MOCARSTWA to gra strategiczno-losowa, której akcja rozgrywa się w XVIII wieku w Europie. Próbuje wprowadzić nas w realia polityczno-gospodarcze tamtego okresu, pozwalając wcielić się we władcę jednego z dziewięciu mocarstw: Polski, Francji, Hiszpanii, Anglii, Niemiec, Szwecji, Węgier, Imperium Osmańskiego lub Rosji. Jako władca absolutny, gracz może dowodzić armią, rozwijać swoje mocarstwo gospodarczo oraz prowadzić negocjacje polityczne z pozostałymi graczami. Celem jest zdobycie kontroli nad większością Europy. Niedawno udało mi się przedpremierowo zagrać w Mocarstwa – grę strategiczną o próbie dominacji XVIII-wiecznej Europy.

Od kiedy po raz pierwszy usłyszałem frazę „war never changes” pokochałem niebezpieczne i groźne uniwersum świata postapokaliptycznego. Z tego powodu zwrócili moją uwagę Ocaleni. W tej grze planszowej gracze wcielają się w przywódców małych społeczności, którym udało się przetrwać wojnę nuklearną w małych schronach. Jak się grało? I ile Fallouta znajdziemy na planszy? Odpowiedzi w pierwszych wrażeniach.

Niedawno opisałem swoje wrażenia z gry w Clash of Cultures – czyli 4X o budowaniu własnej cywilizacji w czasach starożytności. Tym razem  poprzez relację z rozgrywki, chciałbym Wam pokazać, jak wiele jest w tej grze klimatu.

Popularność kolejnych odsłon cyklu gier komputerowych Sid Meier’s Civilization pokazuje, iż tematyka powstawania cywilizacji, ich rozwoju oraz rywalizacji od wielu lat jest wciąż interesująca.

W pierwszej części felietonu opisałem „problem” egzemplarzy recenzenckich, a dzisiaj spróbuje poszukać rozwiązań i odpowiem na pytanie „po co nam recenzenci?”.

W wielu recenzjach gier planszowych pada sformułowanie „Dziękujemy wydawnictwu xyz za przekazanie gry do recenzji.”  W opinii niektórych osób przekazanie gry do recenzji jest równoznaczne z kupieniem recenzenta „darmową grą”. W dzisiejszym felietonie chciałbym zmierzyć się z tym problemem, zaś w kolejnym tekście (w środę) poruszę problemy: profesjonalizacji rynku, rozwiązania kwestii egzemplarzy recenzenckich oraz odpowiem na pytanie czy recenzenci są potrzebni?

W chwili obecnej na Kickstarterze trwa kampania crowdfundingowa nowej gry autorstwa Adama Kwapińskiego i Awaken Realms – Lords of Hellas. Jest to strategia (z elementami przygodowymi) często określana jako należąca do gatunku „dudes on the map”. W sobote na Zgranym Wawrze miałem okazje przetestowac ten tytuł.

„Śmiało kroczyć tam, gdzie nie dotarł jeszcze żaden człowiek” Doktor Zefram Cochrane, 2119 rok. Star Trek Ascendancy to strategiczna gra planszowa z gatunku 4X, najnowszy tytuł od wydawcy Gale Force 9 znanego z przenoszenia na stół pozycji ze srebrnego ekranu jak Spartakus czy Firefly. 50 rocznica wydania serialu to świetna okazja by Star Trek ponownie zagościł na naszych stołach. Czy jednak GF9 podoła wielu wygórowanym oczekiwaniom fanów serii? Zapraszam do relacji, zaś dla niecierpliwych bezpośredni link do wrażeń.

Od dwóch lat powoli wsiąkam w świat figurowych gier bitewnych. Jest to specyficzna odmiana gier planszowych, gdzie duże znaczenie ma sama otoczka jak składanie i malowanie modeli, przygotowywanie odpowiedniego składu armii do walki. Istotne jest to, że w przeciwieństwie do „zwykłych” gier planszowych, w figurowej grze bitewnej trzeba często poświęcić trochę czasu nie tylko na samą grę, lecz również na przygotowania do rozgrywki.

W piątek na II Zlocie Battletecha w Warszawie, dzięki uprzejmości Marcina Gerkowicza, mieliśmy okazje rzucić okiem na wczesny prototyp jego nowego systemu Shadows of the Void.  Pierwsze nasuwające się zapewne pytanie brzmi: czym Cienie… różnią się od innych systemów kosmicznych? Można by leniwie napisać, że tym, czym różni Hind Commander do pozostałych systemów lotniczych, ale jako że nie każdy miał do czynienia z tą grą, wypada dodać coś więcej.