Felietony

Drogi do … Czyli takie będą Rzeczypospolitej losy, jakie jej młodzieży chowanie.

Dużo się działo w ciągu ostatniego miesiąca – tak więc i felieton z dużym opóźnieniem udało mi się napisać. No bo skoro go czytacie to znaczy, że mi się udało – logiczne co nie?

Posiadając ponad 200 gier planszowych (co wcale wielką kolekcją wśród maniaków planszówek nie jest), wydając od lat kawał pensji na planszówki, jeżdżąc na konwenty czy targi w Essen, jestem traktowany przez kolegów niegrających regularnie w gry – na przykład przez znajomych z pracy – za wariata. Nieszkodliwego, spokojnego, którego da się tolerować, ale wariata. Zabawne jednak jest to, że żyjąc aktywnie w środowisku planszówkowym, widzę zachowania i postawy, które nawet DLA MNIE wydają się ekscentryczne i dziwaczne. Jednym słowem chciałem napisać oczami planszomaniaka, o tak zwanych planszowariatach. Sprawdź czy którymś z nich jesteś.

Mamy zwycięską grę w tej edycji konkursu, mamy też zapowiedź Trzewika o nowej formie spotkań twórców gier w trakcie Pionka. Jednak wcześniej chciałbym przedstawić wszystkim podsumowanie i krótkie recenzje gier, które zostały zgłoszone do tej edycji w temacie ”Droga”. Jeśli ktoś chce zobaczyć tylko wyniki, proponuję od razu przeskoczyć moją pisaninę i zajrzeć na koniec tego artykułu. Ponieważ autorzy gier oczekują opinii o swoich pomysłach pozwolę sobie przedstawić moje spostrzeżenia na temat poszczególnych projektów. Ale ponieważ nasz kolega 'wojo’ także poświęcił sporo czasu, aby przygotować swoje uwagi, pozwolę sobie także i te jego opinie tutaj ponownie pokazać. Ja postaram się ...

Jeżeli ktoś jeszcze się nie zorientował – parę dni temu została „wydana” darmowa gra planszowa Pnącza. Do napisania tej notki notki skłonił mnie wpis na blogu jej wydawcy – Mar_cusa. Autor żali się w niej, że gra przeszła bez echa – że jako darmowa została uznana za „gorszą”, a żaden serwis się nią poważnie nie zainteresował…

Trzeba mi uczciwie przyznać, iż nie spodziewałem się takiej reakcji na pierwszy mój artykuł i pozytywnie wpłynęło to na prędkość prac nad kolejnymi częściami moich dywagacji. Zanim jednak zacznę się wgłębiać w sens dzisiejszego odcinka słów kilka tytułem wyjaśnienia spraw nurtujących czytelników poprzedniego felietonu.

I tu się zaczyna najtrudniejsza rola dla każdego autora – co napisać o sobie? Żeby nie zdradzić zbyt wiele, przecież każdy przyzna że niewiadome intrygują. Ale z drugiej strony …echh jak mawiał Tevie… Gdybym był bogaty… to bym sobie tylko grał a tak do kilkunastu lat – toczę kaganiec polskiego biznesu, czasem na wozie – częściej pod drakkarem. Odwiedzając niezwykłe miejsca, mam jeszcze czas by prowadzić Gdański Klub Kultury „Schron” poprzez dziejowe zawirowania. W świecie planszowym jestem od pradziejów tego tematu w Polsce. Obecnie związałem się z wydawnictwem „AceOfBrains”. W czasie wolnym od tworzenia rzeźbionych łyżek, ratowania zmarzniętych wikingów z ...

Kiedyś, dawno temu przemyślenia były weekendowe, dzisiaj są kopalniane. Dlaczego? Jestem Ślązakiem, nie 100 procentowym, bo mama jest z centralnej polski, ale czuję się Ślązakiem. Tu się wychowałem, tu spędziłem całe swoje życie, tu chcę zostać… prawie. Prawie bo kocham góry, i moim marzeniem jest domek w górach… na szczęście część Beskidu wchodzi już w skład województwa Śląskiego ;-)

Aby dobrze opowiadać o sobie złe rzeczy należy przede wszystkim być autentycznym. Są dwa popularne sposoby bycia przygnębionym, wystarczy wybrać i być konsekwentnym.

Mechanika stanowi szkielet każdej gry planszowej. O ile sam temat gry i jej dynamika nadają jej charakter, są jej sercem i duszą, to dla projektanta właśnie mechanika stanowi prawdziwy przedmiot pracy. I choć w zależności od podejścia może ona pojawić się przed lub po temacie, być jajkiem lub kurą, to nie zmienia faktu że stanowi podstawę gry. Dziś chciałbym opowiedzieć wam o tym jak rodziła się mechanika Małych Powstańców.