Dodatki

W pierwszej połowie tego roku nakładem wydawnictwa Egmont ukazały się dwie karciane gry fabularne: Fabula Rasa Morskie Opowieści i To jest kryminał. Talie kart, które mogliśmy znaleźć w ich pudełkach, są na tyle obszerne, że pozwalają na snucie barwnych, pełnych zwrotów akcji historii. Jeśli jednak podczas rozgrywek w któryś z nich marzyło Wam się, aby wprowadzić wątki „nie z tego świata”, teraz, dzięki dodatkowi Fabula Rasa Horror możecie to zrobić.

Od premiery Draftozaura minęło już sporo czasu. Mimo to wciąż jest on częstym gościem na moim stole. Nie raz bywa też odpowiedzią na pytanie, rozpoczynające się od słów „Co byś poleciła…”. Czy od tej pory będę wymieniać wraz z nim nowych mieszkańców Jurajskiej części planszówkowego świata? Dziś dwa słowa na temat moich wrażeń z pierwszych rozgrywek w dodatki Pterodaktyle i Plezjozaury.

Draftozaur, laureat nagrody najlepszej Dziecięcej Gry Roku 2021  w pełni zasłużył na to wyróżnienie. Świetna, lekka rodzinna gra autorstwa Antoine Bauzy i spółki od pierwszej partii zaskarbiła sobie moją sympatię, dlatego też żywo zainteresowałem się wydanymi w zeszym tygodniu przez Naszą Księgarnię dodatkami – Plezjozaury i Pterodaktyle. Jestem już po pierwszych rozgrywkach więc chętnie podzielę się z Wami moimi wrażeniami.

Za każdym razem kiedy biorę do ręki dodatek jakiejś gry zastanawiam się czy mam się po nim spodziewać rewolucji czy ewolucji. Jeżeli zdarza Wam się czytać moje recenzje to zapewne wiecie, że wolę ewolucję. W końcu, jeżeli zainteresuje mnie dodatek do jakieś gry to oznacza ni mniej ni więcej, że ta gra mi się podoba. A jeżeli mi się podoba, to boję się wywrócenia tego co lubię na drugą stronę nieudanymi zmianami rdzenia rozgrywki czy zbytnim jej skomplikowaniem. A jak jest w przypadku gry Łąką i dodatku  Łąka: Z biegiem strumienia?

Viticulture to gra o sadzeniu winorośli, zbieraniu gron, wytwarzaniu win i realizacji zamówień na nie.

Zamek to jeden z tych tytułów, który bardzo pozytywnie mnie zaskoczył. Jestem wielką fanką gier kafelkowych, zwłaszcza kultowego, należącego moim zdaniem do kanonu najbardziej klasycznych gier planszowych Carcassonne. Kiedyś nie sądziłam, że wariacja na jego temat może wzbudzić we mnie tak pozytywne uczucia. A jednak tak właśnie się stało. Jakiś czas temu premierę miał dodatek do gry wydawnictwa Nasza Księgarnia. Co nowego wnosi do rozgrywki Sokół? Zaskakująco dużo!

Grę Hansa Teutonica recenzowałem już w 2016 r., kiedy na rynku polskim pojawiła się ona w linii Egmont Geek. Ogrywanie tego tytułu sprawiło mi wówczas duża przyjemności, niemniej natłok nowych tytułów sprawił, że Hansa Teutonica na kilka lat trafiła na półkę. Przed premierą BIG BOX zagrałem sobie jednak partię „przypominającą” i – mimo wielu nowych planszówkowych doświadczeń, jakie miałem w ostatnich 5 latach – zdania nie zmieniam. Hansa Teutonica w wersji podstawowej to niezwykle dobry i elegancki eurosucharek, którego warto mieć na półce. A jak jest z wersją BIG BOX.

Zaginioną wyspę Arnak recenzowała u nas Jenny (link) więc ja poznałem ją dopiero około połowy zeszłego roku. Niemniej, jeżeli ktoś czytał moje podsumowanie roku 2021, to wie, że Arnak na listę moich ulubionych tytułów wśród gier średniozaawansowanych. Z dużą radością przyjąłem więc informację o polskiej wersji dodatku, a z jeszcze większą to, że Asia odstąpiła mi go do recenzji. Czy jednak moja radość nie była przedwczesna?

Jakiś czas dostałem od Portalu miłą, ale też niespodziewaną paczuszkę. W kartonie wielkości takiego od sporej mikrofalówki poza promkami do kilku gier znalazłem niewielkich rozmiarów pudełeczko z grą Wiek Królów – dodatkiem do Paladynów Zachodniego Królestwa. Radość (wszak jestem entuzjastą gier autorstwa Shema Phillipsa) pomieszała się nieco z zakłopotaniem, bo jak mam recenzować dodatek skoro nie grałem jeszcze w podstawkę? Trzeba było to szybko nadrobić. I wiecie co? Warto było.

Tapestry ma kilka cech, których w mniejszym lub większym stopniu w planszówkach nie cenię. Bardzo wysoki poziom abstrakcji odbierający mi poczucie umocowania części mechanizmów w temacie gry. Rozstrzyganie efektu części akcji rzutem kością. Duże kolorowe figurki które są mi doskonale obojętne, a przy tym wątpliwie użyteczne. Mimo to zostałem fanem Tapestry. Jest coś szczególnego w tej dziwnej grze, w której odtwarzamy rozwój cywilizacji poruszając się pionkami po czterech torach.