Felietony

Jeszcze tylko schodki, 2 7 kluczyk 8 0 8 2, znowu-schodki, skrzynka na listy, winda i jestem u siebie. Czekam na windę. Patrzę na fascynujące światło przycisku do sprowadzania windy, światło mojej kanapy, światło książek i przyjemnej muzyki, którą zaczynam nucić i tańczyć. Ktoś wchodzi. Spoglądam jak idzie po znowu-schodkach. To mój znajomy z pracy !

(kontynuacja artykułu o szkolnym Klubie Gier Planszowych) Po kilku miesiącach zajęcia z dziećmi wyglądają już całkiem inaczej niż na początku roku szkolnego. Teraz Szkolne Pionki najczęściej zbierają się w grupki, które szybko szukają swojej ulubionej gry, zasiadają z nią przy stoliku i grają z zapałem przez całe zajęcia. Prowadzenie zajęć już nie jest tak męczące, nie trzeba tyle tłumaczyć, a zasady nowych gier szybko są rozumiane. Frekwencja się nie zmniejszyła, a jeśli czasem ktoś nie przyjdzie, to w kolejnych dniach dzieci biegną do Pani między lekcjami i wołają: „Proszę Pani, my byliśmy chorzy, ale za tydzień na pewno przyjdziemy„.

Do kolejnej edycji Pionka jeszcze sporo czasu zostało, ale autorzy gier juz mogą zakasać rękawy i wziąść sie do projektowania. Zapraszam wszystkich, tych którzy już wypróbowali swoich sił i tych, którzy jeszcze sie wahali – tym razem temat konkursu będzie bardzo swobodny. A dla zwycięzcy Trzewik już rezerwuje nagrodę. Do rzeczy: Gra na (5-kę) Pionka Temat edycji: „Droga” Gra planszowa lub karciana dla 2 lub więcej osób, o której można będzie powiedzieć, że należy do „gier drogowych” (co to właściwie za gry, tego nie wie pewnie nikt, ale skoro istnieje duża grupa określana jako „gry kolejowe”, to niech powstanie też ...

(kontynuacja artykułu o szkolnym Klubie Gier Planszowych) (kontynuacja artykułu o szkolnym Klubie Gier Planszowych) Praca z dziećmi nie jest łatwa, ale daje ogromną satysfakcję. Jednak zanim ktoś zdecyduje się na wprowadzanie dzieci w świat gier planszowych niech uzbroi się w cierpliwość. „Proszę Pani, czy mogę wyrzucić słonia?„, „Tak, ale musisz zapłacić dwie monety” – takie pytania nigdy się nie skończą.

Po półrocznej przerwie udało mi się pojechać na Pionka. Jak zwykle był to świetnie spędzony weekend, zagrałem w wiele gier, w tym kilka interesujących. Mimo że o Pionku przeczytacie zapewnie wiele na forach i w internetowych serwisach, postanowiłem pod pozorem podzielenia się wrażeniami z rozgrywki w różne mniej lub bardziej znane gry przemycić mini relację z mojego pobytu w Gliwicach.

Kilka dni temu rozpoczął się kolejny rok szkolny. Takim właśnie pytaniem: „Proszę Pani, czy będą gry planszowe?” dzieci z jednej ze szkół podstawowych witają przechodzącą korytarzem Panią. „Tak, tak, na pewno będą, przyjdźcie koniecznie.” odpowiada Pani i dzieci uśmiechnięte rozbiegają się do swoich klas. To nie wstęp do gry planszowej o szkole podstawowej, to nie marzenia o nowym systemie edukacji, tak po prostu dzieje się w jednej ze szkół w Krakowie. A wszystko zaczęło się rok temu. Rok temu moja żona, nauczyciel-terapeuta w szkole podstawowej, postanowiła naszą pasję do gier planszowych przenieść do pracy – postanowiła rozpocząć prowadzenie w szkole ...

Wakacje prawie zakończone, Pionek już za tydzień, a dziś prezentacja kilku pomysłów, które wpłynęły na konkurs. Autorzy gier przygotowali cztery propozycje związane z zaproponowanym tematem „Ucieczka”. Oto one:

Powoli dobiegamy do końca cyklu.  Wiecie już generalnie jak wygląda silnik Strongholda, przedstawiłem koncepcję akcji, Klepsydr, opowiedziałem o warunkach zwycięstwa. Za dwa tygodnie Pionek i każdy kto zechce będzie mógł zagrać w Stronghold i samemu zobaczyć jak te rozwiązania sprawdzają się w praktyce. Dziś nie będzie więc o mechanice gry. Będzie  jednak o czymś równie ważnym…

Świat gier rozwija się nieustannie. Nie patrzy na to, że ludzie lubią upraszczać sobie życie i szufladkować. Nic go nie obchodzi, że gracze starają się zrzeszać w precyzyjnie ustalone grupy hobbistyczne. Machina biznesu, fanowskie pomysły, a przede wszystkim niemożliwy do zatrzymania żywioł postępu napędza zmiany. Wezbrana rzeka ewolucji przenika wszystkie możliwe gatunki gier, i co za tym idzie z czasem tworzy ich nowe warianty i hybrydy.

Wierzę, że każda gra ma swój rdzeń, regułę prezentującą koncepcję całej gry, filozofię, którą można przedstawić w jednym, dwóch zdaniach.  Wokół niej buduje się dziesiątki pomniejszych reguł, które wzbogacają zabawę. Cytadela? „W swojej turze budujesz dzielnicę wykorzystując dodatkowo zdolność specjalną swojej postaci.” Samurai? „W swojej turze wykładasz żeton wojsk na planszę walcząc o przewagi wokół miast„. Osadnicy z Catanu? „W swojej turze wykonujesz rzut kośćmi, by sprawdzić, czy zdobyłeś surowce, a następnie handlujesz nimi i wykorzystujesz je do budowy dróg, osad i miast.” W Strongholdzie takie zdanie brzmiałoby zapewne: „W swojej turze przeznaczasz swoje wojska, by wykonywać akcje, takie jak ...