Gry dla dzieci

Od małego lubiłem zagadki związane z szukaniem różnic na obrazkach. Dosyć skutecznie udało mi się zarazić tą małą pasją syna i teraz jak tylko kupujemy gazetki związane z różnego rodzaju łamigłówkami, zawsze zaczynamy od rozwiązywania zadań polegających na znalezieniu 10 różnic w dwóch z pozoru identycznych rysunkach lub dopasowaniu właściwego cienia do przedstawionej na obrazku postaci. Tym bardziej ucieszyłem się, kiedy dostałem od wydawnictwa G3 małe pudełeczko z karcianką Zgadnij! Co jest inaczej?

Kiwi znudziły się życiem w Nowej Zelandii i zapragnęły podróży. Ale mają spory problem – nie mogą latać. Wpadły za to na genialny pomysł! Będą udawać owoce kiwi i tak przemierzą świat w skrzyniach na owoce. Zapraszam do recenzji zręcznościowej gry od wydawnictwa Egmont – Kiwi. Leć, nielocie, leć!       

Moja ostatnia w tym roku szkolnym recenzja gry dla dzieci. Kończą się szkolne zmagania, kończy się szychta na świetlicy, kończy się i więc dostęp do małych recenzentów. Powrócą we wrześniu. Na ten ostatni wpis roku ministerialnego 2015/2016 wybrałam Godzinę Duszków, grę z cyklu „Gdzie wydawca może, tam gadżet doda”. Czy magnetyczna różdżka i stoper okazały się czarodziejskim magnesem na dzieci?

Zastanawialiście się kiedyś, dlaczego bajki dla dzieci przepełnione są przemocą, bezdusznością i cierpieniem? Dlaczego Baba Jaga chce dzieci upiec i zjeść, a dziewczynce z zapałkami nikt nie pomaga? Otóż, okazuje się, że bajki dla najmłodszych muszą być okrutne, aby wytworzyła się w nich jasna granica między dobrem a złem. Okey. A zastanawialiście się kiedyś, dlaczego w niektórych grach kierujemy złą stroną mocy i białe jest czarne, a czarne jest białe? Dlaczego we Władcach Podziemi walczymy ze strasznymi bohaterami tfu tfu, a w Złocie bohaterów kierujemy zgrają potworów, które chcą wykraść złoto ze skarbca pilnowanego przez przebrzydłych rycerzy, tfu tfu?

Napiszę tę recenzję od końca. A co mi tam. Zacznę po prostu od tego, że Kraby na fali to świetna gra logiczna, która spodobała się zarówno dzieciom jak i mnie! I jeśli to stwierdzenie jakkolwiek was wzruszyło, zachęcam do wnikliwszej lektury poniżej :) Przede wszystkim muszę przypomnieć, że nie przepadam za grami logicznymi. Po drugie, rzadko kiedy zdarza mi się samej grać w tytuł, który dostałam do ogrania świetlicowego w gronie dzieci, które przy odrobinie wyobraźni mogłyby być nawet moimi wnukami. No nie jest to najszczęśliwsza rzecz na świecie i zawsze wymiguję się od tego jak mogę. Owszem, obserwuję, podpytuję, ...

Przeciętny człowiek zdenerwuje się, jeśli powie się mu, że jego ojciec był nieuczciwy, ale będzie się nieco przechwalał, jeśli odkryje, że jego pradziadek był piratem. /Bern Williams/ Piraci parali się zawodem trudnym, niebezpiecznym i cóż… niezbyt chwalebnym. Napady, mordy i rabunki to ich chleb powszedni (suto popijany rumem). A mimo to we współczesnej kulturze mają swoje ważne miejsce i są postrzegani dość pozytywnie. Któż nie lubi barwnych filmów z piratami – opaska na oku, papuga na ramieniu, drewniana noga, a do tego wszechobecny dym unoszący się z dział, zapach prochu, barwne sceny walki na morzu i abordaże. Jakie by nie ...

Który chłopiec nie lubi piratów? Nie ma znaczenia, czy to duży, czy mały. Piratów kochają wszyscy chłopcy. Ale okazuje się, że nie tylko chłopcy, bo za sprawą takich postaci jak chociażby Iza z Jake’a i Piratów z Nibylandii, korsarzy pokochały również dziewczynki. Ostatnio słyszałem nawet odbytą w przedszkolnej szatni dysputę między moim synkiem i dwiema jego koleżankami, który bohater z Jake’a był najlepszy. Nic więc dziwnego dziwnego, że do świata morskich przygód jednookich kapitanów z papugami na ramieniu  i hakami zamiast dłoni chętnie sięgają różni wydawcy, w tym  i wydawcy gier planszowych. Tak też uczyniła Bomba Games sprowadzając na polski ...

Gobblety to prosta logiczna gra dla dzieci w wieku od 5 lat wzwyż. Nieodparcie kojarzy się z kółkiem i krzyżykiem, bo tak jak ona, jest rozgrywana na planszy 3×3 (choć akurat w tym wydaniu trudno to nazwać planszą) i tak jak w kółku i krzyżyku chodzi o to, by ustawić swoje trzy figurki w jednej linii (pionowej, poziomej lub ukośnie). Na tym jednak podobieństwa się kończą, bowiem nasze Gobblety nie tylko możemy dostawiać na planszę, ale również na niej przestawiać, a także ustawiać większe stworki na mniejszych (także – a może właśnie przede wszystkim – na stworkach przeciwnika). Dzięki temu ...

Pędziły już żółwie, pędziły jeże, pędziły również ślimaki. Mowa oczywiście o formie ruchu… (Przebiegały też tu i ówdzie wielbłądy, ale to inna bajka). Teraz przyszedł czas na zające, które najwyraźniej poczuły się zazdrosne i też by sobie pobiegały. Choć może po samym tytule tego nie widać. Ale wystarczy jedno spojrzenie do pudełka, by zauważyć uderzające podobieństwo do przodków. Bo i kolorowe drewniane figurki i krótka plansza wyścigu i karty ruchu i kolory wspólne dla wszystkich i inwestowanie w określone z nich… Nie mówiąc już o jednym autorze, którym jest niezrównany Reiner Knizia. Zatem – do startu, gotowi, kic!

Lubię kooperacyjne gry dla dzieci. Nie ma w nich smutku z bycia słabszym (w danej partii) od innych grających, nie ma rozczarowania po tym, jak dziecku coś nie wyszło, a jego koledze już tak, nie ma potrzeby dawania forów młodszym graczom. Jest za to jednoczące uczestników zabawy dążenie do jednego celu, wspólna walka z przeciwnościami, gra zespołowa i wspólna radość z wygranej. W przypadku porażki żal jest jakby mniejszy, natomiast zwycięstwo cieszy wszystkich. Według mnie to dzieci przede wszystkim powinny być targetem gier kooperacyjnych. Nic więc dziwnego, że moją uwagę zwrócił Straszny Dwór, czyli nowa gra od wydawnictwa Fox Games.