniaj gry po okładce.”, a i można by dopisać „Po klimacie także.”. Dlaczego? Przeczytajcie sami!

Wirus!, to mała, sprytna i pełna negatywnej interakcji karcianka z serii Trefl Joker Line, przeznaczona dla grupy od dwóch do sześciu graczy. Wcielamy się w naukowców, którzy starają się powstrzymać epidemię wirusa. Jako, że w grę wchodzą gigantyczne pieniądze (zwycięzca otrzyma kasę na badania) wszystkie chwyty są dozwolone, zapomnijcie o etyce – uwaga będzie wrednie!

Głodostwory to karciana gra imprezowa, w której gracze wspólnymi siłami (kooperacja) starają się nakarmić głodne potwory (klimat) gustujące w potrawach jakże popularnych (głównie fast food) za pomocą kart dań i akcji (mechanika). A wszystko w ograniczonym czasie (klepsydra) i pod pierzynką sporej dawki losowości (dawkowanie dla dzieci poniżej 12 lat).

Dixit to już klasyka! Mam wrażenie, że z każdą minutą maleje na świecie liczba ludzi, którzy tej gry nie znają. Nie dziwi mnie już wcale, że poznając nową osobę i mówiąc jej o mojej planszówkowej pasji, w odpowiedzi słyszę: „gier planszowych nie znam za wiele, ale bardzo lubię Dixita!” Zresztą Dixit stał się jakby ikoną wśród kategorii gier imprezowych, słownych, wykorzystujących kreatywność i bujną wyobraźnię. Dlatego też tej recenzji nie mogłam zacząć inaczej, niż tylko tak: opowiem Wam dzisiaj o grze, która jest podobna do Dixita, ale jednak trochę inna – Kraina Snów. Ciekawe, czy Wam się spodoba i zastąpi ...

„Kontakt 4, kurs 170, namiar 300, odległość 3 kilometry i maleje.” „Ustawić TDC na kontakty od 2 do 4, po jednej torpedzie.” „TDC ustawiony.” „Zalać wyrzutnie od 1 do 3.” „Wyrzutnie zalane.” „Odpalić torpedy 1, 2 i 3.” „Torpedy w wodzie!” „Dwa statki trafione! Atakuje nas niszczyciel!!!” „Peryskop w dół! Manewr unikowy na kurs 90! Załoga zająć pozycje do zmiany głębokości! Zanurzenie głębokość 80m!”

Misja: Czerwona Planeta to gra, której polska premiera przebiegła dość cicho. W naszych mediach planszówkowych znalazłem zaledwie trzy jej pisane recenzje i żadnego materiału video. To niewiele, zważywszy, że autorami Misji są Bruno Cathala (Cyklady, Pięć Klanów, Yamatai, Abyss) i Bruno Faidutti (Cytadela, Diamenty, Maskarada), a gra całkiem dzielnie trzyma się w pierwszej dwudziestce gier familijnych rankingu BGG, wyprzedzając w tej chwili tak utytułowane produkcje jak np. Kingdomino (nagroda SdJ), Small World, Potwory w Tokio (obie zdobyły polską nagrodę Planszowa Gra Roku). Pachniało to fajna grą, postanowiłem więc sprawdzić.

Divinity Derby to gra, która zwraca na siebie uwagę przede wszystkim kolorystyką – intensywny błękit na okładce nie daje o sobie zapomnieć! Wsparło ją na Kickstarterze prawie 1000 osób, a ja postanowiłam się z nią zmierzyć po tegorocznych targach w Essen. Nie jest to do końca typ należący do lubianych przeze mnie gier, ale zachęcił mnie fakt, że można w nią zagrać do 6 osób – to grono, w którym najczęściej spotykamy się na wieczorkach planszówkowych, więc jest to dla mnie magiczna liczba. Niestety niewiele jest dobrych gier, które sprawdzają się na właśnie tyle osób, dlatego zawsze sięgam po takie ...