Gry dla dzieci

W czasie kiedy powinniśmy unikać wychodzenia na zewnątrz, spotkania ze znajomymi stały się czymś nieosiągalnych, a ja gram w domu głównie z synem, król kwarantanny jest u mnie jeden, choć w aż trzech postaniach (a w zasadzie pudełkach). Postaciach takich samych, a jednak skierowane do trochę innego odbiorcy. Królem tym jest Similo, wydane w Polsce przez Fox Games.

Miewacie czasem myśli, że projektanci gier niczym już was nie zaskoczą? Jakiś czas temu takie czarne wizje błądziły po mojej głowie. Wtedy jednak trafiłam na komiksy paragrafowe wydawnictwa FoxGames. Technomagowie, To jest napad!, a w końcu seria przygód Sherlocka Holmesa zawróciły mi w głowie. Hybryda książki i gry to dla mnie zaskakujący, oryginalny i przede wszystkim trafiony w 10 pomysł. Nareszcie mogę połączyć moje dwie wielkie miłości – czytanie i granie w gry planszowe! W kolejce do wypróbowania czekają cierpliwie interaktywne gry książkowe – Dziennik 29 i Wyprawa 1907. Tymczasem trafił do mnie skierowany do młodszych graczy Dziennik: Zagadkowa Podróż.

Sukces gry planszowej często pociąga za sobą powstanie licznych jej dodatków i innych wersji. Nie inaczej jest w przypadku inspirowanej grafikami Jakuba Różalskiego gry Scythe. Doczekała się ona kilku rozszerzeń, ale i wersji dla dzieci. Podobnie jak jej pierwowzór, My Little Scythe zachwyca pod względem wizualnym. Czy ładne grafiki i ciekawe figurki to wszystko, czym zaskakuje graczy ta planszówka? Zdecydowanie nie.

Przyczółki kręcą twista, czyli kolejna udana wariacja memory ;)

Czy kiedykolwiek wyobrażaliście sobie jak by to było, móc obudzić się w skórze kogoś innego? A gdyby okazało się, że ten ktoś nie jest człowiekiem? Ostre pazury, doskonały słuch oraz możliwość widzenia w ciemności- brzmi zachęcająco? Stworzenie o którym mowa to najprawdziwszy miejski predator. Przyczajona i bezszelestna bestia zamieszkująca tereny betonowej dżungli zwana… kotem.

Odyseja. Jest to gra przede wszystkim dla dzieci. To (prawie) typowe memory, ale jednak z twistem, co sprawia, że dorośli również dobrze się przy niej bawią.

Powiadają, że fiord Trolli, był niegdyś zamieszkiwany przez rozumne stworzenia przypominające ludzi. Podobnie jak człowiek, istoty te posiadały swoje wierzenia i przesądy, niektóre tak stare, że nie sposób określić kiedy dokładnie powstały. W jednym z tekstów można natrafić na wzmianki o nikomu nieznanym przybyszu, osobie z zewnątrz która po długiej tułaczce trafiła do ukrytego przed światem zewnętrznym domostwa Trolli.

Co ci przypomina ta chmurka? Pomysł jest dość oryginalny. Patrz w niebo i puść wodze fantazji.

Śpiewnik domowy to stanowczo jedna z bardziej niestandardowych gier planszowych. Przede wszystkim dlatego, że to gra muzyczna. Wydana została z okazji roku Stanisława Moniuszki w 200. rocznicę jego urodzin. Z doświadczenia wiem, że z grami typowo edukacyjnymi bywa różnie – często misja niesienia kaganka oświaty przysłania mechaniczne niuanse i powstają gry, którym wiele można byłoby zarzucić. Czy tym razem udało się stworzyć grę tyleż interesującą, co edukacyjną? Jak wypadła konfrontacja Śpiewnika domowego z surowym jury w postaci grupy przedszkolaków?

…a potem smok pił i pił, i pił, i pił wodę z Wisły, aż pękł! Zapraszam do recenzji kolejnej gry z serii Legendy Polskie od Granny. Nie może przecież zabraknąć – a jakże – Smoka Wawelskiego :).