Pewnej marcowej niedzieli, jak co tydzień o poranku, pan Karl zawitał do domu swojego brata. Po szybkiej wymianie uprzejmości zasiadł przy stole by wraz z innymi mężczyznami ze swojej rodziny zagrać w karty. Lubił niedzielne spotkania przy skacie i kierkach, ale te gry pozostawiały w nim zawsze niedosyt. Ranek, południe i popołudnie minęły na rozmowach przy stole, kłótniach o wylanie piwa na karty i szeroko pojętej zabawie.

Cuda świata już od czasów starożytnych fascynują i poruszają wyobraźnię ludzi. Monumentalne budowle i posągi na dobre wpisały się w kulturę zachodu. Discovery wciąż zalewa nas kolejnymi programami o rekonstrukcjach, Erich Dänikan próbuje przekonać, że są one dziełami przybyszy z obcych planet, a autorzy filmów przygodowych czynią je tematem swoich dzieł. Temat Siedmiu Cudów Świata nie uszedł również uwadze projektantów gier planszowych. Za przykład może posłużyć chociażby świetna Wieża Babel autorstwa Reinera Knizii, czy niedawno wydany przez Ystari Amyitis. Ta ostatnia gra opowiada o powstaniu legendarnych Wiszących Ogrodów w Babilonie. Co ciekawe, w tym samym roku ukazała się jeszcze jedna ...

Światem gier planszowych rządzą prawa marketingu. Do gier odnoszących sukces rynkowy ukazują się tony dodatków, rozszerzeń, edycji specjalnych. Jednym z pomysłów wydawców na wyciągnięcie maksymalnej ilości pieniędzy od graczy jest tworzenie karcianych wersji uznanych gier. Nie ominęło to ani Puerto Rico, ani Osadników z Catanu. Nie tak dawno z tego sprawdzonego patentu skorzystało wydawnictwo Ystari publikując karcianą wersję swojego największego hitu, czyli Caylusa. Czy Caylus Magna Carta obroni się jako dobra gra, czy dołączy do plejady nieudanych przeróbek?