Gry dla graczy

Kaskadia trafiła na moją listę od razu po zapowiedzi wydania polskiej edycji. Na pewno wpływ na to miały porównania do Calico, które bardzo przypadło mi do gustu, ale jak się okazało, nie jest to gra, od której zaczęłabym szukanie podobieństw. Ale o tym później. 

Bycza rodzina znowu się powiększyła! Po 6. bierze!, 6. bierze! Gra planszowa i 5. bierze! przyszedł czas na 11.bierze! Po raz kolejny należy zadać sobie pytanie – czy to dobra karcianka czy odgrzewany kotlet mający skorzystać z blasku swojego pierwowzoru? 

Poznawanie gier autorstwa Vladimira Suchego zacząłem od rozgrywki w Pulsar 2849. Tematyka zupełnie nie z mojej bajki, ale mechanicznie tytuł mnie zachwycił do tego stopnia, że z miejsca wszystkie gry pana Suchego trafiły na mój radar. Potem przyszła kolej na Podwodne miasta. Choć gra nie wzbudziła u mnie takiego zachwytu jak wspomniany Pulsar, to w dalszym ciągu trafia na stół dosyć regularnie, co tylko świadczy o tym, że podoba się nie tylko mi, ale i moim współgraczom (szczególnie po uzupełnieniu jej o dodatek Pm: Nowe odkrycia). Odkąd więc Portal Games zapowiedział wydanie polskiej wersji Pragi: Caput Regni  była to jedna ...

To którą grę wybrać? Zamki Toskanii, czy Zamki Burgundii? Która lepsza? Czy jeśli mam już jedną, jest sens kupować drugą? Może zamienić? A może warto mieć obie? Znajomy mówił, że to bez sensu. Ale ktoś w komentarzu na fejsbuku zachwalał. 

Mamy to. Następny krok na drodze do celu podpisanego “da się”. Czy da się utrudnić i rozbudować wykreślankę, czyli typ gry z natury prosty łatwy i przyjemny w taki sposób, żeby rozgrywka zrobiła się bardziej “poważna” i rozbudowana, przy jednoczesnym zachowaniu spójności i zdrowia psychicznego graczy. Swoje podejście wykonał jakiś czas temu David Turczi (oraz Nick Shaw), poszukiwacz planszówkowych form ostatecznych, pod postacią Rome & Roll. Podejście o którym będziemy rozmawiać dzisiaj jest zasługą debiutanta. Bobby Hill na dzień dzisiejszy ma według BGG jeden wydany tytuł. Jak w tym powiedzeniu, że jeśli czegoś nie da się zrobić, to należy poczekać ...

Co lepsze? Stary i brzydki, ale wyrazisty i charakterny zamek w Burgundii? Ten sam zamek, nieco nawet ulepszony, ale upstrzony i kolorowy, jakby przygotowany na herbatkę u Barbie. A może nieco skromniejszy, skrywający mniej możliwości, ale dzięki temu nieco przystępniejszy i bardziej rodzinny zamek w Toskanii?

4,17 – taka waga na moment rozpoczęcia pisania tej recenzji widnieje na BGG przy pozycji Cooper Island. Nie jest to co prawa 4,73 przypisane do The Campaign for North Africa, którą Sheldon określił „najtrudniejszą grą świata” w jednym z odcinków Teorii wielkiego podrywu, ale i skomplikowanie tej gry zapewne by docenił, zwłaszcza, że tytułowa wyspa została nazwana jego nazwiskiem.

Umiłowanie Board & Dice do literki „T” staje się już niemal legendarne. No bo przypadkiem raczej nazwać nie można wydania czterech gier przez dwóch panów, gdzie nazwiska obu panów i tytuły wszystkich tych gier zaczynają się na literę „T” (a w planach jest przecież jeszcze Tabannusi autorstwa Tasciniego). Ale nie nazwy gier czy nazwiska autorów są przecież dla graczy najważniejsze, tylko to o czym gra jest i czy jest dobra. Przejdźmy więc do konkretów, tzn. do recenzji gry Tawantinsuyu: Imperium Inków wydanej oryginalnie przez Board & Dice  a w Polsce przez Portal Games.

Recenzją Mozzaroller otworzyliśmy worek z nowościami od Piatnika. Dziś przed Wami kolejna z nich. Go Doggy go! to pierwsza z kilku gier tego wydawnictwa, które niedawno do mnie dotarły. W ostatnim czasie miałam też okazję przetestować kilka świetnych pozycji dla dzieci. Czy przeznaczony dla graczy już od czwartego roku życia tytuł będzie kontynuował dobrą passę?

Mariposas to kolejny gra stworzona przez Elisabeth Hargrave, autorkę Na skrzydłach, która zabierze nas do królestwa zwierząt. Po zapoznaniu się z ptactwem obu Ameryk, a następnie poszerzeniu wiedzy o osobniki zamieszkujące Europę i Oceanię, przyszła kolej na motyle.