Felietony

Wiele nowych osób odwiedzających forum gry-planszowe.pl jest zaskoczonych kulturą i merytorycznością wypowiedzi, porad i – ogólnie rzecz biorąc – wszelkiej dyskusji panujących w tym zakątku sieci. Wydajemy się być postrzegani (my – użytkownicy forum) jako przyjaźni, pomocni i cierpliwi dla nowych planszówkowiczów, a i do siebie nawzajem odnoszący się z szacunkiem.  Myślę, że za ten stan rzeczy odpowiadają gęste sieci łączące wielu użytkowników 'w realu’ (wspólne granie, ożywiony handel, uczestnictwo we wspólnych imprezach planszówkowych) i towarzyski, socjalizujący charakter hobby. Nie znaczy to jednak, że przez te dziesięć lat na forum i w komentarzach na GF wszyscy prawili sobie wyłącznie  słodkie ...

Czym skorupka za młodu nasiąknie, tym na starość trąci – napisał rzymski poeta liryczny Horacy albo grecki bajkopisarz Ezop, najprawdopodobniej jednak jeden od drugiego ściągnął. W każdym razie owa złota myśl idealnie wpisuje się w tematykę obejmującą dzieci, które potrafią wchłonąć, a potem kopiować wszystko, co zaobserwują w świecie dorosłych. Dlatego na pewno warto zaszczepić w nich bakcyla miłości do gier planszowych. Jak to zrobić? Grać. Grać, ale w co? Zapraszam do krótkiego przeglądu planszówek przeznaczonych dla najmłodszych.

Na cześć X-lecia GamesFanatic.pl. Nagły atak spamera W maju 2004 roku jakiś spamer, niejaki Jedliński, zasypuje ulotkami listy dyskusyjne o grach fabularnych. Jeden z mali utyka mi między Koszem, a folderem z Odebranymi, chcąc nie chcąc muszę na niego rzucić okiem. Jakaś zapowiedź nowego serwisu o grach planszowych. Phi.

Pamiętam jakby było to zaledwie wczoraj… a tak naprawdę minęło 5 lat od kiedy zadebiutowałem na Games Fanatic. Powspominajmy trochę razem – w końcu jesteście częścią mojej historii tutaj na tym portalu, na forum, spotkaniach i konwentach. Obiecuję, że będzie milusio, ciepluchno i przyjemnie.

Z okazji 10-lecia Games Fanatic postanowiłem spojrzeć na świat gier planszowych w roku 2004 z „zawodowej perspektywy”, tzn. z punktu widzenia właściciela hurtowni, specjalizującej się w dystrybucji planszówek. Aż tak dobrej pamięci nie mam, żebym był w stanie wszystko sprzed 10 lat odtworzyć, przyniosłem więc ze strychu segregator z fakturami z roku 2004, aby sprawdzić, jakimi grami wtedy handlowałem, od kogo je kupowałem i jakim warszawskim sklepom sprzedawałem.

Wiadomo, wszystkie jubileusze są ważne i raczej ciężko coś mądrego w takim przypadku wymyśleć. Jest radość, duma, gratulacje, czyli wszystko co związane jest z taką rocznicą. Do święta (bo jest to święto) serwisu Games Fanatic podchodzę jednak bardziej emocjonalnie, więc standardy w tym wypadku mnie nie interesują. Gry planszowe to dla mnie emocje i ludzie, GamesFanatic był moim pierwszym źródłem wiedzy o nich, a do tego zawdzięczam mu wszystko, co wiąże się z moją działalnością w mediach planszówkowych, kiedyś i dziś.

Kiedy wczytujemy się w wywiady z planszówkowymi „sławami” prawie każdy wspomina, że już w dzieciństwie grał w gry planszowe. Eurobiznes lub Monopoly, Chińczyk, Magia i Miecz czy nawet Grzybobranie, praktycznie każdy zaangażowany w gry planszowe miał z nimi kontakt od najmłodszych lat. Trudno się dziwić, w końcu ludzie umilali sobie czas grami planszowymi od dawien dawna. We współczesnych latach, gry w większości przeznaczone były do rozrywki familijnej i początkowo nie skupiały się na zainteresowaniu tylko i wyłącznie widzów dorosłych. Jednak gdy okazało się, że można stworzyć planszówki, które zaangażują nawet najbardziej wymagające umysły (i nie będą kolejną wariacją szachów czy ...

To nie będzie relacja, tych na pewno znajdziecie wiele na innych blogach, a wkrótce ukaże się videorelacja na Board Game Girl. To, co przeczytacie poniżej to kilka luźnych myśli związanych wyłącznie z obecnością planszówek na Pyrkonie. Co ciekawe, obecność tę można by bardzo ładnie podzielić równiutko na pół. Tę połowę, którą organizatorom opłacało się przygotować i tę, którą przygotować wypadało.

Ech, bo wiecie: to miał być zwyczajny, raczej mało błyskotliwy felieton, poświęcony mojemu nawróceniu się na Carcassonne. Bo ja z Carcassonne miałem jakiś problem. Mało, że właściwie nie grałem, że deprecjonowałem, to jeszcze szerokim łukiem omijałem nawet. A w końcu się przekonałem, i to bardzo. I o tym miał być felieton. Wpisując się jednak w ostatni trend obyczajowy, który przebojem podbił serca planszówkowczów skupionych wokół forum oraz planszówkowych blogerów takich, innych i owakich, ja również postanowiłem zawalczyć o dużą liczbę komentarzy i fejsbukowych lajków, doszukując się dziury w całym i rozkręcając aferę wielką, jak bonie dydy.

Czym jest uprzedmiotowienie ludzkiego ciała w reklamie? Definicyjnie to sytuacja, w której wykorzystuje się jego cechy przyrodzone, nie mające związku z prezentowanym produktem. Czy da się to zmierzyć? Na pewno w wielu wypadkach trudno jednoznacznie ocenić, czy mamy do czynienia z dyskryminacją ze względu np. na płeć, z uprzedmiotowieniem modela czy modelki, czy też po prostu z odważną kreacją artystyczną. Kilkanaście miesięcy temu dość głośna była sprawa reklamy telewizyjnej pewnej… ubojni drobiu. W uroczej trzydziestosekundówce mogliśmy podziwiać bardzo skąpo ubraną blondynkę, po której chodziły kury i dziobały sobie ziarenka. Na szczęście Komisja Etyki Reklamy szybciutko zakazała emisji spotu, ale faktem ...