Moja pierwsza (i ostatnia?) wideorecenzja. Dlaczego akurat tak? Ponieważ grę Terraformacja Marsa wielokrotnie tłumaczyłam przy stole i przyzwyczaiłam się o niej po prostu mówić, a nie pisać. I lubię o niej mówić. Bo to świetna gra. Sama recenzja przypomina hybrydę typowej wypowiedzi na wizji z audycją radiową. Brak w niej wizualnych fajerwerków i ozdobników. Jest prosta, gdyż miała stanowić tylko nośnik mojego swobodnego przepływu myśli. Jest trochę o zasadach i trochę o wrażeniach. Trochę ogółu i szczypta szczegółu. Sami oceńcie, czy taka forma Wam odpowiada. Uwaga: W treść wkradło się jedno przekłamanie. Terraformacja Marsa nie jest debiutem braci Fryxelius (!) Popełnili ...

Pamiętam moje pierwsze „nowoczesne gry planszowe”. Przepięknie wydany Scotland Yard, cudownie trójwymiarową Niagarę, modularny Ice Flow (pierwsza rozgrywka na pierwszym Pionku). I właśnie do  tej ostatniej pozycji upodabnia się w moim aparacie skojarzeniowym gra Antarktyda z serii Egmont Geek. Seria, która z zasady ma promować tytuły bardziej złożone, liczy ich sobie jak na razie pięć. Ale nie o ilość się rozchodzi, a o jakość. Wspomniany Ice Flow pamiętam jak przez mgłę, ale klimat wiecznej zimy, zachwyt elementami oraz posmak gry logicznej do dziś rodzi miłe wspomnienia. I to właśnie na taki podatny grunt padła Antarktyda. Ze swoją wieczną zimą, cudownym ...

Do mojej świetlicy trafiły już w tym roku nowe kolorowe pudełka. Jednymi z pierwszych były: Gdzie raki zimują? oraz Omnibus wydawnictwa Granna. To dwie podobnie do siebie propozycje quizowe, które łączy ponadto przenośny i kompaktowy format podróżny. Zabawa w pytania i odpowiedzi jest, co prawda, stara jak świat, ale zawsze można spróbować nieco ją ubarwić, dodając jakiś strategiczny element mechaniki. Czy zatem niedawne propozycje tego topowego wydawnictwa poszerzą nam quizowe horyzonty?

Wszyscy chyba pamiętamy Faunę, grę wiedzową o zwierzętach. Nie tylko wymagała ona znajomości zwierzaków, ich naturalnego środowiska i wymiarów, ale także w bardzo sprytny i przyjemny sposób włączała do tego konkursu na największego mądralę element strategiczny i mechanikę worker placement. Planeta zwierząt (z serii IQ Granna) korzysta z tego dziedzictwa pełnymi garściami, ale nie jest w żaden sposób kalką, klonem ani  przeróbką wielkiej poprzedniczki. Planeta poszła po prostu przetartym szlakiem, który pozwala dzieciom podobnie w bardzo przyjemny sposób poszerzyć swoją wiedzę i katalog zwierzątek.

Reiner Knizia już od ładnych paru lat nie tworzy spektakularnych nowych tytułów. Nie oznacza to jednak, że doktor odszedł na emeryturę. Co jakiś czas mamy okazję poznać nowe wcielenia jego starych gier lub świeże rodzinne propozycje. Ale doktor potrafi też wciąż zaskakiwać. Brains to łamigłówki, takie typowe – jednoosobowe, które można na przykład odpalić w kolejce do lekarza. (Tak, to już ten wiek, kiedy więcej czasu spędza się w kolejce „do specjalisty” niż do kina…)

Są tematy, które mnie kręcą i są takie, których unikach jak ognia. Do tych pierwszych należą na pewno maszyny, przemysł, industrializm, dziwne ustrojstwa i sprzęty. Gra Wiek pary sugeruje, zresztą słusznie, że do tej grupy idealnie się wpisuje. Są maszyny i dziwne ustrojstwa, a wszystko podlane steampunkowym sosem. Początek znajomości był zatem bardzo obiecujący.

Trwa I etap wyborów Gry Roku 2016. I będzie jeszcze trwał do 9 września. Wtedy to spośród wielu zakwalifikowanych do konkursu gier Kapituła wyłoni tytuły, które już w dużo mniejszej grupie znajdą się w II etapie zmagań. Skoro więc tak wiele zależy od tak niewielu, na stronie Planszowej Gry Roku przedstawiamy Kapitułę – znajdziecie tam krótkie notki informacyjne o każdym jurorze oraz zdjęcie. Na pewno wielu z nich znacie ze swoich ulubionych serwisów i blogów planszówkowych, z forum lub z konwentów. Zapraszamy do poznania Waszych reprezentantów! :)

W drugiej części tekstu na fanów Innowacji czeka, jak myślę, większa gratka. Dwa ostatnie dodatki, dostępne docelowo jedynie w pudełku zbiorczym deluxe, a jak na razie jedynie w wersji  print&play, ale ich wygląd jest już zapowiedzią ujednoliconej szaty nowego wydania.

Fani Innowacji mają na co czekać w tym roku. Wydanie deluxe ma zawierać cały innowacyjny wszechświat i domknąć na amen serię składającą się z pięciu części. Zanim przyjdzie nam jednak cieszyć oko pudełkiem z zawartością dokładnie 550 kart w odświeżonej i ujednoliconej szacie graficznej (zakładając, że uda nam się sprowadzić grę z Juesej), co bardziej niecierpliwi (w tym MY) skrzętnie korzystają z możliwości zabawy z print & play dwóch ostatnich dodatków.

Kilkadziesiąt kart, ilustracje z komiksu i czterech autorów. Czy Lis to zatem skomplikowana gra karciana osadzona w powszechnie znanym uniwersum? Raczej nie. Kilkadziesiąt kart to tak naprawdę kilkanaście różnych kart w kilku kopiach. Komiks, z którego czerpano inspiracje, nie jest znany ani mnie, ani żadnemu z moich współgraczy. A poziom skomplikowania zasad? Minimalny. Dobrze, że czwórka kolegów wpadła na pomysł zrobienia prostej gry karcianej. I dobrze, że ta gra stoi schodek wyżej od Uno. Ale wielka szkoda, że owych czterech autorów nie zauważyło, że powyżej tego jednego schodka już dawno zbudowano całe Stairway do planszówkowego Heaven.