Czy istnieją gry doskonałe? Perfekcyjne w swojej klasie? Do których nie ma żadnych zarzutów, uwag ani poprawek? Tuszę, że tak właśnie jest. Szczególnie, gdy gra dokładnie trafia do zamierzonej grupy docelowej. A przykładem takiej gry jest ta, opisana w niniejszej recenzji.

Kilka dni temu obchodziliśmy 100-lecie jednego z najważniejszych wydarzeń w historii naszego kraju – dnia odzyskania niepodległości Polski. W walce o niepodległość wiele Polek i Polaków poświeciło wszystko co miało najlepsze – marzenia, majątek, zdrowie, a nawet i życie. To właśnie o nich – milionach bezimiennych bohaterów – opowiada ten tytuł –  zapewnia Paweł Haładyn, autor gry Czas patriotów, która właśnie walczy o ufundowanie na platformie wspieram.to

Gry Karola Madaja od lat darzę estymą za nadzwyczaj zgrabne łączenie prostoty rozgrywki z oddaniem tematyki gry. Niedawno w ręce me wpadła gra o naszym języku, nomen omen, Ojczysty. Ochotnie1 zabrałem się do jej poznawania, aby móc naszych P. T. Czytelników uraczyć tekstem na jej temat.

Dwa lata temu ukazała się karciana wersja jednej z najlepszych planszówek. Polski wydawca Lacerta dopiero teraz wydał rodzimą wersję. Czy było warto?

Brass w nowym, podwójnym wydaniu. Piękne ilustracje kart i żetonów, superanckie mapy, świetne planszetki graczy, złocenia na okładce pudełka, unikalny numer na jego spodzie, kapitalne sztony… Cud, mniut, malina!

Podczas ostatnich targów Spiel swoją premierę miała gra Petrichor, o wyjątkowo oryginalnej tematyce. Na dniach spodziewamy się jej polskiej wersji od Lucrum Games, tym razem pod tytułem Aura. Gracze zarządzają chmurami, aby odpowiednio wywołanymi deszczami pobudzić leżące pod nimi pola i zagony do plonowania, co przekłada się na zdobycie punktów. Czy chmurką być (jak nucił sobie Kubuś Puchatek) to fajne zajęcie?

Batory, gra detektywistyczna, która cieszyła się sporym zainteresowaniem podczas Spiel ’17 ze względu na imponujący, składany model statku będący równocześnie planszą do gry. Dla tych nowocześniejszych, preferujących styl wideo (czyli TL;DR) krótko – ciekawa i wciągająca gra dla osób lubiących łamigłówki i zagadki detektywistyczne. Pozostali powinni raczej zagrać u kolegi i sprawdzić czy się spodoba.

Jednym z bardziej wyczekiwanych przeze mnie dodatków na Spiel ‘17 byli Agenci Wenecji. W grze Marco Polo zakochałem się od pierwszego wejrzenia, mini dodatek pogłębił ów afekt, stąd oczywiste było, że z większym rozszerzeniem będę bardzo chciał mieć rendez-vous. Dodatek to dwa moduły, które mogą być użyte niezależnie. A do tego komponenty dla piątego gracza (brawo!) oraz trochę nowinek: postacie, karty dużych i małych miast, kontrakty oraz karty celów.

Kiedy śnię (When I dream) to gra, która była wyjątkowo oryginalnie promowana w Essen. Po halach snuli się osobnicy w piżamach i szlafmycach oraz z poduszką pod ręką, którzy zasypiali dosłownie wszędzie: na podłodze, na ramieniu jakiejś osoby, na torbie z grami itp. A wszystko po to, aby zwrócić uwagę na ten właśnie tytuł.

L’Arbre to kolejna w tym roku gra o wzrastaniu drzewa. O ile jednak Photostynhesis opowiada o całym lesie, w tej grze zajmujemy się jednym konkretnym drzewem. Czy emocje w takiej grze są porównywalne z obserwowaniem rosnącej rośliny?