Pierwsza partia za mną. Przede wszystkim jestem pod wrażeniem jakości komponentów. Piękne, bakelitowe, kolorowe (a niektóre z wzorkami) kafelki w przyjemnym w dotyku woreczku. Do tego wzorzyste podkładki fabryk oraz czytelne plansze graczy. Aż chce się trzymać to w rękach.

Po zeszłorocznym Spiel opisywałem szwedzką grę TreXO (niedawno wydaną przez Egmont), dlatego nie mogłem sobie odmówić spróbowania innej wariacji na znany temat, tym razem duńskiej. Bez niejasności. Ta wersja bliższa jest klasyce. Oryginalność pojawia się przez wprowadzenie paru wynalazków (gra jest opatentowana!) przez niektórych być może uznawanych za dziwactwa.

Na samym starcie mały spoiler: książka jest beznadziejnie słaba i szkoda na nią czasu. Co więcej, dla fanów crossoverów jest to przykład zupełnie przypadkowej zbieżności tytułów, gdyż moim zdaniem mechanika gry ledwo nawiązuje do pomniejszych wątków w grze. A szkoda. Bardzo lubię Świat bez końca, cenię (choć za mało grałem!) Filary Ziemi. Ucieszyłem się, że będzie planszówkowa kontynuacja.

W tym roku po raz pierwszy przyznana zostanie nagroda innoSPIEL dla najbardziej innowacyjnej gry. Organizator targów we współpracy z miastem Essen nagradzać będzie gry tworzące nowe gatunki, wprowadzające nowe mechanizmy czy rewolucjonizujące sposób rozgrywki.

Popyt na nowoczesne gry planszowe rośnie z roku na rok. I to pomimo zaawansowanych gier cyfrowych na komórki, konsole i komputery. W zeszłym roku Niemcy wydali około 500 mln € tylko na gry planszowe, co oznacza nowy rekord. Statystycznie co drugi obywatel Niemiec kupił grę planszową. Szczególnie znaczące jest, że coraz więcej młodych dorosłych odkrywa gry karciane i planszowe i ostatecznie cieszy się wspólnym spędzaniem czasu off-line. To nie jest tylko przypadek niemiecki, międzynarodowy rynek gier planszowych rozwija się bardziej niż kiedykolwiek.

35 lat temu małe spotkanie graczy w Adult Education Center w Essen stało się początkiem największej międzynarodowej imprezy na świecie przyciągającej 175 tys. odwiedzających. Ponad 1000 nowych edycji i światowych premier czeka na przybycie miłośników gier planszowych.

    Grafiki Jakuba Różalskiego wpadły mi w oko już dawno. Wieść o tworzeniu gry planszowej pod te grafiki zrazu zdała mi się żartem. Od rozkręcanej emocjami kampanii trzymałem się na dystans, aby nie żałować gorzkiego rozczarowania – mało pamiętam przykładów dobrego efektu takich międzygatunkowych inspiracji. Jednak od połowy listopada, gdy pierwszy raz zagrałem (jeszcze niepełną partię zapoznawczą), Kosa nie daje mi spokoju, a liczba rozegranych partii rośnie.

Gry negocjacyjne, z elementem głosowania, do tego przyprawione sporą dawką negatywnej interakcji, to mieszanka, która zawsze przyprawia mnie o szybsze bicie serca. W zapowiedziach Spiel’16 taka właśnie gra się pojawiła. A do tego jej autorem jest ceniony przeze mnie Peer Sylvester (za Wir sind das Volk)… Cóż, musiałem ją mieć!

Karcianki mają wiele zalet. Są kompaktowe, a przez to bardzo przenośne. Zwykle ich zasady można szybko wyłożyć, a rozgrywka – będąca mieszanką losowości wynikłej z tasowania talii i stylu gry oponentów – jest emocjonująca. Mam na półce kilkadziesiąt różnych karcianek, a mimo to wciąż z radością odkrywam nowe licząc, że czymś ciekawym mnie zauroczą. W czasie Spiel’16 poznałem Eternity, która nie zawiodła.

Friedemann Friese jest niezwykle płodnym autorem. Jego portfolio zawiera prócz największego hitu – Wysokie napięcie z mnóstwem dodatków – bardzo różnorodne tytuły zarówno tematycznie, jak i mechanicznie. Tym co je łączy, to promowanie zielonego koloru i litery F w nazwach. W 2015 Friese zaintrygował nas grą, a właściwie systemem gier o nazwie 504. Ostatnie targi Spiel w Essen były okazją do promowania kolejnego oryginalnego pomysłu, gry która zmienia się w czasie rozgrywki.