Gry dla dzieci

Powiedzcie każdej, gdy was zapyta Że nie ma woja nad Wita Jeżeli miałbym poszukiwać wśród znanych mi graczy kogoś o upodobaniach wobec planszówek najbardziej odmiennych od moich, Adam Kałuża vel Folko zająłby w tym rankingu poczesne miejsce. Folko – abstrakcje; ja – gry silnie osadzone w klimacie. Folko – gry logiczne; ja – nie stronię nawet od przygodówek. Folko – proste, eleganckie mechaniki; ja – im gra bardziej skomplikowana i złożona, tym bardziej mnie cieszy. Dlatego też siadając do tej recenzji, powtórzyłem sobie w myślach razy dziesięć: nie oceniam gry tworzonej dla mnie. Wydaje mi się, że to pomogło.

„Maria” to druga gra Richarda Sivela, znanego każdemu fanowi gier planszowych autora „Friedricha”, który swojego czasu zrobił (i robi nadal) furorę jako modelowy wręcz przedstawiciel tzw. gier – hybryd, czyli gier łączących w sobie elementy eurogier oraz klasycznych gier wojennych. Nowy produkt Histogame kontynuuje chlubne tradycje swojego poprzednika, rzekłbym nawet, że stanowi on wyraźny krok naprzód i przy zachowaniu rdzenia mechaniki wprowadza on nowe, ciekawe elementy, dzięki którym „Maria” błyszczy, niczym diament w najgłębszej czeluści kopalni w RPA.

Jak mawia Folko:  gry logiczne to kwintesencja rozrywki, to czysta postać gry: mechanika bez dodatkowej otoczki wnoszącej, lub starającej się coś wnieść do rozgrywki. I tym tekstem chcę uprzedzić czytelników, że Kraby (podobnie jak Hej, to moja ryba!) to przebieraniec. Jest to gra logiczna ubrana w szatki miłej zabawy dla dzieci. Po tym wyjaśnieniu można zacząć rzeczowy opis samej gry.

Na szczęście niemiecki zespół o wątpliwym talencie muzycznym nie ma z dziełem Heinze’a Meistera i Klausa Zocha prawie nic wspólnego. Prawie, gdyż w obu wypadkach, by w pełni móc uczestniczyć w zabawie, należy używać…słuchu (chociaż z drugiej strony może niekoniecznie w obu wypadkach).

O laureatach nagrody Spiel des Jahres jest zawsze bardzo głośno. Sama nominacja powoduje, że gra staje się znana. Mam tu na myśli nagrodę główną. W przypadku wyróżnienia Kinderspiel des Jahres dużo mniejsze zainteresowanie spowodowane jest zapewne tym, że większość gier nagradzanych w ostatnich latach była przeznaczona dla najmłodszych planszówkowiczów, od 4 roku życia. W 2009 roku dziecięcą grą roku została Das Magische Labyrinth, nominalnie przeznaczona dla dzieci od 6 lat wzwyż.

Wideotorakoskopia, suksametonium, bupiwakaina… to tylko niektóre słowa, które zapamiętywałam w tym tygodniu. Studia jak studia, niektóre wymagają od nas rozciągnięcia pamięci do granic możliwości tylko po  to, by potem granice te rozciągać coraz dalej i dalej i… jeszcze trochę dalej…już nie mogę, zapomnę coś czego uczyłam się wcześniej ;) Żeby nie mieć takich problemów pamięć warto trenować już od najmłodszych lat i w tym, jak we wszystkim w życiu, pomoże nam nic innego, jak planszówka :) Nawet o tak…hmmm…oryginalnym tytule jak Skubane Kurczaki.

Większość gier dla dzieci jest o zwierzętach. Bardzo dobra sprzedaż tytułów o tej tematyce zachęca do tworzenia kolejnych. Miesiąc temu nakładem wydawnictwa Egmont ukazała się na rynku następna gra eksploatująca niewyczerpalne zasoby miłości do braci mniejszych. Tym razem wcielamy się w żaby i co nikogo nie dziwi skaczemy nimi po liściach na stawie. Gra autorstwa Thierry’ego Denouala została po raz pierwszy wydana w Ameryce dwa lata temu i nosi tam tytuł Froggy Boogie. Polski tytuł Re re kum kum nie oddaje pierwowzoru, ale łatwo go zapamiętać i przyjemnie się kojarzy. Oby więcej takich tłumaczeń.

Tym razem nie rzut okiem, a pełnoprawna recenzja. Zapraszam do zapoznania się z grą Anima – Shadows of Omega.

Dość dawno temu miałem okazję zakupić w zasadzie w ciemno grę Dschunke Michaela Schachta. Gry tego autora dosyć wysoko cenię, lubię zwłaszcza Industrię, Hansę i Chinę. Dżonkę znałem tylko z nazwy, która wpadła mi w oko podczas przeglądania BGG. Po zakupie udało się raz w nią zagrać, jednak nie rzuciła ona żadnego z graczy na kolana. Dżonka otrzymała jednak rekomendację jury Spiel des Jahres w 2002 roku i chyba sprzedawała się nieźle, bo Michael Schacht opracował i opublikował na własną rękę grę Dschunke: Das Legespiel, co można przetłumaczyć jako Dżonka: Gra kafelkowa. Nie trzeba było długo czekać, aby Queen Games ...

Klimaty Indiana Jonesa połączone z zabawą jak ze Scooby Doo ? Tak! To zdecydowanie jest gra, przy której młodsi gracze będą bawić się świetnie. Co więcej – ich rodzice będą na równi z pociechami z przejęciem rozgrywać partyjkę za partyjką.