Gry dla dzieci

Zaczęło się niewinnie. Zbliżające się Święta i jak to u mnie w każde święta – rodzinne świętowanie. Akurat w gronie miłośników Jengi. Więc wiele się nie namyślając wzięłam grę do recenzji – będzie radości co nie miara….

Niedawno obchodziłem urodziny. Wśród fajnych i fajniejszych prezentów, które dostałem znalazłem niewielkie, kwadratowe pudełeczko z uśmiechniętymi twarzami bohaterów znanych mi z czasów dzieciństwa (dobrze, przyznaję młodości i dorosłości również) za sprawą twórczości Rene Gościnnego. A że kilka dni później Redakcja GF zrobiła mi dodatkowy, niespodziewany prezent, przyjmując mnie do grona współpracowników, postanowiłem na początek przybliżyć Czytelnikom właśnie grę Asteriks i spółka.

Matka natura zaprojektowała gigantyczny system, w którym istnieje niezliczona ilość zależności. Jedne stworzenia korzystają z istnienia innych, a niejednokrotnie cały zwierzęcy łańcuch pokarmowy ma swój początek w świecie roślin. Na bazie tych zależności i łańcuchów pokarmowych powstała gra „Mniam mniam”, w którą gramy od kilku miesięcy i do tej pory nam się nie znudziła. Co więcej, moje dzieci sięgają po nią same, żeby zagrać w wersję dla jednego gracza. Co takiego przyciągającego jest w „Mniam mniam”?

Albert Einstein powiedział, że wyobraźnia jest ważniejsza od wiedzy, ponieważ wiedza jest ograniczona. Wiedza pozbawiona pierwiastka twórczości to  sucha, nudna i niewarta poznania składnica faktów. Uniwersum gier planszowych to z kolei miejsce, w którym prócz pobudzania różnorodnych ośrodków mózgowych, związanych z umiejętnością logicznego myślenia i planowania, jest jeszcze szerokie pole do popisu dla wyobraźni. Dziś na bok odkładamy strategię, taktykę, decyzyjność, krew, pot i łzy. Dziś uruchamiamy trybiki wyobraźni i udajemy się w świat twórczego projektowania różnorodnych dziwów i fantazmatów. Nim przejdę dalej, od razu piszę – Nadzwyczajni to nie gra planszowa, ale swego rodzaju twór, który można zakwalifikować do ...

Rosyjskie wydawnictwo Rightgames gościło dotychczas na naszych łamach z uwagi na kilka gier, z czego ja miałam okazję recenzować średniopasjonującą propozycję planszówkową pt. Założyciele Imperium. Brzmi odrobinę znajomo, ale z gierką Portalu nie ma niestety nic wspólnego i rosyjska bałałajka odeszła szybko w zapomnienie. Kolejna pozycja zza wschodniej granicy jest już zdecydowanie lepsza, choć… mechanicznie uboższa. Ma jednak ciekawszą i ładniejszą oprawę, solidniejsze wykonanie i temat, który podoba się dzieciom. Zasady gry są na tyle proste, aby narybek szybko wszystko załapał i na tyle świeże, że i dorosły zmuszony zasiąść przy stole ma szansę nie zasnąć.

Korrigan jaki jest, każdy widzi – chociaż nie do końca. Wiadomo, że pochodzi wprost z Bretanii i wywodzi się z tamtejszego folkloru, ale dalej napotykamy już wiele rozbieżności. Według jednych wersji są to kobiety, rodzaj pięknych, kuszących syren, według innych paskudne karły. W jednych podaniach są zagubionymi duszami, w innych podstępnymi upiorami. W jednych tańczą wokół fontanny, w innych wodzą nieostrożnych ludzi do zguby. Na szczęście w najnowszej grze wydawnictwa Matagot spotkamy najbardziej przyjazny wariant korriganów. Pocieszny knypek w śmiesznym kapeluszu, coś w rodzaju irlandzkiego leprechauna, taki krasnal uganiający się po co zieleńszych łąkach w poszukiwaniu czterolistnej koniczyny. I złota. ...

Praca w świetlicy szkolnej to przede wszystkim hałas. Dużo hałasu. I stare komputery pamiętające jak powstawał węgiel. I dzieci walące bez opamiętania w niezniszczalne klawiatury tych komputerów. Na tym tle widzę swoją szansę i misję – aby to cyfrowe pokolenie odciągnąć od ekranów i zaciągnąć do stołu, do planszy, do kart i żetonów. Albo do… wiaderek.

Ciężkie jest życie myszki w domu człowieka. Trzeba rodzinę wykarmić i nie dać się złapać. Na szczęście rodzina jest liczna i nawet, gdy coś pójdzie nie tak podczas wyprawy do spiżarni, jest szansa na zostanie najsprytniejszą rodziną myszek w gospodarstwie. Jak to w mysim życiu bywa, trzeba mocno polegać na swojej szybkości, sprycie i spostrzegawczości. Jeśli macie te wszystkie cechy, będziecie świetnymi myszkami i macie spore szanse na wygranie w grę „Miau!”.

Czy gra opowiadająca o I Wojnie Światowej może zainteresować młode pokolenie graczy? Czy gra o żołnierzach, którzy zamiast walczyć z wrogiem walczą na tyłach frontu z czasem i trudnościami logistycznymi może przykuć ich uwagę na dłużej? Jak się okazało, na oba te pytania odpowiedź brzmi … Nie, nie zdradzę tego na początku tekstu. Tekstu o nowej polskiej grze, o nowej polskiej grze z historią w tle, o grze w miarę nowego polskiego wydawnictwa Alter.

Drodzy rodacy. Od dziś żółwie są niemodne a sałata jest passé. Od dziś pędzimy do jabłek (w końcu tego lata był to nasz patriotyczny obowiązek ;)). Kolec w kolec, pyszczek w pyszczek i łapka w łapkę. Co zastaniemy na mecie? zwycięstwo czy rozczarowanie?