Carcassonne to klasyka gier planszowych. Zapewne każdy zainteresowany planszówkami miał okazję co najmniej oglądać pudełko którejś z wersji Carcassonne, a liczba sprzedanych gier imponuje. Swoistym wyczynem jest także liczba dodatków i odmian tej gry. Ostatnio, na fali promocji nowych części gwiezdnej sagi K-J. Wrede przygotował Carcassonne w klimatach Star Wars. Zapewne obie grupy fanów – Carcassonne oraz Star Wars – z zaciekawieniem przyjęły informację, a pewnie także z nadzieją, że powstała gra, która godna będzie umieszczenia na półce.

Cosik na kształt świdra… Takie powiedzonko opisuje rzeczy nie pasujące do znanych, typowych kategorii. North American Railways to gra planszowa, ale bez planszy. Zamiast tego mamy dwie talie kart, ale karcianką też nie można jej nazwać. Garść kolorowych znaczników w kształcie lokomotyw i zabawny bloczek z banknotami tworzą zawartość pudełka, które w Essen wyprzedało się bodaj pierwszego dnia. Czy warto było?

Mający w swoim dorobku kilka znanych gier (jak choćby Szeryf z Nottingham) Sérgio Halaban przygotował na tegoroczne targi Spiel małą karciankę o matrioszkach. Wydawnictwo White Goblin co prawda nie miało swojego stoiska, ale grę udało się kupić i mogę o niej parę słów napisać. Zacznę od ostrzeżenia – zła instrukcja. To dziwne, że tak krótkie zasady zostały spisane (przetłumaczone) z błędem oraz tak mętnym stylem. To może zniechęcić… Na szczęście, jeśli zagramy, to wrażenia są wyraźnie lepsze.

20 lat temu wydana została gra logiczna Avalam (znana także jako Avalam Bitaka). Jakoś mało było okazji, by grę poznać w Polsce (na forum są o niej dosłownie dwa zdania!). A tymczasem z informacji na okładce wynika, że jest to jedna z najczęściej nagradzanych belgijskich gier. Co więcej, obecne wydanie jest już szóstym! Pora chyba szerzej o niej napisać także po polsku.

Każdy grał w kółko i krzyżyk. Zapewne w niejedną odmianę. Zarówno te na papierze, jak i bardziej rozbudowane wersje jak choćby Quixo. Wydawać się może, iż wszystko już zostało w tej materii pokazane, a tu jednak szwedzcy autorzy pokusili się o nową wersję. TreXO, o co tu chodzi?

Wędrowanie po halach targowych w Essen można podzielić na dwa odrębne – w pewnym sensie – światy. Hale 1, 2 i 3 to świat wielkich hitów, znanych wydawców, słynnych autorów i w ogóle high life. Druga strona targów to pozostałe hale – w tym roku 4, 6 i 7. Tam życie toczy się znacznie spokojniej. Mniej tłumów (zwykle), skromniejsze stoiska, mniej znane tytuły. Jednak ja od początku mojej osobistej przygody ze Spiel z wielką ciekawością odwiedzam te cichsze hale. I zawsze coś niezwykłego tam odnajduję. W tym roku z tych właśnie zakamarków przywiozłem Nightmarium.

O grach Józsefa Dorsonczky’ego pisałem już kilka razy. Tegoroczne targi Spiel, to nie tylko Sponsio. Druga nowa gra tego autora to Vikingdoms. Mam okazję obserwować niezwykłe zjawisko. Jedna z ciekawszych abstrakcyjnych gier logicznych – co dla niektórych jest synonimem nudy i brzydoty – ostatniego czasu (Six Making) została przekształcona, transmutowana w eurogrę! Efekt jest o tyle oryginalny, że ja znając Six Making muszę przestawić myślenie na zupełnie nowe tory. Być może osoby, które poznają najpierw Vikingdoms będą miały pewną trudność w odnalezieniu się w tym fragmencie rozgrywki, który nawiązuje do Six Making. Na zachętę od razu podkreślę, że mając Vikingdoms ...

Fuji Flush (Futschikato) to gra o ciekawej historii. Otóż na początku 2016 roku Friese przedsięwziął interesujący eksperyment. Wydał grę anonimowo, aby się przekonać na ile o sukcesie gry decyduje marka wydawnictwa, renoma autora, a na ile gra sama w sobie. Ciekawi przebiegu eksperymentu mogą się zapoznać z relacją. Ja jednak, generalnie lubiący niemal wszystkie gry autora z zielonymi włosami, decyzję o przygarnięciu tej gry do kolekcji podjąłem błyskawicznie. Czy gra przeznaczona od 3 do 8 graczy faktycznie jest grywalna w pełnym zakresie?

WRS: Gry planszowe stanowią swoiste symulacje. Zwykle autor określa kilka, kilkanaście reguł i stawia wyzwanie przed graczami – osiągnąć w tym modelu sukces. Czasem jest to uciułanie największej liczby punktów, innym razem osiągnięcie jakiegoś celu przed innymi. Niezależnie od szumnych zapowiedzi dodawany tzw. klimat jest tylko listkiem figowym dla suchego euromechanizmu.

Nowe mechaniki intrygują. Jednak bywa i tak, że stare pomysły sprytnie odświeżone potrafią pobudzić sentyment i do tego pokazać nowe, całkiem zgrabne możliwości. Już za parę dni na targach Spiel’16 premierę mieć będzie nowa gra Jozsefa Dorsonczky’ego Sponsio. Autor podbił moje serce dwa lata temu grą Six maKing (obecnie pod nazwą Sixth), a rok temu prezentował niezłą karciankę Hack Trick. Otwierając paczkę ze Sponsio spodziewałem się utrzymania poziomu i nie zawiodłem się. Cieszę się, że styl projektowania gier przez Jozsefa Dorsonczky’ego trafia w moje oczekiwania.