Gry dla dzieci

Szuru szuru po lampie. Macu macu po szkle. Niech też dżinn w końcu wyjdzie! Mam prawo do trzech życzeń! Oto one: aby gra była ładna, dobra i tania. No już, dżinnie, wyłaź wreszcie! Czy arabska istota z płomienia we władaniu wydawnictwa Rebel spełni nasze życzenia?

Gry czasu rzeczywistego to segment planszówkowego hobby, który traktuję z dużą rezerwą, a nawet pewną dozą antypatii. Może podświadomie boję się kompromitacji, bo z refleksem faktycznie u mnie nie najlepiej? Nie mam nic do gier na spostrzegawczość, o ile rozgrywa się je turowo… „Łap psiaka” częściowo realizuje tę cokolwiek oksymoroniczną ideę.

Artyści to dość specyficzne jednostki. Fałszerze również, tyle że z większym poczuciem humoru. Kiedy artysta tworzy wiekopomne dzieło, zatraca się w nim, podczas gdy fałszerz pilnie baczy na to, czy aby przypadkiem ktoś nie wyprzedził go z opchnięciem jakiejś podróbki na aukcji, w której licytacja osiąga pułap kilku milionów dolarów. Tak teraz myślę, że być może aukcje byłyby dobrym elementem tej gry… Ale może zamiast myśleć nad tym, co mogłoby lub nie mogłoby być, zajrzyjmy do tego co mamy – do skromnego warsztatu, w którym rozgorzała prawdziwa bitwa na farby.. Oto Dzieła Mistrzów! Zapraszam do lektury przede wszystkim młodszych graczy ...

Bruno Cathala – te dwa słowa na pudełku wystarczą, żeby jakaś planszówka wzbudziła moje zainteresowanie. To stanowczo mój ulubiony autor gier planszowych. Stworzył dwa tytuły, w które mogłabym grać bez końca i nigdy mi się nie znudzą – Five Tribes i Cyklady! Nobla mu za to! Bardzo lubię i cenię również jego gry rodzinne – Mały Książę jest jednym z moich ulubionych przerywników. A zatem, gdy na tegorocznym Essen zobaczyłam kolorowe, niewielkie pudełeczko z tytułem Kingdomino i nazwiskiem Cathali, wiedziałam, że muszę w to zagrać. Gra okazała się strzałem w dziesiątkę, ale od początku…

The Muertes Archipelago, Las Cinco Muertes, Pięć śmierci. Pięć wysp położonych 200 mil na południowy zachód od wybrzeży Kostaryki.  Tak wiem, to nie ta bajka. Nie ma Richarda Levine’a, który samotnie poleciał na Isla Sorna by badać stworzone przez eksperyment In Genu dinozaury *). Wyspa dinozaurów to nie Isla Sorna. Isla Nublar *) też nie. Choć właściwie – czemu nie? Tyle, że 65 mln lat temu. Przez dziesięć epok będziemy atakować, zwyciężać i przenosić dinozaury  z  – niech będzie – Isla Sorna – na naszą prywatną wysepkę parku jurajskiego; 10 epok, które nieubłaganie zbliżają nas do wielkiej katastrofy, która spowoduje wymieranie fauny na ...

Epoka Kamienia to gra niemal perfekcyjna. Stanowi idealne połączenie prostoty zasad z morzem możliwości, losowości z decyzyjnością, piękna z przejrzystością. Budzi podziw u nowych graczy, uwielbienie u graczy rodzinnych i szacunek u geeków. Znam graczy, którzy nie grają w Stone Age, bo jest dla nich zbyt lekki, bo lubią bardziej zaawansowane i mniej losowe pozycje. Ale nie znam osób, które uważają ten tytuł za złą grę. Kiedy więc tylko na rynek trafiła Epoka Kamienia Junior, od razu wzbudziła moje zainteresowanie. Tym większe, że zdobyła w tym roku nagrodę Kinredspiel des Jahres. Czyżbym miał właśnie okazję poczynić pierwszy krok do nauczenia ...

Kingdomino to pięknie wydana gra autorstwa Bruno Cathali. Jak tylko ją zobaczyłam na tegorocznych targach Gramy, to nie mogłam się oprzeć  i musiałam zagrać od razu, bo jestem trochę taką „cathalomaniaczką”. I jakoś się złożyło, że tydzień później na Planszówkach na Narodowym tłumaczyłam zasady tej gry dla wydawnictwa Games Factory Publishing. Przez bite 10 godzin przekazywałam treść instrukcji wszystkim chętnym graczom i wspólnie z nimi rozgrywałam partię.  Choć 10 godzin to bardzo dużo, gra mi się absolutnie nie znudziła!

Bruno Cathala dał się pod koniec ubiegłego roku poznać polskim graczom, jako autor perfekcyjnie wręcz potrafiący rozbudować i dostosować mechanikę starych, klasycznych tytułów do wymogów nowoczesnych gier planszowych, czyniąc je niesamowicie wręcz grywalnymi. Kingdomino stanowiące świetną grę rodzinną jest mocno oparte na zasadach klasycznego domina, natomiast trzon dużo bardziej zaawansowanych Pięciu Klanów stanowi mechanika mankali. Czy Kotostrofa, będąca rozbudowaną wersją Czarnego Piotrusia, prezentuje ten sam poziom, co wspomniane tytuły? Zapraszam do recenzji.

W nowym roku wracam z cyklem „Mądre Sowy przy planszy”. W grudniu postawiłem przedszkolakom nowe zadanie. Mieli znaleźć sprawcę włamania do banku i kradzieży sporego wora z gotówką i kosztownościami. Myliłby się jednak ten to by myślał, że chodzi o jakąś grę dedukcyjną typu Cuedo, 07 zgłoś się czy Scotland Yard w wersji dla dzieci. Rozchodzi się bowiem o nową grę od wydawnictwa Rebel – Kroko-loko.

Kolejne planszówkowe spotkanie u Mądrych Sów i kolejna gra przetestowana. Ale tym razem testowały nie tylko dzieci, bo Fliper przypadł do gustu także dorosłym. Zobaczcie co kryje w sobie (dosłownie i w przenośni) mała metalowa puszeczka z przezabawnymi grafikami owoców na wieczku.