Gry dla graczy

Po Tide of Iron pojawiła się w ostatnim czasie na rynku kolejna megaprodukcja. Mowa oczywiście o Age of Empires 3. Jej premiera bardzo się opóźniła z powodu zawirowań związanych z bankructwem wydawnictwa Eagle Games oraz wykupieniem praw do publikacji przez amerykański sklep Funagain. Ostatecznie grę wydało w końcu niejakie wydawnictwo Tropical Games. Autorem jest specjalista od megaprodukcji czyli Glenn Drover, mający za osobą takie tytuły jak Attack!, Age of Mythology: The Boardgame, Railroad Tycoon: The Boardgame czy Civilization: The Boardgame.

Jedną z funkcji BGG, które najwyżej cenię jest możliwość i sposób definiowania geeklists. Tak prosty pomysł jak robienie list gier wraz z opisem, zdjęciem i komentarzami sprawdza się rewelacyjnie. Zwłaszcza cenię sobie możliwość robienia list prywatnych – przeznaczonych wyłącznie dla mnie. Dzięki temu mogę sobie choćby notować wszystkie większe zakupy wraz cenami, datami zakupu i sklepem w którym kupowałem. Mogę sobie także utrzymywać listę najważniejszą. Listę gier, które kiedyś, gdy nadejdzie właściwy moment i dobra okazja – muszę sobie kupić. Tę listę numer jeden, listę rarytasów na które poluję, utworzyłem sobie 25 sierpnia 2005. I grą numer jeden na tej ...

Tym razem mnie przypadł zaszczyt krótkiego przedstawienia jednego z głośniejszych tytułów ostatnich tygodni. Obiecałem Pancho, że tekst powstanie w czwartek, ale weekendowe lenistwo okazało się silniejsze i dopiero dzisiaj zmotywowany pracowitością Pancho dzielę się z Wami moimi wrażeniami.

Tekst autorstwa Yatzka. Yatzek obok wc jest czołowym twórcą samoróbek w planszówkowym światku. Ich mania tworzenia własnych wersji znanych gier już dawno osiągnęła etap sztuki. Często tworzą też produkcje zanim gra pojawi się na rynku i będzie dostępna w sprzedaży. Tak było z najnowszą planszówką Age of Empires III. Jako, że tytuł jest nad wyraz „gorący” poprosiłem Yatzka o podzielenie się opinią o rozgrywce i mechanice, może da wam to obraz samej gry i pomoże w podjęciu decyzji czy ją kupić.

Wiele planszowych hitów ma swoje lżejsze i szybsze wersje karciane. Wystarczy choćby wymienić San Juan czy Euphrates & Tigris Card Game. Takowy odpowiednik nie mógł ominąć też jednej z najsłynniejszych gier ostatnich lat czyli Caylusa. Właśnie do sklepów trafiła jego wersja karciana nosząca nazwę Caylus Magna Carta. Jestem po jednej rozgrywce i pozwolę sobie podzielić się z wami wrażeniami.

W grze „Alexander the Great” gracze podążają śladami młodego macedońskiego króla i jego niewielkiej, ale skutecznej armii w czasie jego długiej kampanii mającej na celu podbicie krain leżących na wschód od Macedonii. W czasie swojego marszu Aleksander i jego namiestnicy przyłączają do imperium pokonanych wrogów, budują miasta i fundują świątynie.

Jestem fanem Caylusa i jestem z tego dumny. Stąd wszelkie informacje o jego kontynuacji, dodatkach lub wariantach z zainteresowaniem czytam. Ostatnio pojawiło się trochę wrażeń Ricka Thornquista na podstawie prototypu Caylus Magna Carta.

Tworzenie łąk i miast z kafelków, łączenie europejskich metropolii kolorowymi wagonikami, powolne i spokojne osadnictwo na do niedawna bezludnej wysepce – ileż można? Może by tak dla odmiany powojować? Zebrać sojusznicze wojsko, powiększyć armię o wojsko zaciężne i uderzyć na nieprzyjaciela. Uzbrojoną w miecz dłonią sięgnąć po tron!

Autor: Robert Żak (robert-wg) „… W obręb drugiego wstąpiłem koliska, … A wtem mi w uszach jęki zaskowyczą; … Piekielny orkan, puszczony ze smyczy” Dante, Boska Komedia, Pieśń V

Augsburg 1520 został wpuszczony przez niemieckie wydawnictwo Alea w 2006 roku. Okładka przypomina Louisa XIV, pudełko oraz instrukcja na pierwszy rzut oka utrzymane są w bardzo podobnym stylu. Szkoda, że zawartość już nie. Poszczególne plansze, karty, żetony nie prezentują się nadzwyczajnie. Największe negatywne wrażenie sprawiają wszędobylskie niemieckie napisy. Co prawda jak się pozna grę, nie zwraca się na nie większej uwagi, ale jednak psują efekt wizualny. Tragedii oczywiście też nie ma. Ogólnie graficznie może być, ale daleko od rzucenia na kolana.