Wrzesień w połowie, koniec wakacji, schyłek lata, a my wraz z redakcją spróbujemy jeszcze na chwilę cofnąć się do gorącego sierpnia i gorących rozgrywek. Zapraszam jak zwykle na nasze gry miesiąca.

Sececja na Planszostacji! Konfederaci przejęli audycje! Dość o grach o murarzach, pasterzach i domokrążcach! Zapraszamy na Amerisztacje, w której nowy zespół opowiada o gorących tytułach, zaliczanych ogólnie do ameritrashu. W odcinku takie klimatyczne pozycje jak: Middle-earth Quest Chaos in the Old World Warhammer Invasion Battlestar Galactica : Pegasus Expansion Na koniec przedstawiamy swój Top 5 gier zaliczanych do ameritrashu. Zapraszamy do słuchania! Planszostacja – odcinek 37 [23 MB]

Tydzień temu opisywałem swoje pozytywne odczucia po partii Chaos in the Old World, pierwszej nowoczesnej planszówki utrzymanej w uniwersum Warhammera. Jednak z niecierpliwością oczekiwałem też sprawdzenia pierwszej karcianki dziejącej się w mrocznych rejonach Starego Świata, czyli Warhammer: Invasion. Jako, że miałem na ostatnim Polconie możliwość w niego zagrać (niestety tylko raz, co piszę z wielkim ubolewaniem), podzielę się swoimi wrażeniami.

Alderac Entertainment Group to wydawnictwo, które do tej pory skupiało się na wydawaniu gier fabularnych. Właśnie to dzięki nim zostały opublikowane takie gry jak Legenda Pięciu Kregów czy 7th Sea. Teraz AEG postanowiło wkroczyć na teren planszówek, i przy współpracy z włoskim Italian Dust Games, opracowało grę The Adventurers. Trzeba przyznać, że debiut odbywa się z potężnym przytupem, bo gra wygląda zabójczo. Przynajmniej wizualnie.

Projektant Sébastien Pauchon i szwajcarskie wydawnictwo GameWorks, którego Pauchon jest współwłaścicielem, zapowiedzieli nową grę Jaipur. Tytuł pochodzi od nazwy stolicy Radżastanu, największego stanu Indii. W grze dwóch uczestników rywalizuje o to, który z nich jest najpotężniejszym kupcem w mieście, a co za tym idzie kto zostanie zaproszony na dwór maharadży.

W tym roku wydawnictwo Fantasy Flight Games dało sobie jasno do zrozumienia – wykupiona licencja na Warhammera ma przynieść poważny zysk. Uniwersum jest powszechnie znane, doświadczenie w projektowaniu gier mają, nic, tylko usiąść i tworzyć klimatyczne gry. I tak oto zapowiedzieli na drugą połowę roku trzy pozycje: grę planszową Chaos in the Old World, karciankę Warhammer: Invasion i trzecią edycję gry fabularnej Warhammer Fantasy Role Play. Jak im wyszedł pierwszy etap pozwolę sobie opowiedzieć w poniższym rzucie okiem.

Świat gier rozwija się nieustannie. Nie patrzy na to, że ludzie lubią upraszczać sobie życie i szufladkować. Nic go nie obchodzi, że gracze starają się zrzeszać w precyzyjnie ustalone grupy hobbistyczne. Machina biznesu, fanowskie pomysły, a przede wszystkim niemożliwy do zatrzymania żywioł postępu napędza zmiany. Wezbrana rzeka ewolucji przenika wszystkie możliwe gatunki gier, i co za tym idzie z czasem tworzy ich nowe warianty i hybrydy.

Friedrich autorstwa Richarda Sivéla, wydany w 2004 roku przez Histogame, wywołał swojego czasu niemało szumu, zdobywając szacunek wielu graczy. Do dzisiaj nie milkną dyskusje wśród osób lubujących się w szufladkowaniu, czy była to gra wojenna z elegancką i nowatorską mechaniką czy eurogra z elementami wojennymi. Ucinając polemikę należy podkreślić, że Friedrich był ważnym etapem w rozwoju współczesnych gier planszowych w ogóle. Dlatego też wszystkich fanów dzieła Richarda Sivéla powinna zelektryzować wiadomość o przygotowywanej kontynuacji gry, pod tytułem Maria.

Czerwiec. Kiedyś – koniec szkoły i początek wakacji, dziś – mniejszy kierat i zbliżający się urlop. Kiedyś – mniej planszówek, ale dłuższe rozgrywki, dziś – więcej planszówek, ale krótsze partie. Jest podobnie, ale nie tak samo. A w co w takim miesiącu grali nasi redaktorzy? Ich relacje i wybór gry miesiąca w rozwinięciu.

Ja, Ty, każdy z planszomaniaków ma pewien zbiór wspólnych wrażeń, które doświadczył podczas realizowania się w planszówkowym hobby. Powiedzmy każdy z nas poznał uczucie miłości od pierwszego wrażenia do jakieś gry, albo wprost przeciwnie – niechęci. Każdy miał grę, którą spisał na straty po pierwszej partii, a później okazała się świetna (i znów, czasami bywało przeciwnie). Wielu z was czuje sympatię do danej gry, bo jest piękna, choć głupia, albo mądra, ale brzydka jak jasna cholera. A macie gry, na których widok was mdli?