Gry dla graczy

Pewnie już przeczytaliście poranny poradnik Veridiany nt. prezentów dla miłośników planszowej wagi ciężkiej. Być może, niektórzy z Was po ciężkich bojach z myślami i negocjacjach z własnym portfelem wybrali już z dziewięciu propozycji Moniki, jedną, dwie, może trzy (szczęściarze) pozycje na świąteczne prezenty. No to musicie to zrobić jeszcze raz, bo ogłaszam, że uzupełniam rzeczony poradnik o dziesiąte świetne euro, którego żal nie mieć – o Nowe Pokolenia.

Witam serdecznie w zamku  Neuschwanstein, uchodzącym za symbol Bawarii, a wybudowanym przez króla Ludwika II Wittelsbacha, zwanego również Bajkowym Królem lub Ludwikiem Szalonym… Zapraszam do zwiedzania licznych komnat i korytarzy, zaglądania w najróżniejsze zakamarki i do zachwycania się tym niezwykłym i urokliwym miejscem…

Świat umiera. Znowu. I znowu niedobitki chowają się w tunelach i znowu dziesiątkuje je jakaś zaraza. Temat oklepany, ale wciąż fascynujący. Bazuje na naszym strachu o przyszłość, a my lubimy się bać. W grze Bright Future (pol. świetlana przyszłość) postawiono nas przed nie lada zadaniem wynalezienia szczepionki i uratowania umierających w zastraszającym tempie resztek populacji. Czy zdążymy zanim ostatni człowiek wyda swoje ostatnie tchnienie? Bright Future to gra karciana utrzymana w klimatach postapokaliptycznych, w której walczymy z epidemią kooperacyjnie lub konfrontacyjnie. Gra była już przeze mnie na gorąco opisywana w TYM tekście. I w tymża tekście byłam podekscytowana przećwiczonym trybem solowym ...

W moim planszówkowym curriculum vitae brak jak dotąd umiłowania karcianych bądź kościanych  przeróbek hitów. Próbowałam karcianego Eufrata i Tygrysa… Kosztowałam kościanego Roll Through the Ages… No nie. Nie, nie i jeszcze raz nie. Uznałam, że takie majstrowanie przy mistrzowskim oryginale to czysta profanacja i nie będę sobie takowymi głowy zaprzątać. Ale pewnego dnia me oko zaległo na pięknym pudełku do Roll for the Galaxy, a ucho wychwyciło wiele pieśni pochwalnych na jego temat. I postanowiłam dać „bluźnierczym” adaptacjom jeszcze jedną szansę…

Czy grę Santiago trzeba w ogóle komuś przedstawiać? To kolejny klasyk (obok Tikala czy Mexici), który po latach doczekał się odświeżonego polskiego wydania. Nowe pudełko, nowa szata graficzna i stare dobre zasady porządnego eurosucharka autorstwa Claudii Hely i Romana Peleka. Zobaczcie, jak prezentuje się Santiago wydane niedawno przez Trefla.

Już w przedessenowych zapowiedziach pisałem, że na They Come Unseen czekam w bardzo szczególny sposób. To miała być pierwsza nowoczesna gra (nie licząc kilku gier wojennych), która w poważny sposób podejmie tematykę współczesnej wojny podwodnej. A ta jest przecież arcyciekawa, z jej nieustanną zabawą w kotka i myszkę okrętów podwodnych z okrętami ZOP (zwalczania op) oraz fascynującą fizyką rozchodzenia się dźwięku w środowisku wodnym. Fakt, że grę zaprojektował całkowity debiutant, zupełnie mnie nie martwił. Wszak Andrew Benford to komandor rezerwy Royal Navy, dowódca klasycznych okrętów podwodnych i zastępca dowódcy HMS Revenge. Byle komu nie daje się do ręki takich zabawek, ...

Lato już dawno przeminęło, zimno na dworze i wieje, ciemno szybko się robi, na dyskoteki człowiek już za stary, więc czy można wymyślić coś lepszego na ten jesienny sobotni wieczór niż zasiąść ze znajomymi w klubie, pubie czy w domu przy dobrym piwku? I nie żebym do alkoholizmu namawiał. Proponuję raczej partyjkę w Dice Brewing.

Z kampaniami na Kickstarterze bywa tak, jak ze sztuczkami iluzjonistycznymi. Wielki szum i graficzne fajerwerki służą temu jedynie, by ukryć przed obserwatorami prawdę o projekcie. Mimo że potencjalni wspierający doskonale wiedzą o takich technikach i tak dają się oszukać oprawą i pozwalają odwrócić swoją uwagę nieistotnymi detalami. Całkiem jak w iluzji. Na szczęście zdarza się również i tak, że za kampanią, zapowiedziami i stretch goalami kryje się prawdziwa magia. Skoro już zacząłem o iluzjonistach i magicznych sztuczkach, płynnie przejdę do obiektu mojej recenzji, czyli gry Trickerion: Legends of Illusion. A odpowiedź na pytanie: sztuczka to czy magia, pozostawię jeszcze przez ...

Kawerna miała swoją polską premierę we wrześniu tego roku za sprawą wydawnictw Lacerta. Trochę się u mnie przeleżała zanim zabrałem się do pisania recenzji, ale stało się tak dlatego, że po każdej rozegranej partii (a o te też nie było łatwo biorąc pod uwagę czasochłonności rozgrywki) czułem, że wciąż zbyt mało wiem o grze, żeby zabrać się do jej rzetelnego opisu. W końcu jednak mnie oświeciło, że gra ma tyle opcji, tyle możliwych strategii czy tyle dróg prowadzących do zwycięstwa, że poznanie ich wszystkich to kwestia nie kilku lecz kilkunastu, a może i kilkudziesięciu partii. Zebrałem więc do kupy wszystkie ...

Przed wami kolejna gra przywieziona z tegorocznych targów w Essen – Council of Four, wydana przez Cranio Creations, autorstwa Simone Luciani i Daniele Tascini. Tych dwóch panów zapewne znacie już z Tzolk’ina, który cieszył się niemałym uznaniem wielu graczy. Czy Council of Four jest równie dobry?