Felietony

Mój top 6 będzie nudny jak flaki z olejem, przewidywalny i wtórny. Skoro więc oryginalnością gustu nie dorównam WRSowi, rozpocznę inaczej i powiem, że NIE CZEKAM na Essen. Co gorsza, nie lubię Essen! Tak wiem, bluźnierstwo…

Jedną z najbardziej zaskakujących rzeczy w mieszczącym się na krakowskich Grzegórzkach klubie Strych jest jego nazwa. Otóż, by się do niego dostać wchodzimy do bramy w socrealistycznym bloku, a potem schodami na sam ich szczyt. Nie wszyscy orientują od razu, że wcale nie są na żadnym poddaszu, schody prowadzą bowiem tylko na drugie piętro, a budynek ma ich parę więcej. Obok „Strychu” mieści się tam jeszcze publiczna biblioteka. Sam zaś Strych to filia Śródmiejskiego Ośrodka Kultury z pracownią komputerową i dużą salą, w której spotykają się różne kółka zainteresowań.

Mamo, co to jest dom? – niedawno spytała mnie o to córka. Z dziećmi bywa tak, że zadają proste i oczywiste pytania, odpowiedź jednak bywa trudna. Trzeba wejść w świat dziecka, w jego język i oczekiwania. Odpowiedzieć rzeczowo czy porównaniami, wystarczy krótka czy długa opowieść?

Granie w gry planszowe nie jest łatwe, szczególnie wtedy, gdy ma się dzieci. Te starsze potrafią już się sobą zająć, te młodsze wymagają dużej uwagi. Jednak są takie momenty, że bez względu na wiek i jedne, i drugie będą nudzić, że im się… nudzi. Wtedy trzeba zakasać rękawy, uruchomić głowę i pomóc dzieciom dobrze zagospodarować czas.

Kiedyś byłem jednym z Was: planszówkowiczem. Lubiłem poznawać nowe gry, nie zamykałem się właściwie na żadne gatunki, ekscytowałem zapowiadanymi nowościami… Dziś inne gry już się nie liczą. Owszem, zdarza się niekiedy partyjka w któryś z klasyków, ale one nie cieszą już tak, jak dawniej. Co ja mówię: w ogóle nie cieszą. Zamiast radości, odczuwam najczęściej irytację: „Jak one mogą zabierać mi mój cenny czas?! Czas, który móglbym przeznaczyć na Netrunnera”.

W pierwszej części felietonu Karol Madaj opowiedział nam o pracy nad grą ZnajZnak, o tym, jak wielu ludzi brało udział przy jej tworzeniu i ile czasu zabrało jej merytoryczne opracowanie. Zaskoczył mnie pomysł połączenia mechaniki gry imprezowej z grą edukacyjną Zaskoczyła mnie poruszona tematyka czyli historia współczesnej Polski. Zaskoczyło mnie ciepłe przyjęcie tej gry przez szkoły. O tym ostatnim jest właśnie druga część felietonu.

ZnajZnak to niezwykła gra edukacyjna zaprojektowana przez Karola Madaja, autora Kolejki, a wydana przez Instytut Pamięci Narodowej. Pierwsze informacje o niej pojawiły się w grudniu, wtedy to rozpoczęła się akcja rejestrowania szkół i bibliotek, chcących zdobyć tą grę jako materiał dydaktyczny. Premiera miała miejsce 25 stycznia.

Szukając informacji do jednego z poprzednich swoich wpisów Na radarze przejrzałam opisy i grafiki wielu gier o tematyce medycznej (nie tylko ze szpitalem w tytule). Kilka z nich rzuciło mi się w oczy, ale bynajmniej nie z powodów, dla których można by je mieć na radarze (i nie chodzi tu o mocno już przeterminowany rok wydania w niektórych przypadkach). Oglądając realizację niektórych pomysłów nasunęła mi się kilkakrotnie refleksja spod szyldu „Kto to wymyślił?” i najczęściej od razu za nią druga „Po kiego grzyba to zrobił?”.

Większość z nas kojarzy forum powiązane z serwisem GamesFanatic. Co gorsza, większość z nas się na nim udziela! Składa się ono z wielu interesujących działów (lokowanie produktu…), wśród których najbardziej – moim zdaniem – kreatywym, jest ten poświęcony radom i podpowiedziom, co kupić i co warto mieć.

Dwa dni temu dobiegła końca jubileuszowa bo 30 edycja targów  Spiele w Essen. W tym roku zjawiło się tam ponad 400 wystawców, wśród których prym wiodą oczywiście wydawnictwa gier (w tym 10 polskich). Ile tytułów było przedstawianych, trudno zliczyć bo na pewno lista 550 pozycji na BGG nie pokazuje wszystkiego. Jakie zaś gry znalazły się w dwóch najważniejszych rankingach  GeekBuzz i Fairplay? Zachęcam do lektury, gdzie też dorzuciłem parę wspomnień i galerię zdjęć z mojego pobytu.