Gry dla graczy

W zeszły czwartek premierę miało Age of Steam … Wróć. Gra Age of Steam miała premierę w 2002 roku. W zeszłym tygodniu zadebiutowało jej polskie wydanie w wersji Delux. Co skłoniło Portal Games Polska do odświeżenia tego tytułu i czy było warto? Mam nadzieję, że odpowiedź znajdziecie w tej recenzji.

Ja już tak mam, że jak słyszę o jakimś dziwacznym połączeniu mechanizmów umieszczonych w grze, to oczy od razu mi się świecą a moja uwaga zostaje przykuta. A nie jest łatwo o większe dziwactwo niż gra o podboju Irlandii tysiąc lat temu sterowana za pomocą gry w Kierki. 

Nie zdarza się to jakoś szczególnie często, ale od czasu do czasu pojawia się na rynku gra, która całą sobą nadeptuje mi na odcisk z mniej lub bardziej irracjonalnych powodów. W ostatnich miesiącach zwycięski los na loterii pozornie nieuzasadnionego uprzedzenia trafił się grze Woodcraft. Tak się składa, że jest to druga z kolei wygrana gry wydanej przez Delicious Games i Portal, bo w zeszłym roku frustrowałem się prywatnie i w zaciszu domowym grą Messina 1347. Dobrze, rys nakreślony, perspektywę już znacie, zaczynam spokojnie i bez żółci. 

Czym kierujecie się nabywając grę planszową? U mnie jest z tym bardzo różnie. Czasem zaciekawi mnie mechanika, czasem nazwisko autora,  a czasem po prostu zagram u kogoś lub na jakimś konwencie i gra przypadnie mi do gustu. Niekiedy zdarza się też jednak tak, że gra trafi na mój radar, mimo że nic specjalnego o niej nie wiem, bo po prostu odpowiada mi tematyka i setting gry. Tak było właśnie w przypadku Encyklopedii.

Ja tu jeszcze pykam sobie po angielsku, a w międzyczasie Rebel zapowiedział wypuszczenie na rynek wydania po polsku. No nic, trzeba sobie jakoś radzić z recenzencką bezwładnością. Wiedz zatem drogi Czytelniku lub Czytelniczko, że wszystko co przeczytacie w poniższym tekście nie odnosi się technicznie rzecz biorąc do tego konkretnego pudełka, które będzie się dało zakupić u nas w sklepie. Pewnie funkcjonalnie wszystko będzie identycznie i rodem z tej samej fabryki, ale dla formalności wspominam o tym na początku. 

V-Sabotage wypełnia ciekawą lukę w planszowym hobby - a może raczej: plasuje się w dość interesującej niszy. Taktyczne misje wykonywane przez komandosów podczas II Wojny Światowej - skrytobójstwo, strategia i wybuchowe wejścia i wyjścia w jednym, ekscytującym pakiecie.

Do sprzedaży trafiły łącznie trzy dodatki do Ekspedycji Ares, są nimi Odkrycia, Infrastruktura oraz Kryzys. Każdy wnosi coś nowego do rozgrywki.

Scythe to gra ekonomiczna, wzbogacona o budowanie silniczka. Mechy owszem, są, ale pełnią raczej funkcję transportową i rozwojową, aniżeli stricte bitewną. I część ludzi odbija się od niej właśnie przez ten rozdźwięk - więcej tu rozwożenia chłopów po wsi, niż wyjazdów mechów do bitwy.

Gdyby ktoś polecił mi grę inspirowaną Star Trekiem, pewnie bym po nią nie sięgnęła, bo ja akurat pochodzę z tej drugiej galaktyki. Dlatego cieszę się, że nie wiedziałam o tych powiązaniach wcześniej, bo ominęłaby mnie świetna planszówka. Może i wygląda jak kosmiczna kreskówka, ale rozgrywka to czysta przyjemność. 

Nie od razu przyszedł mi na myśl pomysł w jaki sposób ugryźć tę recenzję. Gdzieś z tyłu głowy kołatało mi (być może fałszywe) przeświadczenie, że grę obecną na rynku od dwudziestu lat znają już wszyscy i nie da się napisać o niej niczego nowego. A potem chwilę pogrzebałem w bebechach strony za pomocą paru wyszukiwarek i zorientowałem się, że w “nowożytnej” epoce Games Fanatic nikt o Puerto Rico jako takim nie pisał.