Gry dla graczy

Jeżeli ktoś czytał naszą redakcyjną relację z ostatniego ZGRYW-u, to spoiler dotyczący mojej opinii o Wielkim Murze już ma, a teraz tylko doczyta dlaczego taką, a nie inną opinię sobie o tej grze wypracowałem. A jeżeli ktoś materiału ze ZGRYW-u nie czytał, to polecam do niego wrócić (link tutaj), bo opisujemy tam kilka ciekawych tytułów. Ale dopiero po lekturze tej recenzji, może przynajmniej będzie zaskoczony (o ile nie przewinie od  razu do oceny).

Piękny krajobraz, rajski archipelag, błękit nieba… i potwory. Jako przyszli obrońcy rafy przystąpicie do turnieju, ale tylko jeden zawodnik stanie się czempionem i będzie bronił mieszkańców przed monstrami. Czy to właśnie Ty?

Zacznę od tego, że chociaż technicznie rzecz biorąc War Chest może być rozgrywany w drużynowym wariancie czteroosobowym to ja osobiście nie potrafię patrzeć na tę grę inaczej niż przez pryzmat rozgrywek dwuosobowych. Jeśli ktoś zna i grał w Neuroshimę Hex pewnie jest w stanie wyobrazić sobie jak się z tym czuję. Działa. Może się podobać. Na pierwszy rzut oka widać, że nie takie było założenie. A teraz do rzeczy.

W 2015 r. Simone Luciani i Virginio Gigli zasłynęli stworzeniem gry Grand Austria Hotel. Oparty na mechanice draftu kości i określania siły akcji  na podstawie liczby kostek z danym numerkiem tytuł zdobył uznanie wielu eurograczy i pozytywne opinie recenzentów. Po 6 latach autorzy, wespół z Flaminą Brasini (Lorenzo il Magnifico, Coimbra, Egizia) postanowili wyciągnąć znane z GAH mechaniki, podrasować je nowymi zależnościami, zmienić temat i wydać pod postacią nowego tytułu. Tak powstał Golem, o którym poczytacie więcej w poniższym rzucie okiem.

*bip* *biiip* *bibibip* mówi tajemniczy statek, rozbity na tajemniczej i pozornie opuszczonej planecie, a Wy podążacie za sygnałem. Cała drużyna astronautów wysłanych, by poznać losy dawno zagubionego statku badawczego. Atmosfera jest tu zimna, niebo wciąż pokryte mrocznymi chmurami, a w powietrzu daje się wyczuć napięcie i pewną kosmiczną desperację. Każdy członek załogi chciałby jak najszybciej wrócić do domu... ale oto jesteśmy – tylko my i Planeta Cieni, zwana po polsku The Shadow Planet.

Jakiś czas dostałem od Portalu miłą, ale też niespodziewaną paczuszkę. W kartonie wielkości takiego od sporej mikrofalówki poza promkami do kilku gier znalazłem niewielkich rozmiarów pudełeczko z grą Wiek Królów – dodatkiem do Paladynów Zachodniego Królestwa. Radość (wszak jestem entuzjastą gier autorstwa Shema Phillipsa) pomieszała się nieco z zakłopotaniem, bo jak mam recenzować dodatek skoro nie grałem jeszcze w podstawkę? Trzeba było to szybko nadrobić. I wiecie co? Warto było.

Moja sympatia do twórczości Alexandra Pfistera pojawiła się po poznaniu takich gier jak Broom Service czy Wyspa Skye. Od tego czasu wszystkie tytuły jego autorstwa wydane w Polsce trafiły lub co najmniej przewinęły się przez moją kolekcję (choć nie we wszystkie jeszcze grałem. W przypadku Boonlake nie mogło więc być inaczej.

Jeśli po minionych trzech latach w świecie gier planszowych komukolwiek brakuje jeszcze pozycji związanych z uniwersum Diuny, oto recenzja pełna dobrych wieści. Diuny jest jeszcze więcej, niż było jej przedtem i jest jeszcze bardziej przesiąknięta intrygą i piaskiem. Jeśli lubisz plażowe spacery w ulubionych, przewiewnych sandałach, a nade wszystko cenisz sobie dobrze wyważony cios w plecy, oto odpowiedź na Twoje potrzeby: Diuna: Imperium – Potęga Ix!

Długo się wstrzymywałem z recenzją Glen More II: Kroniki. Chciałem ograć wszystkie dodatki, zobaczyć jak się łączą i w jakich konfiguracjach działają najlepiej. W końcu się poddałem i postanowiłem opisać samą podstawkę, bo po pierwsze już jestem z tym tekstem  mocno spóźniony, a po drugie nawet sama gra podstawowa daje radę i zasługuje na Waszą uwagę.

Jeżeli czytujecie moje teksty to zapewne wiecie, że uwielbiam Stefana Felda. Jest on autorem największej liczby gier z mojej kolekcji, a wszystkie jego tytuły, w które grałem oscylują na skali od doceniam do uwielbiam. Nie licząc jednak kilku minidodatków do Zamków Burgundii, nie grałem jeszcze chyba w żadne pełnoprawne rozszerzenie gry tego autora. Przynajmniej do czasu, kiedy Portal Games nie przysłał mi Bonfire: Leśne Stworzenia i Pradawne Drzewa.