Dzienniki projektantów

„Zaginione Wyspy” to kafelkowa gra familijna przeznaczona dla 2 do 4-rech osób. Gracze wcielają się w postaci kapitanów, którzy eksplorując Wyspy poszukują Skarbów zamkniętych w Wieżach. Wieże zawierają różną liczbę Skarbów o różnej wartości, a żeby zdobyć zawarte w nich kosztowności trzeba użyć do ich otwarcia Kryształów – kluczy w odpowiedniej liczbie i odpowiednim kolorze. Jednak poruszając się po akwenie należy uważać, ponieważ  znajdują się na nim strażnicy Wież – Cyklopi, którzy będą się starali odebrać nam Kryształy za każdym razem, gdy podniesiemy je z wody. Graczom w rozgrywce pomagają Papugi, które mogą dla nich podnosić Kryształy i odkładać je ...

Już niedługo na półki sklepowe trafi „7 ronin” czyli asymetryczna gra dla dwóch osób. Autorami gry są Marek Mydel i Piotr Stankiewicz, znani z serii „Wiochmenów”. Poprosiliśmy ich o podzielenie się wrażeniami z procesu tworzenia tego tytułu. Wydawcą, a zarazem producentem jest Badger’s Nest, nowe wydawnictwo z Wrocławia i okolic, gotowe od 2014 roku podbijać rynek planszówek. 

Co jest takiego interesującego w jaskiniach, że ludzie tam idą? Brud, zimno, ciemność… naprawdę niesamowite wrażenia ;-), a jednak są tacy, którzy chcą tam być. Jaskinie to inny świat, jeden z nielicznych, gdzie można znaleźć miejsca nie tknięte przez człowieka. Miejsca, gdzie nikt przed nami nie był. Oczywiście dotyczy to tylko nowych dziur. Spróbuję oprowadzić cię po jednej… Wyobraź sobie zjazd, np. 30 metrów w dół po cienkiej lince. Zjazd w ciemność. Jesteś na dole, patrzysz w górę i widzisz otwór, przez który wlewa się wąski promyk słońca. Ty jednak idziesz w dół, szukasz przejścia. Znajdujesz wąski przesmyk, tak na ...

Czytając recenzje K2 (szczególnie zagraniczne) dowiedziałem się, że jestem alpinistą, wręcz himalaistą. Fajnie, szkoda tylko że o tym nie wiedziałem ;-) Niestety nie jestem ani jednym, ani drugim. Z alpinizmem owszem, mam coś wspólnego, wspinałem i czasami dalej się wspinam, ale w skałkach. Był okres, że robiłem to dość dobrze (dla znających temat dochodziłem do VI.4, w czasach gdzie maksymalne było VI.6+ – VI.7), ale nigdy nie wspinałem się w wyższych górach. Dlaczego, to nie jest teraz istotne, ważniejsze jest to, dlaczego zainteresowałem się wspinaczką.

Muszę się do czegoś przyznać. Nim K2 zostało wydane, nim gracze mogli je kupić i zagrać, po głowie chodził mi już pomysł na dodatek. Gwoli prawdy na kilka dodatków. Oczywiście, to czy się ukażą, zależało od przyjęcia gry, od sprzedaży. Na szczęście K2 zostało odebrane bardzo dobrze i jeszcze w 2010 roku rozpocząłem pracę nad dodatkami. Pierwszy jaki mi przyszedł do głowy to trawers, coś co dla zwykłego człowieka jest nie do wyobrażenia. Jak można trawersować górę, która wznosi się 8 kilometrów nad poziomem morza!

Pisałem o tym już nie raz, pomysły na gry przychodzą do mnie w różnych dziwnych miejscach i czasie, mają też różne inspiracje. Dwa dni temu, czytelnicy GamesFanatic mięli możliwość zapoznać się z instrukcją mojej nowej gry, która zostanie wydana jesienią tego roku przez Rebel.pl, a mianowicie Drako. Dzisiaj chciałbym pokrótce opisać jak to z tą grą było.

-Co tu dają? -Nic nie dają! Na znajomego czekam. -To ja też poczekam. Stanisław Bareja, Zmiennicy Nigdy bym nie przypuszczał, że gra planszowa Kolejka będzie miała swoje medialne pięć minut. Moja gra najbardziej znaną polską planszówką na świecie, o której napisały media w ponad 140 krajach?! Nikt się nie spodziewał, że w ciągu kilku dni informacje o Kolejce pojawią się na kilkudziesięciu tysiącach witryn internetowych miedzy innymi: BBC, CNN, Der Spiegel, The Telegraph i Corriere della Serra. Z pewnością mamy do czynienia z jakimś dziwnym kolejkowym fenomenem, który czeka na swoje wyjaśnienie. Gracze mogą być ciekawi jak powstawała gra Kolejka ...

W poprzedniej części historii powstawania gry K2, opisałem ewolucję aklimatyzacji i ruchu. Dzisiaj chciałbym bliżej przedstawić pozostałe elementy gry. Piotrowski i Kukuczka ruszyli 4 lipca i szli szybko. 7. założyli obóz na wysokości 8200 metrów pod dwudziestopięciometrowym progiem skalnym […] pokonanie bariery zajęło im cały dzień, przy czym prowadził Kukuczka, jak zresztą podczas całej wspinaczki. Zostawili namiot, śpiwory oraz palnik i następnego dnia (8 lipca) zdobyli szczyt przy silnym wietrze i słabej widoczności.

Udało mi się wymacać pod stopami coś równego. Okazało się, że stoję na stopniu wystarczająco dużym, aby postawić na nim obie stopy, lecz zbyt małym, aby usiąść. Będę więc musiał spędzić noc na stojąco. Niedaleko mnie, na krawędzi grani, mogłem dostrzec wielki ciemny cień; był to potężny blok skalny. Mógłbym na nim usiąść, a nawet położyć się, ale jak tam się dostać? Od bloku dzieliły mnie gładkie, pokryte lodem płyty, których pokonanie w ciemności wydawało się zbyt ryzykowne. Na dobre, czy na złe, będę musiał zostać na miejscu[…]

Sypie i wieje. I na odwrót.[…] Śnieg miejscami zalega już półmetrową warstwą. Temperatura w nocy jednak spadła z -13 C do -18 C rokując poprawę. Również barometr raczył podnieść się o 2 kreski i chociaż to tylko 2 milimetry Hg, to przecież zawsze[…]