Felietony

Kolejny „worker placement”. Kolejna niedorobiona próba ożenienia silnika Dominiona z super, tym razem już NAPRAWDĘ klimatycznym i umożliwiającym pełną interakcję, tematem. Kolejna wspaniała wydmuszka techno-doktora dająca szansę poznania zastosowania ciągu Fibonacciego w grach planszowych pod pozorem budowania staroegipskiej wioski u stóp Nilu. Wielki Wallace wydaje bezwstydnego marketoida i „gardło tym sobie podrzyna”. Tragedia? Upadek? Targowica? Nic z tych rzeczy – zwyczajny sukces.

Prawdziwych przyjaciół poznaje się w biedzie. Banał. Na szczęście dzięki naszemu hobby oklepane „panowie! zrzutka na kieliszek chleba!” możemy zamienić we „wspólną walkę z demonicznym królem ZUA”, „bohaterskie zmaganie z wirusami (i HAZMAT suits)”, czy „romantyczny spacer do Mordoru”. Świetny pomysł i super zabawa! Szkoda tylko, że nie działa w planszówkach…

Panta rhei. Tym sentencjonalnym wstępem zapozycjonowałem tekst w google pod hasłem „filozofia” i zaspokoiwszy swe intelektualne ambicje mogę przejść do meritum, czyli krótkiej rozprawki o błahych grach planszowych. Słynnego powiedzenia Heraklita nie użyłem przypadkowo – tematem będzie właśnie zmienność, czy raczej ewolucja moich planszowych oczekiwań. Ewolucja, która sprawia, że coraz ciężej znaleźć mi grę dla siebie w Europie.

Gdy w 1994 roku pojawił się w Polsce Warhammer Fantasy Role Play ja byłem gotowy. Z drewnianego pudełka wpatrywało się na mnie kilka K6, dwa K10, K4, K12 i k20. Wszak potrzebowałem ich do przecierania erpegowych szlaków przy Oku Yrrhedesa czy Kryształach Czasu. Jednak dopiero od tej chwili zaczęły żyć pełnią życia i toczyć się  na niezliczonych stołach, przez wiele, wiele lat. Bez przerwy, bez odpoczynku, rozstrzygały czy wypuszczona w czasie konnej pogoni strzała dosięgła czerepu orka, czy uciekający rzezimieszek zdołał przeskoczyć z dachu na dach i złapał się szczęśliwie rynny, czy na szybko wymyślona gadka o łupach i niesprawiedliwości ...

Jeżeli spojrzy się na gry planszowe z perspektywy lat i ogólnego (szufladkującego) punktu widzenia, to widać, że nie stoją zupełnie w miejscu, ale poddawane są najróżniejszym prądom i trendom występującym w branży. 7 czy 6 lat temu dość łatwo było dzielić i wyznaczać precyzyjne granice między eurogrami, ameritrashem czy grami wojennymi. Można było ufortyfikować się we własnym obozie i mówić, który typ mechaniki i sposobu przedstawienia rozgrywki nam odpowiada.

Muszę się do czegoś przyznać. Nim K2 zostało wydane, nim gracze mogli je kupić i zagrać, po głowie chodził mi już pomysł na dodatek. Gwoli prawdy na kilka dodatków. Oczywiście, to czy się ukażą, zależało od przyjęcia gry, od sprzedaży. Na szczęście K2 zostało odebrane bardzo dobrze i jeszcze w 2010 roku rozpocząłem pracę nad dodatkami. Pierwszy jaki mi przyszedł do głowy to trawers, coś co dla zwykłego człowieka jest nie do wyobrażenia. Jak można trawersować górę, która wznosi się 8 kilometrów nad poziomem morza!

Na tegorocznych Targach w Essen wydawnictwo Rebel.pl, prócz znanej już czytelnikom Games Fanatic gry „Drako” Adama Kałuży, będzie promować kolejny tytuł. Jest to „City Tycoon” (tytuł roboczy „City Constructor”), której autorami są: Hubert Bartos i Łukasz S. Kowal. Gra przeznaczona jest dla 2-5 graczy, w wieku od 14 lat. O samej grze opowiedział nam jeden z autorów – Hubert Bartos.

Pisałem o tym już nie raz, pomysły na gry przychodzą do mnie w różnych dziwnych miejscach i czasie, mają też różne inspiracje. Dwa dni temu, czytelnicy GamesFanatic mięli możliwość zapoznać się z instrukcją mojej nowej gry, która zostanie wydana jesienią tego roku przez Rebel.pl, a mianowicie Drako. Dzisiaj chciałbym pokrótce opisać jak to z tą grą było.

Miałem przyjemność pomagania w testowaniu nowej gry „Proch i Stal” wydawnictwa Polskie Gry Planszowe. Tak, to nie pomyłka, miałem przyjemność testowania, choć wielu osobom od razu testowanie kojarzy się z męczącą i nużącą pracą. Czy mógł to być efekt samej gry, że jej testowanie stało się ciekawym przeżyciem? Posłuchajcie zatem, na kilka dni przed premierą, co to za gra.

Zapraszam do lektury krótkiego wywiadu z Antoine Bauze, projektantem takich gier jak „7 Cudów Świata” czy  „Ghost Stories”. Wywiad odbył się drogą elektroniczną przed nominacjami SdJ. Stąd ten gorący temat się nie pojawia w wywiadzie. Mimo to mam nadzieje, że będzie dla Was ciekawy. A propo nominacji to dopowiem tylko jeszcze, że autor na swoim blogu stwierdził, iż cieszy go fakt,  znalezienia się obok dwóch innych dobry tytułów, choć przyznaje szczerze, że nie grał w nie :-). A także traktuje tą nominację jako potwierdzenie, iż ta kategoria nie jest dla „prawdziwych graczy”  tylko dla osób, które po prostu chcą czegoś ...