Gry dla graczy

Ilu z Was Ignacy Trzewiczek (zwłaszcza po niektórych deklaracjach) kojarzy się z… modą? A z Narodowym Bankiem Polskim? No cóż, Panowie, Panie, pora zmienić swoje spojrzenie na świat, bo o to na Wasze stoły ląduje Prêt-à-Porter, czyli „emocjonująca gra ekonomiczna” autora Strongholda! (tak to naprawdę ten sam Ignacy T.) Prêt-à-Porter to gra dla 2-4 graczy (obiecano i zapowiedziano także wariant 5osobowy) wydana przez wydawnictwo Portal a dofinansowana przez NBP. Gra ma pomóc w edukacji młodzieży i nauce podstawowych praw ekonomii. Sprawdźcie, czy Wy także powinniście się doedukować.

Stefana Felda nie muszę chyba nikomu przedstawiać, to autor znany każdemu szanującemu się planszomaniakowi… Mam jednak nadzieję, że nie tylko tacy tu zaglądają, a więc… Notre Dame, W roku Smoka, Imię Róży, Macao, to niektóre z gier które ma na koncie ten autor. To dobre gry, a autor ma grono swoich zagorzałych miłośników. Ja jednak do nich nigdy nie należałem. Przy tytułach Felda bawiłem się dobrze, ale co najwyżej dobrze. Podobało mi się to, że często w swoich grach wykorzystywał ciekawe, mniej znane mechanizmy, ale z drugiej strony były to tytuły bardzo suche, które dość szybko mnie nudziły. Mimo to ...

Ostatnimi czasy picie wina jest modne i popularne. W gazetach, telewizji, internecie można znaleźć setki poradników jak dobierać wino, jak się nim smakować, co i gdzie kupić. Osobiście obejrzałem już kilka niezłych programów dokumentalnych o produkcji wina. Rynek planszówkowy zareagował odpowiednio – ostatnimi czasy zostaliśmy uraczeni kilkoma grami o tej właśnie tematyce. Gra nieznanego wcześniej autora: Vital Lacerda – Vinhos jest jedną z nich. I podobnie jak z winem – każdy gracz musi odpowiedzieć sobie na pytanie, czy  ta gra jest dla niego i przypasuje w jego gusta. Bo Vinhos nie jest tytułem dla każdego – jest mocno wytrawny i żeby ...

Nie było dane mi zagrać w gry Mario Papiniego jak Feudo czy Siena, chociaż ta druga jakiś czas mocno mnie kusiła, zwłaszcza ceną. Gry tego pana z tego co słyszałem, są bardzo tematyczne, zawierają mnóstwo mechanizmów odzwierciedlających tematykę przez grę poruszaną. Na targach w Essen w 2010 roku wyszła kolejna gra Mario Papini: De Vulgari Eloquentia (czyli z łaciny: „O języku ludowym”), o niecodziennym temacie i tak samo jak poprzednie gry tego autora zawierająca dużo tzw: chromu, czyli mechanicznych ozdobników, które mają dodatkowo pomóc zatopić się w tematyce gry… tylko czasem za dużo chromu może spowodować że zamiast zatopić się, ...

Opowiem Wam bajkę. Dawno, dawno temu, za siedmioma kopalniami, za siedmioma soli złożami…stop! Przecież każda bajka wpierw tytuł mieć musi. A żeby na świecie obciachu nie było to tytuł będzie zagramaniczny, łaciński. To może tak. Magnum znaczy wielka, a Sal znaczy sól, czyli razem, Magnum Sal to będzie Wielka Sól, a Wielka Sól to… Wieliczka! Tytuł i setting jest, to teraz lecimy dalej. Ehym. Bajka ta będzie piękna a emocjonująca. O sztygarach i żupnikach, o realizowaniu królewskich zamówień, o zarabianiu ton dukatów i o tym, że górnik górnikowi wilkiem, choć w sumie częściej czerpakiem…Posłuchajcie.

Ostatnimi czasy zauważyłem kolejny pozytywny aspekt bycia autorem – od niektórych współpracujących wydawnictw otrzymuję gry :). Zaczynam rozumieć, skąd na półkach u Kramera wzięło się tyle pudełek. Osoby które były w tym roku na targach w Essen, mogły znaleźć oprócz K2 dwie moje starsze gry – Kraby i Hooop, które były do kupienia na stoisku Red Glove. Obok nich znajdowała się inna, bohaterka dzisiejszej opisu, Jerusalem – gra Michele Mura. Stamtąd gra poprzez Grannę dotarła do mnie…

Nie przepadam za grami z licytacją. Ta mechanika mnie po prostu nie pociąga i często mam wrażenie, że jest dodana bo autorowi było ciężko wymyślić coś innego w to miejsce. Ale zdarzają się oczywiście wyjątki, gdzie wszystko pasuje np: Wysokie Napięcie czy Książęta Florencji. Jak Kapustka zauważył ostatnio w Planszostacji gry z licytacją praktycznie zniknęły (i zostały zastąpione uniwersalnym „Worker Placement” albo mechaniką karciano-draftową). 20 wiek Vladimira Suchego jest tutaj wyjątkiem potwierdzającym regułę. Licytacja jest tutaj ważnym elementem gry, chociaż nie wokół niej jest zbudowana gra, a wokół podobnych do Carcassonne kafelków, z których układamy swoje małe państewko. Czy ten ...

Merkator jak większość z Was pewnie wie to nowa gra Uwe Rosenberga wydana na targach w Essen w tym roku. Gra, która zanim się ukazała wzbudzała już dużo emocji, a wielu graczy pokładało w niej nadzieję na bycie nowym Le Havre czy Agricolą. Chęci były na pewno dobre, a jak wyszło? Zapraszam do obejrzenia mojego nie tak krótkiego rzutu okiem na tę grę.

Nie widziałem jeszcze pudełka z najnowszą grą wydawnictwa Portal ale jej autor Ignacy Trzewiczek twierdzi, że moja ostatnia partia była jednocześnie ostatnią partią testową przed przesłaniem materiałów do drukarni*. Ponieważ wcześniej zagrałem w Pret-a-Porter jeszcze kilka razy postaram się zaspokoić ciekawość oczekujących niecierpliwie na grę czytelników GF i opisać pokrótce jej mechanikę.

Z miłości biorą się dzieci. Z miłości biorą się też recenzje. Dzieci biorą się także z przypadku. Recenzje nie powinny, jak już – biorą się z konieczności. Niniejsza recenzja wzięła się z konieczności. Z konieczności  wyrażenia miłości rzecz jasna. W Macao można bowiem albo namiętnie grać, albo znienawidzić i rzucić. W kąt, na MatHandel, psu do zabawy. (Aczkolwiek droga by to była zabawka) Ale usłyszycie, jak podejrzewam, skrajnie różne opinie. Będzie to spowodowane tym, że Feld pokusił się o nowatorskie rozwiązanie oparte o pewną dozę przymusu i dużą dozę losowości. Jednych porwie owa nowatorskość innych odrzuci losowość. Ja czuję się ...