Dodatki

Do zakupu dodatku „Europa 1912” przywiodła mnie konieczność. Nie, nie dlatego kupiłam to małe pudełko, bo kocham Wsiąść do Pociągu. Kupiłam je dlatego, aby tej gry do cna nie znienawidzić. Jest to bowiem stały punkt naszych planszówkowych nasiadówek i złapałam się już na unikach, szantażu i kłamstwie tylko po to, by po raz tysiąc pierwszy nie grać już w pociągi. Dodatek przyszedł w samą porę aby rozwiązać ten impas.

Skrzypnęły schody, trzasnęły drzwi. Porucznik Vesna Sabarthés strzeliła obcasami w krótkim kordyjskim salucie. De Streymour nieśpiesznie usiadł za stołem, obrzucił ją ciężkim spojrzeniem i szurnął po blacie grubą, zalakowaną kopertę z rozkazem. – Najdalej za tydzień Valdorczycy przekroczą Grzmiącą Rzekę. Na pierwszy ogień wezmą małą twierdzę Vigrad. I Vigrad padnie. To bezdyskusyjne. Nie mamy sił ani środków, by go utrzymać. Ale wiele zależy od tego, jak długo zdoła przetrwać. Nie będę się rozwodził. Chcemy, żeby objęła pani komendanturę w Vigradzie. Może pani odmówić. To niebezpieczne zadanie. Jest prawie pewne, że wszystkich was tam wyrżną. Oczy Vesny błysnęły zadziornie, usta drgnęły ...

Matka chrzestna, na którą w spelunkach i zamtuzach portu w Dover wołali Rio Grande, z zamachem popchnęła szampan, a ten poszybował w dół i roztrzaskał się o burtę z napisem Seaside. Równocześnie puściły blokady, oficerowie wydali rozkazy i okręt ruszył w swój dziewiczy rejs. Wszystko to bacznie obserwował ze swojego tarasu twórca okrętu, człowiek, który w rubryce zawód wpisuje – „praca nad Dominionem”. Tak – choć może trochę mniej malowniczo – wyglądała na targach Spiel 09 premiera drugiego dodatku do Dominiona, pod tytułem Seaside. Udanego, wciągającego, wnoszącego coś nowego do serii? Czy przeciwnie – odgrzewającego stary kotlet, dojącego fanów niczym ...

Na początek trochę ciekawostek Od miesięcy chciałem zagrać w to rozszerzenie. W maju miałem okazję, kiedy Uwe przyjechał do Hannoveru z prototypem. Zamiast tego zagrałem z nim w inny prototyp. Tylko moja żona miała okazję zagrać w Torfowisko W sobotę, Hanno zorganizował przedpremierowy pokaz w Bremen, gdzie mieliśmy okazję zagrać już nie w prototyp, a wydrukowaną wersję. Niestety Uwe nie dał rady przyjechać

Są pewne zjawiska, których przewidzenie nie wymaga ani ludzi parających się wróżbiarstwem, ani najtęższych analityków z NASA i meteorologii. Obejdzie się bez szklanej kuli, herbacianych fusów, jelit pokonanych wrogów, a nawet superkomputerowów przetwarzających dwieście bilionów operacji na sekundę. Pewne rzeczy wcześniej czy później muszą stać się faktem. Czymś takim było nadejście dodatku do gry Dominion. Z własnym podtytułem Intrigue.

W branży mówi się, że wersje Himalaya dla 5 i 6 graczy wymyślił Bruno Faidutti. To on po zapoznaniu się z podstawową wersją stwierdził, że brak możliwości grania w więcej niż cztery osoby to duże niedopatrzenie ze strony autora i wydawcy. Długo musiało minąć czasu aż twórcy zdecydowali się na przygotowanie odpowiedniego rozszerzenia. W końcu w tym roku to nastąpiło. Miałem okazję w nią grać i kilka słów jak wypadła.

Gdy nowa wersja Carcassonne trafiła w moje ręce, miałem już mgliste pojęcie, czym miała ona być. Wiedziałem, że jej autorem jest Leo Colovini. Wiedziałem także, że jednym z założeń było uproszczenie mechaniki, tak aby Carcassonne stało się dostępne dla większej liczby graczy.

Trzeci i ostatni dodatek do gry Der Palast von Alhambra nosi tytuł Die Stunde der Diebe, co można przetłumaczyć jako Godzina złodzieja. Ponownie mamy do czynienia z dodatkiem składającym się z czterech niezależnych nowych elementów. Żaden z modułów dodatku nie jest zależny od języka i bez problemu można używać wersji w języku, którego nie znamy.

Pora przedstawić drugi z trzech dostępnych dodatków do gry planszowej Der Palast von Alhambra. Tytuł drugiego dodatku brzmi Die Tore der Stadt, czyli Bramy Miasta. Podobnie jak pozostałe dodatki do tej gry, ten również składa się z czterech niezależnych rozszerzeń, które można w dowolnych kombinacjach włączać do rozgrywki, również łącząc je z rozszerzeniami z innych dodatków.

Tym artykułem chciałbym zapoczątkować cykl trzech artykułów, zawierających recenzje dodatków do gry Alhambra. Podstawowa gra została wydana przez wydawnictwo Queen Games i zdobyła tytuł gry roku 2003 na prestiżowym rynku niemieckim. W serwisie www.gry-planszowe.pl została opublikowana już recenzja podstawowej gry, więc pozwolę sobie pominąć szczegółowy opis podstawowej edycji. Jednak, jako że jest to pierwszy artykuł z cyklu i jego lektura bez znajomości samej gry mija się z celem, podsumuję krótko, jak jest skonstruowana Alhambra.