Bardzo długo opierałam się Seasons. Entuzjastyczne opinie, że przepiękna gra podoba się kobietom skutecznie mnie odstręczały. Poznałam już w swoim życiu kilka wydmuszek cud urody (i nie mówię tu tylko o grach), a gry „dla kobiet” utwierdzały mnie tylko w przekonaniu, że czegoś mi w chromosomach najwidoczniej brakuje, bo żadna taka mnie dotąd nie powaliła. Żyłam więc sobie spokojnie nie interesując się Seasons w ogóle, gdy nagle przyszedł dzień tworzenia listy preferencji na jednym z poprzednich Mat Handli i chyba tylko z jakiegoś genialnego podszeptu wpisałam numerki Pór Roku. Co gorsza, nawet się ucieszyłam, gdy się okazało, że growy totolotek ...

Obrodziło latoś szpiegami. Biegają po mieście w ciemnych okularach, z superczułym mikrofonem i tym przebiegłym uśmieszkiem na twarzy. Mogą być wszędzie: siedzieć obok ciebie w pociągu, pracować na sąsiednim stanowisku, bawić się przy tym samym stoliku w kasynie. Zawsze udają przyjaciół, albo co najmniej szczerych współpracowników. Nigdy nie wiesz, czy gość obok nie jest pod koszulą okablowany podsłuchem i czy właśnie nie robi ci zdjęcia mikroaparatem umieszczonym w krawacie. Tak, świat jest pełen szpiegów. Tylko jak ich rozpoznać?

Święta Święta i po Świętach. Człek obżarty, wypadałoby się trochę poruszać. Ale spacer nie ucieknie, najpierw zagrajmy sobie w grę… Gry, które przy minimum zasad oferują maksimum możliwości są zawsze wielce pożądane. Człowiek nie spędza godzin nad doskonaleniem swojego zrozumienia niuansów w instrukcji, a jedynie nad doskonaleniem taktyki i strategii. Najczęściej owa charakterystyka dotyczy gier logicznych, ubranych dodatkowo w bardzo skąpą, jedynie tę absolutnie niezbędną, szatę graficzną. Dla amatorów nieco bardziej rozwiniętej fabuły także jednak znajdą się gry, które spełniają powyższe warunki. Jedną z nich wydaje się być Strife, wydany w Polsce przez Cube: Factory of Ideas.

No i dałam się złapać. Na piękne słówka, kolorowe gadżety, porównania, nawiązania i generalnie rozhuśtany marketing. Jako fanka Seasons sięgnęłam po Panów Xiditu. Co ma jedno do drugiego? Tylko grafiki. Nic innego. A nie, przepraszam, w pudełku Lordsów znajdziemy jeszcze promocyjną kartę do Seasons. Ale jedna jaskółka sequela nie czyni. Od razu mówię, zamiast przejechać się majestatycznie z rozwianym włosem po królestwie Xidit, przejechałam się na nim. I o tym opowiem Wam w ten piękny wigilijny poranek…

Rzadko się zdarza, aby jedna osoba popełniła trzy wpisy na temat jednej gry. Nawet, jeśli jest to tak genialna gra jak Tash-Kalar Vlaady Chvatila. No, ale stało się. Wpierw relacjonowałam zauroczenie po ubiegłorocznym Essen, następnie już na spokojnie opisałam wrażenia w późniejszej recenzji. Wciąż jednak był jeden problem – nie mogłam grać w grę w domu z uwagi na sporą zależność językową. Na szczęście – i ku wielkiemu zaskoczeniu też – Rebel postanowił zaryzykować i wydał Legendarną Arenę po polsku! Nareszcie mogę grać do woli…

Rosyjskie wydawnictwo Rightgames gościło dotychczas na naszych łamach z uwagi na kilka gier, z czego ja miałam okazję recenzować średniopasjonującą propozycję planszówkową pt. Założyciele Imperium. Brzmi odrobinę znajomo, ale z gierką Portalu nie ma niestety nic wspólnego i rosyjska bałałajka odeszła szybko w zapomnienie. Kolejna pozycja zza wschodniej granicy jest już zdecydowanie lepsza, choć… mechanicznie uboższa. Ma jednak ciekawszą i ładniejszą oprawę, solidniejsze wykonanie i temat, który podoba się dzieciom. Zasady gry są na tyle proste, aby narybek szybko wszystko załapał i na tyle świeże, że i dorosły zmuszony zasiąść przy stole ma szansę nie zasnąć.

Z okazji Mikołaja życzymy wszystkim dzieciom (a co tam, rodzicom też) samych pogodnych dni, ciągłego powodu do uśmiechu, niskokalorycznych słodyczy, lekkich tornistrów i przede wszystkim mnóstwa zabawy – najlepiej przy stole, z planszówkami! Przy okazji podajemy wyniki plastycznego konkursu dla najmłodszych, który polegał na narysowaniu własnej wersji arki. Spośród nadesłanych prac, redakcja Games Fanatic wyłoniła wpierw pięciu finalistów, a następnie wydawnictwo Fabryka Gier Historycznych wybrała dwa nagrodzone rysunki:

Praca w świetlicy szkolnej to przede wszystkim hałas. Dużo hałasu. I stare komputery pamiętające jak powstawał węgiel. I dzieci walące bez opamiętania w niezniszczalne klawiatury tych komputerów. Na tym tle widzę swoją szansę i misję – aby to cyfrowe pokolenie odciągnąć od ekranów i zaciągnąć do stołu, do planszy, do kart i żetonów. Albo do… wiaderek.

Wydawnictwo Rebel.pl przygotowuje polskie wydanie kolejnej gry będącej ucztą dla oczu. Elysium toczy się w świecie greckiej mitologii. Ośmiu bogów Olimpu rywalizuje ze sobą w tej przepięknej grze karcianej o punkty zwycięstwa tworząc swoje legendy i dokonując chwalebnych czynów. Za projekt odpowiedzialni są ludzie ze Space Cowboys, którzy powinni głównie kojarzyć nam się z niedawnym Splendorem.

Potwory w Tokio (Gra Roku) oraz Terra Mystica (Zaawansowana Gra Roku) to tegoroczni zwycięzcy konkursu Gra Roku! Gratulujemy autorom i wydawcom: Egmont Polska i Bard Centrum Gier.