Gry dla graczy

Wojownicy ninja to niesamowicie nośny temat, ale z jakiegoś powodu praktycznie wszystkie gry, w których możemy ich znaleźć są lekkie lub wręcz humorystyczne, dowodząc tym samym, iż projektanci gier mają jaja ze stali, by nabijać się z ninja i przeżyć by się tym pochwalić. Ninja: Lefend of the Scorpion Clan jest prawdopodobnie pierwszą grą, która stara się przedstawić ich na serio i w miarę realistycznie: wreszcie możemy zostać ninja na jedną noc i spróbować prześlizgnąć się jak cień do zamku i z niego uciec. Jako, że jest to gra AEG, umiejscowiona została w uniwersum Legend of Five Rings, które jest ...

Wczoraj odbyło się niedzielne granie w Czyżowicach – to taka mała miejscowość obok Wodzisławia Śląskiego, w której prężnie działa dom kultury, a w nim nasz klubowy kolega Dominik, o którym jeszcze pewnie kiedyś usłyszycie. Dominik wraz z kolei ze swoimi najbliższymi kolegami i koleżankami urządza z wielkim zapałem publiczne rodzinne nasiadówki growe i wczoraj wchodząc na salę widowiskową domu kultury uderzył mnie spory gwar. Przy stolikach bawiły się różne pokolenia, słychać było okrzyki, śmiechy itp itd, to wszystko, co składa się na hałas podczas grania głównie w imprezówki. I w tym całym zamieszaniu dostrzegłam swoją ekipę, czyli Mirka i Andzieja ...

Los bywa przewrotny. Przyznałam się w przedessenowym tekście, że targi w Essen nie spędzają mi snu z powiek i generalnie dynda mi, co się dzieje w tym czasie u naszych zachodnich sąsiadów i oczywiście, po wypowiedzeniu tych słów na głos (Internet wszak tubą naszych opinii, mniej lub bardziej ciekawych) musiał strzelić grom z jasnego nieba i przetrzepać mi porządnie w głowie. Czytując zapiski kolegów i koleżanek coraz bardziej się nakręcałam na niektóre tytuły, a czytają gorące relacje niemalże na żywo, skakało mi ciśnienie, a w oczach pojawiała się czysta żądza. I nagle zobaczyłam samą siebie jak wystukuję sesemesa do kolegi, ...

Dzień dobry! Videorecenzją „Homesteaders” chciałabym się przywitać z Wami, czytelnikami Games Fanatic. Mam nadzieję, że spodoba się Wam moja, minimalistyczna forma filmów. Serdecznie dziękuję też redakcji serwisu za zaproszenie do współpracy i ciepłe przyjęcie :) W Homesteaders wcielamy się w osadników, których zadaniem jest wbudowanie prężnie działającego miasta. To dość długa i wymagająca gra ekonomiczna, w której żeby wygrać trzeba się naprawdę nieźle nagłowić! Całość jest naprawdę pięknie wykonana, ale o tym wszystkim możecie się dowiedzieć z mojego kolejnego filmu!

Suburbia to kolejny tytuł, który na ciepło skonsumowała już większość zainteresowanych graczy smakoszy, a który ja z pewnym opóźnieniem w stosunku do premiery pragnę podsumować. Podsumować z perspektywy osoby, która skończyła budownictwo i takimi tematami się ciągle jara, która lubi tworzyć, rozbudowywać i stawiać bardziej niż obracać w perzynę lub wyrzynać w pień napływające falami zombi. Z perspektywy recenzenta, któremu ciągle ktoś nad uchem brzęczy, że ma być obiektywny i geeka, który obiektywny wcale być nie chce. 

Nie jestem specjalistą od Stefana Felda i jego gier. Nie należę do jego wyznawców ani miłośników niecierpliwie czekających na każdą nową pozycję tego coraz bardziej płodnego projektanta. W zasadzie chciałem stwierdzić, że nie miałem z jego dotychczasowymi grami wiele do czynienia, ale spojrzawszy na listę jego wcześniejszych dokonań, ze zdziwieniem doszedłem do wniosku, że nie do końca tak było. Mój pech polegał po prostu na tym, że znajomość z niemieckim twórcą rozpocząłem od moim zdaniem zdecydowanie nienajlepszej „Romy”, a następnie odstręczającego mnie przez nadmierną analityczność „W roku smoka”. Wprawdzie później miałem pobieżny kontakt z przyzwoitym „The Speicherstadt” i dość oryginalnym ...

Zimna Wojna to jedyna gra, którą kupiłem trzy razy. Kupiłem, sprzedałem, od razu tego pożałowałem, znowu kupiłem, sprzedałem i kupiłem wersję polską. Jest to gra pełna napięć, strategii, wymagająca trochę szczęścia, a przede wszystkim z bardzo wciągającą rozgrywką dzięki zastosowanej mechanice karcianej. Podobna mechanika została zastosowana w grze Labirynt autorstwa Volko Ruhnke i z tego powodu ten tytuł nie uniknie porównania do Zimnej Wojny. Porównania, od którego ja na pewno w tej recenzji nie będę stronił.

Sięgając po Terrę Mysticę nie wiedziałam o grze nic. Dziwne, prawda? Ale prawda. Gra trafiła do mnie przypadkiem. Nie wiedziałam, że maczał w niej palce Uwe Rosenberg, nie wiedziałam, na czym polega, o co chodzi, w jakim jest klimacie, na jakiej mechanice bazuje, do jakiego celu dąży. Wiedziałam tylko, że taki tytuł istnieje i że kilka osób się nim zachwycało. A kilka innych nie. No i że paczka już do mnie jedzie.

Tzolkin Kalendarz Majów został zaprojektowany przez włoskich autorów Daniele Tascini i Simone Luciani. Gra pojawiła się na zeszłorocznych targach w Essen i w ciągu kilku miesięcy trafiła do pierwszej 30tki w rankingu BoardGameGeek. Przyciągnęła do siebie tematyką w sam raz na wieszczony koniec świata, rewelacyjnym wydaniem i dobrze działającą mechaniką. Wielu zachwyciło się tą grą, inni uznali ją za udany, ale nie porywający tytuł.

O Mage Knight na Games Fanatic pisałem już dwukrotnie. Pierwszy mój tekst – rzut okiem – powstał z zachwytu nad tą grą. Wydanie anglojęzyczne zakupiłem pod wpływem impulsu, nie wiedząc o grze za dużo – spore ryzyko patrząc na to, ile gra kosztowała w sklepach. Dość szybko wydawnictwo Lacerta zdecydowało się na wydanie polskiej edycji tej gry. Zapewne sporo osób, podobnie jak ja przeszło rok temu, kupiło już ten tytuł pod wpływem impulsu. Dla wszystkich pozostałych-niezdecydowanych jest właśnie ta recenzja.