Jest mi niezwykle miło powitać oficjalnie nowych współpracowników naszego serwisu. Już jutro przeczytacie tekst jednego z nich, a pod koniec tygodnia drugiego! Mam nadzieję, że to tempo zostanie utrzymane i kolejne ich teksty będą magnesem przyciągającym uwagę wiernych i nowych czytelników.

Chyba każdy lubi ten moment tuż przed otwarciem pudełka niespodzianki, drzwi tajemniczego pomieszczenia czy widoku za zakrętem nieznanej ścieżki. Stąd wypływa popularność labiryntów, gier typu dungeons and dragons oraz horrorów. Większość ludzi lubi się bezpiecznie bać. Pomysły twórców filmów i gier muszą sięgać w coraz to inne, niezbadane jeszcze obszary, aby owo zaskoczenie, element chwilowego przestrachu dało się wykorzystać. Film Cube (dość naiwny moim zdaniem) trzyma widzów w napięciu właśnie przez nieznane. Nieznane wynikające z konieczności poznania planu budynku pełnego śmiertelnie niebezpiecznych pułapek. Gra Pokój 25 w pewnym stopniu nawiązuje do klimatu tego (i kilku innych) filmów. Czy udanie?

Kilka gier już poznałem. Paroma się zachwyciłem. Dostrzegłem też pewne irytujące zjawiska, głównie spowodowane przez wydawców. I o takich kamyczkach w bucie dziś parę słów napisałem.

Są gry, które więcej satysfakcji dają w czasie rozgrywki niż podczas końcowego podliczenia punktów. Większość tej grupy stanowią gry imprezowe, których naczelnym zadaniem jest wprowadzenie pozytywnej energii do grającej (a często również przyglądającej się) ekipy. Najprostsze pomysły związane są z różnymi formami kalamburów, czyli przekazywaniem wskazówek dotyczących hasła dla innych graczy. Wydawać by się mogło, że już wszystko zostało w tej dziedzinie wymyślone, ale Roberto Fraga (znany z nadzwyczaj niekonwencjonalnych konceptów) po raz kolejny wykazał, że ludzka kreatywność (a Jego osobiście szczególnie) nie ma granic.

Lacerta przyzwyczaiła graczy do oferowania gier złożonych, skomplikowanych, trudnych. Za to dających ogromną satysfakcję po rozegraniu partii, jeśli ktoś lubi ten specyficzny rodzaj zmęczenia umysłu. W tym roku swoją ofertę wrocławskie wydawnictwo poszerzyło o lżejsze tytuły. O Pięciu ogórkach pisałem w okresie wakacji, a dziś o jeszcze bardziej imprezowym tytule jakim jest piracka gra Hook! A skąd ten jeleń olbrzymi w tytule? Wyjaśni się pod koniec recenzji…

Uwielbiam wędrówki piesze, zwłaszcza po lasach. Przepadam za grzybami, w każdej postaci i każdej potrawie. Nie umiem zbierać grzybów… Może to kwestia wzroku, a może stanu emocjonalnego podczas leśnych spacerów – myślę wówczas o wielu innych, niegrzybowych tematach. Tak czy siak, z grzybami skojarzenia mam bardzo pozytywne. Z jednym może wyjątkiem… Grzybobranie! Granie w dzieciństwie, później z moimi Skarbami (czasem w jakiejś mikołajowej paczce się trafiło) czy innymi dzieciakami to smutne, prawie traumatyczne przeżycie koszmarnie zmarnowanego czasu… Jako że lubię wyzwania i przełamywanie własnych strachów poczułem się sprowokowany przez Rebel wydaniem gry o tak pełnym emocji tytule. Jakie emocje daje ...

Dziś parę słów o miłych zaskoczeniach, międzynarodowych wymianach i pożytku z kategorii Want in Trade na BGG. Mam nadzieję, że taka mieszanka zainteresuje inne grono czytelników niż tradycyjna, monotematyczna recenzja.

Z dniem dzisiejszym następuje zmiana wachty na korabiu znanym jako Games Fanatic. Piotr 'sipio’ Siłka oraz Tomasz 'Krwawisz’ Gałkowski rzucają się w wir pracy zawodowej. Czuwanie nad bezpiecznym oraz skutecznym kursem przejmują Wojciech 'WRS’ Sieroń oraz Monika 'Veridiana’ Żabicka.

Wyobraź sobie taką grę. Niebanalną i z ciekawym tematem. O atrakcyjnej szacie graficznej i korzystnej cenie. Dostępnej od 2 do 6 graczy, ale bez problemów ze skalowaniem i zamulaniem. Z odrobiną negatywnej interakcji, ale pozwalającą skupić się na własnym planie rozgrywki. Z losowym setupem, urozmaicającym rozgrywkę, ale nie psującym balansu, czyli równowagi między graczami. A do tego z zasadami, które da się wytłumaczyć w minutę, w góra pięciu zdaniach. Czujesz to? Taki hicior? Azaliż jest to możliwe? Wymagania nie są wewnętrznie sprzeczne? Tytuł recenzji jest odpowiedzią na te pytania, stąd mogę teraz rozwinąć moje spostrzeżenia o tej kapitalnej grze, wzorcowej ...

Najnowsza gra wydawnictwa Kosmos sponsorowana jest przez cyfrę 7. 7 kafli plansz, 7 żetonów za zasłonką, 7 poziomów tworzonych stosów, 7 akcji w turze… Z jednym wyjątkiem – grę stworzył duet a nie septet autorów. Michael Kiesling, uznany autor wielu świetnych gier (zwłaszcza w duecie z Wolfgangiem Kramerem) oraz Reinhard Staupe, którego możemy kojarzyć z takimi tytułami jak Havana czy Edel, Stein & Reich. Gra od pierwszego wejrzenia może się podobać, bo i Kosmos wydaje gry piękne i eleganckie. Ale przecież najważniejsza jest sama gra, wrażenia po partii… O tym w niniejszym tekście.