Kiedyś moim ulubionym autorem był Stefan. Ale popełnił Wyrocznię i się obraziłam. Zerknęłam więc wtedy filuternie na Uwe, który zabiegał o moje względy już dość długi czas i nagle dostrzegłam, że jego przepastne pudełka przecież też zawsze sprawiały mi wiele frajdy. Choć ograniczały się w zasadzie wciąż do tego samego nieszczęsnego zaspokajania podstawowych potrzeb życiowych: wydoić krowę, najeść się i znaleźć schronienie. Zero romantyzmu, zero finezji. Ale mnie takie podejście, nie wiedzieć czemu, ujęło…

O serii Kieszonkowiec pisała już na naszych łamach Joasia w niedawnym tekście o częściach serii traktujących o matematyce i logice. Ja dziś przedstawię Wam te, które uczą nas języka angielskiego. A dokładniej – trzy części. Bo tych o języku królowej Elżbiety jest jeszcze kilka, ale nie miałam okazji ich sprawdzić.

Graliście w Hej, to moja ryba? Jeśli tak, to już wiecie sporo o Twardym Orzechu do Zgryzienia. Orzech to, moim zdaniem, ulepszona wersja hitu sprzed lat, w którym pingwinki skakały po krach i zbierały rybki. Tym razem skaczą wiewiórki, po gałązkach i zbierają oczywiście orzeszki. Na podobnej planszy, na podobnych zasadach, ale jednak z większą dozą liczenia i planowania. Może dlatego, że tę „wersję” stworzył autor kilkudziesięciu gier logicznych, wśród których TODZ jest w największym chyba stopniu obdarzony jakąś fabułą.

Dawno nie zdarzyło się, abym trzymała w swoich rękach grę dla aż tak małego odbiorcy. Tomcio, który tak grzecznie robi porządki w całym domu (!) jest przeznaczony dla najmniejszych graczy, od 3 lat wzwyż. Aczkolwiek to „wzwyż” kończy się gdzieś w okolicach 7 lat maks.

O Signorie pisałam już w Cotygodniku jakiś czas temu i przyznałam się wtedy, że troszkę chorowałam na tę grę. A chorować na gry jest bardzo fajnie. Gorączka przy wywąchiwaniu świeżutkiej tektury, wypieki przy macaniu drewienek, znaczący kaszelek w stronę innych domowników (oznaczający, że już wiedzą, w co będą się w najbliższym czasie zagrywać) i ślinotok przy pierwszym wertowaniu instrukcji. No a potem przychodzi rekonwalescencja i albo choroba odchodzi w niepamięć, albo zaczyna się stan chroniczny. Jak było z Signorie?

13 kwietnia, z okazji Światowego Dnia Scrabble, ogłosiliśmy konkurs, w którym mogliście wygrać egzemplarze gry ufundowane przez firmę Mattel Poland Sp. z o.o.. Wszystkim uczestnikom serdecznie dziękujemy za udział i za włożony wysiłek! Przypomnijmy, zadanie konkursowe polegało na rozpisaniu w kolejnych ruchach solowej rozgrywki na podanej grupie liter. Zdecydowana większość propozycji wyniku końcowego oscylowała między 100 a 200 punktów. Tymczasem, aby załapać się na nagrodę, należało przejść magiczną barierę… 350! Co więcej, zwycięzca wycisnął z naszej mini gry aż 471 punktów! Najlepszą strategią okazało się stopniowe rozbudowywanie jednego długiego słowa, zahaczając o czerwone premie. Dodam, że wszystkie słowa zostały sprawdzone ...

Niedawno do mojej szkoły przyszła niezapowiedziana paczuszka. Dzieci z zaciekawieniem przyglądały się jak rozpakowuję kurierską przesyłkę, a gdy ich oczom ukazała się nowa gra, pisnęły z radości. Nowych gier przecież nigdy za dużo! Do gry dołączony był jeszcze sympatyczny gadżecik w postaci miniaturowego modelu samochodu syrenka, który jednak nie znalazł u dzieci większego poklasku, w przeciwieństwie do mnie – osoby, która w niejednej syrence chleb jadła ;) Grą, którą firma Egmont nieoczekiwanie sprezentowała podopiecznym mojej świetlicy, była Polska Luxtorpeda z superaśną lokomotywą na okładce.

Z okazji Światowego Dnia Scrabble mamy dla Was mały, skromny, prosty konkursik, w którym możecie wygrać egzemplarze tej niezwykle popularnej gry słownej!

Na stronie Planszowej Gry Roku znajdziecie listę gier, które w II etapie głosowania 35-osobowej Kapituły zgromadziły największą sumę punktów w każdej w trzech kategorii: Gra dla Całej Rodziny, Gra Zaawansowana i Gra dla Dzieci. W każdej z tych kategorii do III etapu, tzw. Nominacji, zakwalifikowało się 5 tytułów. Wszystkim nominowanym serdecznie GRATULUJEMY! :)))

„Dobra gra w dobrej cenie” to sympatyczna seria pomyślana przez wydawnictwo Egmont, aby wprowadzać na rynek gry bardzo proste i bardzo tanie, a jednak ciekawe i po prostu – dobre. Seria, licząca jak na razie 14 części, idealnie nadaje się do wprowadzania w świat gier dzieci i niegrających rodzin. Elementy nie są może super wytrzymałe, ale zawsze przyjemne, kolorowe i czytelne. Gry serii bazują na znanych mechanizmach, odpowiednio jednak zmodyfikowanych lub urozmaiconych. I tak, w grze Na Ratunek mamy do czynienia z klasycznym memory, w którym jednak odnajdywane pary są niesymetryczne. Hmmm, co to znaczy?