Gry dla graczy

W odległej przyszłości ludzkość zależna jest od potężnego i rzadkiego źródła energii o nazwie Rubium. Ziemskie korporacje pragną tego surowca by rozwijać zaawansowane technologie i zabezpieczyć swoje bogactwa. Kiedy mała jednostka zwiadowcza odkrywa odległy księżyc bogaty w zasoby tego minerału, cztery ziemskie frakcje stają do krwawej walki. W celu zniszczenia przeciwnika organizacje te poskramiają przerażające stworzenia zamieszkujące powierzchnię planety. Daleko za granicami znanej nam galaktyki i poza wszelką kontrolą rozegra się bitwa, która zdecyduje o losach Ziemi …

Jednym z moich obowiązkowych punktów programu na Pyrkonie było zagranie w prototyp „Mythotopii” – najnowszej gry Martina Wallace’a opartej o mechanikę „A Few Acres of Snow”. „Akry” znam i lubię, choć strategii Halifax Hammer* stosować nie umiem (kilka razy próbowałem, ale to jest naprawdę trudne).

Wczoraj wieczorem mieliśmy okazję poznać jeden z gorętszych tytułów tego roku (no dobrze, przynajmniej dla mnie jest gorący), czyli Odbudowę Warszawy. Autorami są Piotr Grzymisławski i Łukasz Szopka, a grę wyda Fabryka Gier Historycznych. Planowana data premiery to 3 października 2014, czyli czasu wiele nie ma. No dobrze, ale co jest? Ano sporo.

Na ostatnim, przeraźliwie zimnym miniPionku ;) miałam okazję ugrać się po kokardy. Przychodziłam niemal pierwsza, a wychodziłam – już nie niemal – ostatnia. W drugi dzień zostaliśmy z kolegami sami, przy jednym stoliczku na środku wielkiej sali. Biedna Merry i dotrzymujący jej towarzystwa Leszek Asiok czekali, aż w końcu dobrniemy do końca licytacji w RA. Ok, ale nie o tym miało być. Podczas dwudniowego maratonu poznałam dwa nowe tytuły. Jednym z nich był Lewis and Clark, opisany dopiero co przez Squirrel, a drugą prototyp gry Martina Wallace’a Mythotopia. Obie gry łączy to, że gra się głównie kartami. A ja lubić ...

Na początku XIX w. Stany Zjednoczone zapłaciły Francji 15 milionów dolarów za 2,14 milionów km² ziemi na zachód od Missisipi. Na nowo pozyskane tereny, ku brzegom Pacyfiku w maju 1804 roku wyruszyli Meriwether Lewis oraz William Clark. 200 lat później, w 2013 roku Francuz (!) Cédrick Chaboussit uczynił to zdarzenie tematem swojej debiutanckiej gry planszowej. Jednej z lepszych gier z zeszłorocznych targów gier w Essen.

Pisanie o Rosji jest ostatnio (niestety) na topie. Na szczęście, gra Russian Railroads nie nawiązuje do imperialistycznych zapędów naszego wielkiego sąsiada, ale do okiełznania przezeń dystansu. Gra jest jednym z największych hitów ostatnich targów w Essen i moim zdaniem jest nim zupełnie zasłużenie. Dawno nie było na moim stole tak dobrego worker placementa. To znaczy, de facto, Russian Railroads nigdy nie było na moim stole, bo grałam i to z wielką przyjemnością na stołach klubowych i raz pionkowym. (A niech to, zdradziłam się już z oceną, a miałam być tajemnicza… Może następnym razem.)

Na polskim „rynku” autorów planszówek wciąż mało jest gier wagi ciężkiej. Sporo gier rodzinnych, kilka gier dla graczy średniozaawansowanych (jak choćby Magnum Sal czy Neuroshima Hex), ale potężnych kobył raczej brak. Nie wiem z czego to wynika, może z lęku wydawców przed wciąż jeszcze jednak niewielkim rynkiem (Filip Miłuński w wywiadzie udzielonym niedawno Dziennikowi Gazecie Prawnej oszacował, że geeków, skłonnych wydać 100 i więcej złotych na grę, mamy w kraju około 3 tysięcy)? Tak czy siak, gdy usłyszałem, że Krzysiek Matusik stworzył kolosa, długą, optymalizacyjną grę produkcyjną, zastrzygłem uszami. Co z tego strzyżenia przyszło? Zapraszam do zapoznania się z recenzją gry „Craftsmen”.

To nie będzie recenzja hitu ubiegłorocznych targów w Essen. To znaczy, to jest TA gra, ale to nie jest recenzja. Nations jest na tyle bogatą grą, że trzeba by zagrać ze dwadzieścia razy, aby ryzykować jakieś jednoznaczne podsumowania. My zagraliśmy tych razy dopiero kilka. Bo też Nations to gra długa i trudno znaleźć dorosłych ludzi, którzy często wygospodarują te kilka godzin tylko po to, aby zagrać w jeden tytuł i pójść grzecznie do domu. Opiszę zatem kilka spostrzeżeń i przede wszystkim, jako fan Cywilizacji Poprzez Wieki, odpowiem na pytanie, czy moim zdaniem Nations to następca, popłuczyny, czy kompletnie inna bajka.

Stefan Feld największym poetą autorem jest! A Trajan jest niewątpliwie jedną z najlepszych, jeśli nie najlepszą, z gier, w jakie w życiu grałam. W dzisiejszym filmiku opowiadam nieco o tym tytule, a Kuba dokonuje niemożliwego i opowiada o jej zasadach w mniej niż w dwie minuty! Dodatkowo pilotażowo dodałam angielskie napisy, więc jeśli macie jakichś obcojęzyczych znajomych, to teraz i oni mogą oglądać moje recenzje!

Rokoko to nurt w sztuce, zwłaszcza dekoracyjnej, który zakończył barok, kontestując jego przepych i generalne nadądanie na rzecz lekkości, płynności, skromności (choć wyrafinowanej!). Tak przynajmniej mówi teoria. Jak dla mnie, laika, to wielkiej różnicy nie ma – i tu i tu naćkane różnymi cacuszkami, upiększaczami, kolorkami i frędzelkami. W grze Mathiasa Cramera, oraz Louisa i Stefana Malzów przepych widać jedynie w oprawie graficznej, reguły, na szczęście, są już znacznie bardziej przejrzyste. Może właśnie na tym polega prawdziwy rokoko’n’roll?