Jeśli wciąż nie macie pomysłu na prezent i grunt zaczyna Wam się palić pod nogami, a dysponujecie funduszami większymi od 100zł i umiecie poruszać się w Internecie, dobrym pomysłem na świąteczny podarunek może być gra planszowa. Najlepiej taka, która jest dobrana do stopnia zaawansowania obdarowywanego. W moim przypadku to, co mogę Wam polecić, to ciężkawe gry spod znaku euro, czyli dla w miarę już świadomych graczy. Poniższe skromne zestawienie to wynik moich osobistych doświadczeń. Jednak z pewnością znalazłoby się w nim miejsce na jeszcze kilka ciekawych tytułów, których po prostu nie miałam okazji spróbować. Cóż więc z tegorocznych premier okazało ...

Gdy zamawiałam gry na tegorocznym Essen nie spodziewałam się, że pudełkiem, które okaże się najlepsze i przyniesie mi w ogólnym rozrachunku najwięcej frajdy, będzie dodatek. Przecież wytypowałam też kilka mięsistych eurasków! A tu taka kinder niespodzianka i hitem ostatnich targów stał się dla mnie Królewski Golem, czyli dodatek The King’s Golem do czeskiej gry Alchemicy. Zdziwienie to tym większe, że Alchemicy wcale nie należeli do moich ulubionych gier! O pierwszych wrażeniach i dokładniejszych zasadach rozpisywałam się ponad miesiąc temu w Cotygodniku. Dziś pragnę te wrażenia ugruntować.

Obok wybrania Polaka na papieża, przeskoczenia płotu przez Lecha Wałęsę, przełomu tysiąclecia i wejścia Polski do Unii, datą, którą zapamiętam na zawsze jest 8 września 2009 roku… To właśnie w tamten dzień popełniłam swoją pierwszą recenzję gry planszowej. Miało to miejsce oczywiście na łamach Games Fanatica, a opisywana przeze mnie grą (z zasobów własnych) było Ca$h ’n Guns.

Jeśli bardzo lubi się jakąś grę, to automatycznie ma się nadzieję, że każda gra tego samego autora jest / będzie równie dobra jak tamta. Szczególnie, jeśli co nieco do niej nawiązuje, a po lekturze opisu rozgrywki rodzi się w naszej głowie wizja cudownych chwil spędzonych przy stole. Syndrom ten dotknął i mnie. Chodzi o Innowacje kontra Impuls. Co prawda Impuls w swej mechanice nawiązuje jakby bardziej do Na Chwałę Rzymu, ale w zasadzie wszystkie gry Chudyka są do siebie podobne. To jak z piosenkami. Od razu potrafimy rozpoznać charakterystyczne nuty lubianego wykonawcy.

Wszyscy chyba pamiętamy bierki. Prosta gra z dzieciństwa, gdzie z rozrzuconych na bezładny stos najczęściej plastikowych patyczków należało wyciągać pojedyncze egzemplarze, najlepiej takie, które zapewniały najwięcej punktów, będąc równocześnie najtrudniejsze do wyciągnięcia ze względu na umieszczone na nich haczyki. (Pamiętam, że jako dziecię nie załapałam tej zależności.) Jeśli podczas tej czynności poruszyliśmy chociaż o milimetr jakikolwiek inny patyczek, nasz ruch się kończył i przychodziła kolej następnego gracza. Dlaczego przytaczam reguły jednej z najprostszych i najpopularniejszych gier na świecie? Chyba tylko po to, aby, idąc na skróty w opisie recenzowanej gry, wypunktować różnice pomiędzy standardowymi bierkami a zręcznościową grą wydawnictwa Spaghetti, ...

Na stronie Planszowej Gry Roku ogłoszono wyniki tegorocznej edycji Konkursu Gra Roku. Czy wygrali Wasi faworyci? Zanim powiemy Wam, kto wygrał, organizator Konkursu – serwis Games Fanatic – pragnie serdecznie podziękować wszystkim osobom, które w jakikolwiek sposób przyczyniły się do organizacji tego konkursu oraz wszystkim patronom za wspólne niesienie dobrej planszówkowej nowiny! A zatem…

Wydawnictwo Fullcap Games ma na swoim koncie wydanie już jednej – świetnej! – gry Stefana Felda pt. Badacze Głębin i oto raczy nas drugą grą tego autora. Wyrocznia delficka z jednej strony jest typową grą feldowską, w której znajdziemy elementy zapożyczone z innych gier tego autora, a z drugiej strony, główny cel gry jest jak na niego dość nowatorski. Jest to bowiem wyścig. Zapraszam do obejrzenia wideo instrukcji, w której tłumaczę niemalże wszystkie zasady gry. Pewne drobiazgi (akcje bogów, znaczenie kart ekwipunku, sposób wyboru stron kafli Zeusa) pozostawiam graczom do doczytania, aczkolwiek przeczytanie całej instrukcji po obejrzeniu materiału wideo nigdy ...

Prosta gra zręcznościowa. Prostszej chyba nie ma. Układasz budowlę z kart. Na czas. Banał. I niesamowicie wciągająca zabawa! Na świetlicy szał. Taki cichy, skupiony. Dzieci zastygają niemal w bezruchu. Tylko paluszki ostrożnie się ruszają, kładąc kolejne drewniane klocki jeden na drugim. Nagle ciszę przerywa okrzyk „Steady!” i cały obrazek pęka i rozsypuje się jak budowla z piasku. Pozostali gracze jęczą, rwą włosy z głowy, burzą swoje konstrukcje. Nie zdążyli. A zabrakło tak niedużo, jeden klocek, jedna sekunda…

Gry imprezowe polegające na sprawdzaniu wiedzy są coraz częstsze. To cieszy. Bo świadczy albo o tym, że stajemy się coraz mądrzejsi i chcemy tą mądrością się pochwalić, albo że nie wstydzimy się swojej niewiedzy, a przyznanie do ignorancji nie wzbudza w nas panicznych odruchów. Gra pomyłek daje nam jednak w tym względzie fory. Jej zasady pozwalają na zakamuflowanie dziur w edukacji i zrzucenie winy na… pomyłkę!

Spostrzegawczość z kameleonem Leonem to dość oryginalna, choć bardzo prosta, gra. Już na pierwszy rzut oka wyróżnia się spośród innych gier dla dzieci, a gdy otworzymy magiczną teczkę, jest już tylko bardziej zaskakująco.