Gry dla graczy

Wydanie przez Galaktę pierwszej gry z serii Paxów jest z pewnością wielkim wydarzeniem. Jeszcze kilka lat temu nikomu nie przyszłoby do głowy, że ktoś mógłby sprowadzić taką grę na nasze stoły. A jednak się udało i teraz możemy cieszyć się Paxem Pamir w naszym rodzimym języku. Jednakże o Paxach krążą legendy. Że trudne, że ciężko załapać o co w nich chodzi, że czacha przy tym dymi, ale mimo wszystko rozgrywka jest przeznaczona tylko dla prawdziwych hardcorowców. Jak te wyobrażenia mają się do rzeczywistości? Czy Pax Pamir sprawdzi się tylko u tych graczy, którzy zjedli zęby na niejednym zaawansowanym tytule?

Zapowiadana jako jeden z największych zeszłorocznych hitów Portalu gra Khora: Rozkwit Imperium wreszcie w grudniu ubiegłego roku doczekała się swojej premiery. Czy reklamowana jako lżejsza gra cywilizacyjna Khora jest rzeczywiście tytułem na miarę Clash of Cultures: Monumental Edition, na czym polega i czy jest w ogóle tytułem wartym uwagi i portfeli graczy?

Mitropia to gra dystrybuowana przez wydawnictwo Moria Games, która jak dotąd nie zdobyła należytej uwagi. A szkoda (i to nie dlatego, że wśród twórców znajdziemy kilka polskich nazwisk), gdyż już znalazła się na wyprzedażach. Ten abstrakt osadzony w „starożytnym” świecie jest nie tylko ciekawą wariacją na temat klasycznej gry – Go, lecz także w dość ciekawych sposób podchodzi do mechaniki area majority. Skoro poruszamy się w takich klimatach, ja również zagaje klasycznie: zajrzyjmy do pudełka i zobaczmy, jak spisuje się rozgrywka.

Fantastyczne Światy to gra, która stanowi kategorię samą w sobie. Filler angażujący zarówno wyjadaczy jak i osoby raczkujące w hobby. Wymagające kalkulacji, szacowania ryzyka, nieprzesadnie premiujące doświadczenie a do tego jedna partia trwa około dwudziestu minut. W przeciwieństwie do innych różne ekipy grają w niego u mnie raz po raz. Czy grając z dodatkiem owe boskie proporcje zostaną utrzymane, czy też zabawa ulegnie rozwodnieniu?

Gra Czerwona Katedra była hitem zeszłorocznego Essen. Mimo to jej polska premiera przebiegała raczej bez echa, bo poza Gambitem i Board Games TV, żaden z plaszówkowych serwisów które śledzę nie opublikował jej recenzji. Przyznam, że trochę to dziwne. Ja w każdym razie na ten tytuł czekałem bardzo mocno i spokojnie mogę powiedzieć, że się na nim nie zawiodłem.

Kiedy zdecydowałem, że chciałbym wypróbować grę Boonlake, moje zainteresowanie nią oparło się wyłącznie i jedynie na nazwisku projektanta – Alexandra Pfistera, autora Wyspy Skye, Great Western Trail, Blackout Hongkong i paru innych równie niszowych gier. Nie wiedziałem nic o mechanice, nie wiedziałem nic o klimacie (poza okładką, która również nic nie mówi o klimacie), ale to Pfister, więc wchodzę w ciemno.

Już jutro premiera polskiej wersji Tinner’s Trail autorstwa Martina Wallace’a.  Cynowy Szlak zostanie wydany w Polsce przez wydawnictwo Phalanx, które udostępniło nam, jako patronowi medialnemu, przedpremierowy egzemplarz do recenzji. Niestety z uwagi na ograniczony czas na ogranie tytułu ten tekst powstał po zaledwie jednej partii, choć – już zdradzę – gra zasługuje zdecydowanie na więcej, chociażby ze względu na sporą liczbę modułów które posiada, a w które nie udało mi się zagrać. Oczywiście za jakiś czas znajdziecie też u nas pełną recenzję gry, tymczasem zapraszam do zapoznania się z zasadami i moimi pierwszymi wrażeniami z rozgrywki.

Pradawny las to nowość od wydawnictwa Rebel, które ma już w swoim portfolio kilka gier z ładnymi grafikami i zwierzętami w roli głównej (Everdell, Łąka). W najnowszym tytule wcielimy się w leśne duchy wiosny, lata, jesieni lub zimy i spróbujemy ocalić Święte Drzewo przed płomieniami Onibi.  

Uwielbiam wykreślanki. Rzuć na tacę czy Dizzle to stała końcówka moich wieczorów planszówkowych. Jednakże, czy ta forma rozgrywki nadaje się do czegoś więcej niż fillera? Debiutant Boby Hill powiedział sprawdzam i zaproponował wykreślankę w formę ultimate. Potężna liczba akcji do wykonania, wielkie arkusze, kolorowe pionki robotników. Czy to już strategia? Czy to już poważny tytuł dla zaawansowanych graczy? Dzięki wydawnictwu Portal Games  możemy sprawdzić to na własnych stołach.

Dreadful Circus przyciągnęło moją uwagę psychodelicznym klimatem. Lubię takie dziwne twory, bo w zalewie oklepanych tematów wyróżniające się grafiki i motyw są miłą odskocznią. Co czeka na graczy w tytułowym cyrku?